Het Verenigd Koninkrijk beweert dat het ‘offshore’ behandelen van asielzoekers gebeurt in overeenstemming met internationale wetgeving. Maar het is een wrede, inefficiënte en dure ‘oplossing’.

7000 kilometer

Het is een manier van Westerse overheden om hun verantwoordelijkheid ten opzichte van vluchtelingen te ontwijken. Rwanda ligt op wel 7000 kilometer van het Verenigd Koninkrijk.

Zo kan een overheid jaren wachten met het verwerken van een asielaanvraag, aangezien een vluchteling onmogelijk kan ontsnappen. Er is daarnaast veel minder media-aandacht zo ver van huis, waardoor mensenrechtenschendingen veel moeilijker worden waargenomen.

Beeld je maar eens in dat je onrust in bijvoorbeeld Irak ontvlucht, naar Engeland wil gaan omdat je daar een toekomst kan uitbouwen, en dan terechtkomt in Rwanda, duizenden kilometers van je thuis en van de plek waar je een nieuw leven wilde beginnen.

Harde overheid

Tevens neemt Rwanda, dat dit jaar 60 jaar onafhankelijkheid viert van de Engelsen, vluchtelingenrechten niet altijd in acht. 12 Congolese vluchtelingen werden in 2018 neergeschoten omdat ze protesteerden tegen de vermindering van hun rantsoenen. Verder werden er ook zeker 60 vluchtelingen gearresteerd bij deze reeks betogingen, waarvan er 35 een celstraf kregen.

Het Verenigd Koninkrijk is trouwens niet het eerste land dat vluchtelingen exporteert. Australië sluit sinds 2013 mensen op in Papua Nieuw-Guinea en Nauru, waar 1300 individuen en families jarenlang in erbarmelijke omstandigheden moesten leven.

Miljardenbusiness

Tot slot kost offshoren de maatschappij een fortuin. Australië heeft de voorbije jaren meer dan – hou je vast – acht miljard dollar uitgegeven aan deze opvangcentra, waar op de piek slechts 3127 mensen werden vastgehouden. Het offshoren naar Rwanda zou de Britten minstens 156 miljoen euro per jaar kosten.

Momenteel houdt Australië nog zo’n 239 vluchtelingen vast in deze centra. Het budget daarvoor ligt op zo’n 810 miljoen dollar – dat komt neer op 3,39 miljoen dollar per persoon dit jaar. Het is een schrijnend misbruik van belastinggeld, dat rechtstreeks in de zakken vloeit van bedrijven die zo winst maken op het leed van mensen die zich in een kwetsbare positie bevinden.

Het Verenigd Koninkrijk wil dus net als Australië op een onmenselijke en extreem dure manier mensen in de vergeetput gooien.

Foto: Jobs For Felons Hub, Flickr /CC BY 2.0