Argentinië wordt al jaren geteisterd door een golf van femicide, vrouwen worden verkracht, gedumpt en er wordt geen spoor van de daders gevonden. Nu is er een ‘soldade’ die de feministische beweging ‘ni una menos’ in vraag stelt door te zeggen dat ze een soldado is, terwijl de feministische beweging al jaren er naar streeft om van het spaans een inclusieve taal te maken als reactie op de verkrachtingen in Argentinië.
Voor de sociale beweging ‘ni una menos’ zijn er dus alleen soldades, en geen soldadas of soldados. Er mag dus geen onderscheid zijn van gender. Omdat er maar twee genders bestaan. De realiteit moet soms als faction (fact/fictie) gezien worden omdat deze hard aankomt in Argentinië, doen ze dit met taal. Ze proberen een gender neutrale taal in te voeren, maar nu heeft een vrouwelijke soldaat haar recht op een mannelijk gender laten klinken, dus ‘soldado’ in de plaats van ‘soldate’… In een land waar er maar twee genders bestaan is dit natuurlijk schering en inslag.
Dit maakt deel uit van het collectieve geheugen in Latijns-Amerika met de Chileen Roberto Bolaño’s boek 2666. In het boek van Roberto Bolaño, 2666, voegt de schrijver artikels samen over jaren van onopgeloste verkrachtingszaken in Mexico. Hij voegt de artikels samen tot één boek, met nog enkele autobiografische hoofdstukken, de enige gelijkenis tussen de artikels zijn dat elke vrouw langs de drie wegen verkracht zijn, en dit honderden pagina’s aan een stuk. Hierdoor worden monotone artikels afgeramd waar geen einde aan komt, je stopt met lezen en voelt je voor dood achter gelaten zoals de vrouwen in het verhaal.