De
indexsprong noch de vermogensbelasting waren geen onderhandelingsmateries. Dit
zijn juist die twee eisen waarvoor 140 000 man op straat kwamen.

Moeten we
hoera roepen voor een loononderhandelingsmarge van 0.5 % en nog eens 0.3% netto
extra legaal voordeel? Nu we merken dat de loonevolutie bij de buurlanden
sterker opwaarts gaat is de bereikte marge wel erg klein. Daarenboven wordt het
voordeel van 1 € in plus voor een maaltijdcheque voor de werkgevers extra
gecompenseerd. Voor die compensatie zal de gemeenschap wel zorgen.

De bereikte
marge is zowat het enige wat echt uit de zakken van de patroons komt. Al de
andere positieve maatregelen komen ten laste van de maatschappij. Ik denk bijvoorbeeld
aan de verhoging van de laagste pensioenen en de onderbrekingsuitkering voor
overheidspersoneel. Dit zijn belangrijke stapjes voorwaarts, maar hiervoor
zullen enkel werknemers zich moeten solidair tonen.

De andere
maatregelen zoals deze voor SWT en de niet vrijwillig deeltijds werkenden
worden bijgestuurd uitgesteld of afgezwakt, werkwoorden die omfloerst zeggen :er
is wat tijd gewonnen maar het onheil komt zeker.

Hebben onze
onderhandelaars slecht gewerkt? Zeker niet, de werkgevers wisten dat ze voor de
schijn wat zouden kunnen geven, zo koopt men sociale vrede, denkt men. Alles waarop
geen toegeving gedaan werd, daar zorgt de rechtse regering wel voor.

Beide
vakbonden hebben een verdedigbare beslissing genomen, het ACV het beetje nemen
wat we hebben en het ABVV stelt de indexsprong als onverkoopbaar.

Feit is
zeker , bij de begrotingscontrole in maart zullen we als werknemer ook onze
zakken moeten dicht houden want ook de tax-shift zullen we met zijn allen
betalen.

Laat ons
actie blijven voeren  voor een vermogensbelasting
want de vermogenswinstbelasting is enkel een zoethouder,  daarom moet er niet persé gestaakt worden maar
toch……