De community ruimte is een vrije online ruimte (blog) waar vrijwilligers en organisaties hun opinies kunnen publiceren. De standpunten vermeld in deze community reflecteren niet noodzakelijk de redactionele lijn van DeWereldMorgen.be. De verantwoordelijkheid over de inhoud ligt bij de auteur.

Het pensioendebat: Een duidelijke visie is niet noodzakelijk een menselijke visie.

Het pensioendebat: Een duidelijke visie is niet noodzakelijk een menselijke visie.

vrijdag 18 mei 2018 14:40
Spread the love

De regering hervormt de pensioenen met een duidelijke visie zegt Van Quickenborne. Dat is allemaal best mogelijk maar een duidelijke visie is geen garantie voor een menselijke visie uiteraard. Een duidelijke visie kan ook best gewoon kortzichtig zijn.

In een opiniestuk van vandaag 18 mei tapt Vincent Van Quickenborne nog eens uit hetzelfde vaatje. Als je maar lang genoeg op dezelfde nagel klopt gaat men het ooit wel eens geloven moet hij denken. De ingrdiënten blijven steeds dezelfde en passen perfect op één pamflet van VOKA of het VBO.

Het Van Quickenbornesyndroom

Vooreerst wordt begrip getoond voor de twijfels die de mensen hebben maar die twijfels worden doorgaans gevoed door de vakbonden. De mensen zelf zijn dus ter goeder trouw maar vakbond en oppositie misleiden hen door één of andere verborgen agenda. Van Quickenborne rekent hier op een soort van Stockholmsyndroom door de betogers niet rechtstreeks aan te vallen maar hen te vertellen dat hun eigen vakbond hen in de val heeft gelokt.

Waanzinnige statistieken

Gelukkig maar zegt Van Quickenborne worden we allemaal ouder. Als niet gelovigen hanteren de liberalen immers andere statistieken dan dezen die zich, wat oud worden betreft, nog altijd beroepen op de wil van God. Geen nood, elke ideologie heeft zijn Goden. Bij de neoliberalen loopt het over van Captains of Industry en Politicians of Immorality die zichzelf God wanen en al die Goden zeggen hetzelfde ‘Jij gaat oud worden’.

Het neveneffect van zichzelf God te wanen is dat het gepaard gaat met een vorm van waanzin waarin men zichzelf als een roterende as gaat zien waarrond de samenleving onlosmakelijk draait.

 En ik die dacht dat ‘ridder’ een knelpuntberoep was!

 Uiteraard worden we niet allemaal ouder en dezen die ouder worden doen dat niet allemaal in een gezond lichaam. Laat mij mezelf ook even dokter wanen. Wanneer ik aan ouder worden denk, denk ik steevast aan voormalig minister Mark Eyskens, voluit Marc Maria Frans burggraaf Eyskens. Naar verluid is hij getrouwd met jonkvrouw Anne Rutsaert, dochter van ridder Joseph Rutsaert. Met zo een naam kan je niet anders dan oud worden. De titels alleen al zijn zo oud als de straat.

 Het zal u niet verbazen dat wie in dit elitaire warme nestje wordt geboren, met een ruime beurs wordt voorbereid op het, in dit geval, burggraafschap.

Deze jongen heeft zich nooit moeten afvragen of de electriciteitsrekening wel zou betaald geraken. Ook gevaarlijke en ongezonde stoffen maken geen deel uit van ’s mans omgeving en repetitieve bewegingen doen zich eerder voor in het hoofd, getuige de verklaringen van van Quickenborne,  dan op hun werkvloer. In de strijd tegen de 10.000 Bfr. Inschrijvingsgeld aan de unief, een gevolg van de anti-crisiswet uit 1978 zal hij ook niet op kop gelopen hebben vanwege geld genoeg. Jaja, er is blijkbaar altijd crisis in de politiek. Het was vroeger niet anders. Deze man is stralend oud aan het worden.

 Daartegenover staat de arbeider die elke dag wakker wordt met de vraag of hij het einde van de maand zal halen. Zullen alle rekeningen betaald worden? Zullen mijn kinderen, geboren en opgegroeid midden de stress, het later wel redden? Wat als ik fysiek niet meer rendabel ben?  Wie zal er langer leven dacht u? Gaat een rug minder snel slijten omdat iemand statistisch dan wel, langer gaat leven? Geen zinnig mens uiteraard die dat zal beamen en toch is het precies dat wat deze en andere regeringen u willen laten geloven.

Punte pakke, punte pakke, hey hey hey.

 Blijkbaar is deze regering kampioen in straffen en punten uitdelen. De ene waarschijnlijk vanuit een oud koloniale reflex, de andere vanuit een colaborerende. Wat het ook mogen zijn, zuurverdiende centen omzetten in punten kan misschien interessant zijn voor de bitcoin liefhebber maar persoonlijk verkies ik koeken voor geld. Nu blijft het ook bizar dat al dat gedoe rond straffen uitdelen, om maar iets te noemen, wie zijn kind niet naar school stuurt verliest 10% van zijn leefloon, niet in eigen kringen van toepassing is. Ondernemingen die naar hartenlust belasting ontwijken. Bedrijven wiens belastingschuld door gelobby gewoon een gewettigde ontduiking is geworden krijgen een verlaging van de vennootschapsbelasting toegeworpen. Politici die niet voldoende aanwezig zijn in het parlement omdat ze op dat moment elders meer kunnen graaien worden hierop niet aangesproken.  

Dat mag dan wel straf zijn, straffen is dat niet. Misschien moeten we ook eens gaan denken aan een vermindering van de vergoedingen van politici naarmate ze meer of minder beloofde programmapunten tot een goed einde brengen. Een soort van individuele vermindering voor beleidsdaden uit eigen departement en een collectieve vermindering voor wat ze samen tot een slecht einde hebben gebracht. De huidige technologie staat toe om deze collectieve beoordeling op eenvoudige wijze te quoteren.

Ook ondernemers en ondernemingen kan men een straf opleggen indien ze niet voldoende jobs creëren of stellig de indruk wekken dat ze niet bereid zijn om samen te werken. Beschouw dit, net zoals het pensioenplan uiteraard niet als te nemen of te laten maar als een aanzet tot debat.

 Hoe meer schouders, hoe lichter de last

 Als tweede maatregel orakelt Van Quicenborne krikken we het aantal mensen dat werkt stevig op. Zij betalen immers de pensioenen. Hoe meer schouders, hoe lichter de last. Je kan dus niet beweren dat Van Quickenborne niet weet hoe de vork aan de steel zit. Al jaren claimen de werkgevers dat een deel van de sociale zekerheid op lonen door hen betaald wordt. Na enig aandringend mocht men het ook als ‘werkgeversbijdrage’ op de loonfiche vermelden. Niet waar zegt van Quickenborne, het zijn de mensen die werken die dat betalen. Een argument dat al jaren door de vakbonden werd aangehaald maar steeds van tafel wordt geveegd. De bijdrage sociale zekerheid komt uiteraard voort uit de arbeid van de werknemer en is dus wel degelijk een deel van het loon.

 Ook dat van die schouders heeft Van Quickenborne goed opgemerkt. Hoe meer mensen en bedrijven een rechtvaardige bijdrage aan belastingen leveren hoe lichter de last. En dan heb je nog niet alles gezien. We produceren immers steeds meer met steeds minder mensen. Concreet wil dat dus zeggen dat de groei steeds aanhoud en dat we zelfs overschotten kunnen creëren. Je zou dus kunnen veronderstellen dat wij met z’n allen en onder bepaalde voorwaarden een veel lichter leven zouden kunnen leiden indien Van Quickenborne zijn bevindingen eerlijker zou aanwenden dan wat we tot hiertoe gezien hebben. Pas dan zullen we met zijn allen, en met Gods wil uiteraard, niet alleen langer maar ook gelukkiger leven. Niet?

Geen enkele mens heeft het recht de andere te onderdrukken, laat staan hem het recht te ontnemen op evenveel geluk als dat wat hij zichzelf blijkbaar zonder schroom toekent.

 Sommige mensen zijn blijkbaar bereid om zich zonder veel nadenken te laten conditioneren zodat ze in de toekomst nog meer aandelen kunnen bij mekaar zwoegen voor deze bizarre bende onwelvoegelijken. Aan alle anderen verzoek ik om deze strijd niet te staken. Geen enkele mens heeft het recht de andere te onderdrukken, laat staan hem het recht te ontnemen op evenveel geluk als dat wat hij zichzelf blijkbaar zonder schroom toekent.

Bron: https://www.demorgen.be/opinie/de-regering-hervormt-pensioenen-met-een-duidelijke-visie-bae98260/

take down
the paywall
steun ons nu!