Op zich zou het individualisme kunnen zijn maar dat is niet echt waar ik het over wil hebben. Een halfuurtje geleden wou ik reeds beginnen schrijven en ik dacht aan corporatisme maar ook dat isme is niet volledig correct. Waar heb ik het dan over? Over de manier waarop de EU zo weinig mogelijk voor het volk probeert te doen.

Populisme

Eerst en vooral moeten we weten wat populisme is om zijn tegengestelde te achterhalen. Van Dale zegt dat het “de neiging zich naar de massa van de bevolking te richten” is. Wikipedia gaat er natuurlijk veel breder op in en het interessantste stuk is:

Het moderne populisme kwam op in de jaren ’80. Door de groeiende gepercipieerde afstand tussen het volk en de politiek grepen de nieuwe partijen naar het volk als referentie voor het beleid. Voortaan beweerden zij uit naam van de bevolking te spreken, hun wil te kennen en deze (zoals de bedoeling is van een democratie) te willen verwezenlijken.

Wanneer er dus een partij zou bestaan die zich richt op de massa van de bevolking, spreekt vanuit die bevolking en hun standpunten vormt rond de wil van die bevolking, hebben we een populistische partij. Die medaille heeft thans twee zijden. Zo kan een bepaalde partij ook werkelijk de onderdrukkende elite willen bevechten om zo de rechten van het volk te vrijwaren. Maar een partij kan zich ook zo opstellen om het volk te overtuigen want, geef nu toe, soms weten we niet wat we willen.

Alhoewel, we weten het wel. Geld. Op zich niet per se geld, maar toch minstens genoeg om comfortabel te kunnen (over)leven. Zo zal een ware populistische partij zich dus kwaad maken op degene die aan uw centen komt. Zo is het liberalisme ontstaan. De feodale structuren staken hun neus te diep in de portefeuille van Jan, Piet, Joris en Korneel. Maar ook het communisme want uw bazen gingen lopen met de centen waarvoor je werkte.

Dus is het tegenwoordig niet meer dan een kwestie van zoeken naar wie mij de ware dader kan aanwijzen. Wie zit er aan mijn centen en vooral hoe gaan we dat tegenhouden? Zo heeft elke partij wel daders en oplossingen.

Strategie of ideologie?

Naast de kwestie van wie en hoe, vergeten we vaak te kijken naar de oorsprong van dat populistisch discours. Is de hypotethische partij werkelijk aan het vechten voor uw belangen of bindt ze u oogkleppen aan? Soms zie je partijen zich populistisch gedragen omdat het je aanspreekt. Wanneer een bourgondische “intellectueel” zegt “uw centen verdwijnen bij de Walen”, wie zou nu niet eerst wat gaan twijfelen. Hij ziet eruit als ‘den dikke’ van op ‘t werk maar spreekt de taal van de intelligentsia. Trots en fier zoals dat een leeuw past. Heb ik trouwens vermeld dat bij populisme ook heel vaak een charismatisch leider hoort? Mussolini, Hitler, Stalin, Kennedy, allemaal kwamen ze op voor hun volk, voor het goed van hun volk. Ze bestreden de vijand die het volk onderdrukte en beroofde en stuk voor stuk droegen ze een ware persoonscult uit.

We spreken hier, dames en heren, over een strategisch populisme. In werkelijkheid dient onze bourgondische “intellectueel” een andere heer en een ander doel. Zij het nu een patroonsorganisatie of een economische unie, het is alleszins niet het volk.

Ismes

We waren op zoek naar het tegengestelde van populisme dus. Ik dacht al eerder aan individualisme waarbij het individu als prioritair behandeld wordt. Dus een partij die opkomt voor individualisme kan eigenlijk niet echt bestaan want dan zouden de standpunten zo breed en pluralistisch moeten zijn dat iedereen tevreden is en als iedereen tevreden is, is niemand het.

Corporatisme? De structuur waarbij de macht in handen is van een groep professionelen. Zij het agrarisch, industrieel of economisch. Een technocratie is het resultaat van corporatistisch denken. Een corporatistische partij is dus een partij die die groeperingen wenst te verdedigen. Dus corporatisme zou enkel het tegengestelde van populisme kunnen zijn als het die groepen zouden zijn die aan ons geld zitten.

Worden onze centen bedreigd door een elite van agrarische, industriele of economische groeperingen? Als u zonet ‘ja’ dacht, dan moet u dringend een populistische partij gaan zoeken om uw centen te verdedigen. Een echte welteverstaan, geen partij die populisme als strategie gebruikt voor zijn corporatistische belangen.

Ik kan hier echter niet mee concluderen dat corporatisme dé tegengestelde is van populisme. Want wanneer onze belangen, rechten en centen niet bedreigd worden door eerder genoemde groeperingen, valt corporatisme an sich ook weg. Al kan ik me nu niet bedenken wanneer voor het laatst de onderste lagen van een maatschappij niet bedreigd werden door de bovenste lagen…

Genoeg rond de pot gedraaid

Ik heb genoeg rond de pot gedraaid en ga dus rechtuit zeggen waarom ik deze gedachtegang wou neerschrijven. De EU legt maatregelen, besparingsmaatregelen, op en schuift technocratiën naar voor. “Liberale” partijen schieten uit hun stoel recht om aan te klagen dat de overheid zich zou moeien met belastingen maar keren hun ingevet gat met alle plezier naar de heersende EU-figuren. Waar SP.a hier in België het socialisme bijna door de blender duwde om er een soort brokkelende middenwegspolitiek van te maken, zitten we met Open VLD en N-VA die het liberalisme als glijmiddel gebruiken om ons allen massaal te verkrachten. Spreekwoordelijk weliswaar. We hebben geen links, rechts, liberaal, socialist meer. We hebben partijen die bikkelen om het schoothondje van de EU te mogen zijn. Geen van die partijen geeft werkelijk om het volk. De een doet alsof om zijn kiezers te behouden, de andere doet alsof om nieuwe kiezers te vangen maar op het einde van de dag laten ze hun kiezers leeglopen om zo hun eigen meesters te dienen.

Geef mij dus maar een echte populistische partij. Eentje die echt tot doel heeft het volk te geven wat het nodig heeft. Een partij die het problemen oplost door het nodige te gaan halen waar het te halen valt.