Tripoli: Rebellen vieren verovering van de militaire vrouwen academie
Nieuws, Wereld, Afrika, Libië -

Het mysterie van de inname van Tripoli

We konden al meermaals horen dat het einde van het regime van Khaddafi nabij was. Deze keer lijkt het erop dat het dan toch zover is ... Waarom slaagden de rebellen er dan deze keer wel in? En wat was rol van de NAVO? Of is het allemaal propaganda?

maandag 22 augustus 2011 22:12
Spread the love

Toen de rebellen, verenigd in de overgangsraad, vorige week aankondigden dat ze het eindoffensief op Tripoli zouden inzetten, werd dat door de meeste analisten met veel scepsis onthaald. De overgangsraad lanceerde eind juli immers pas een offensief in het Westen dat op zeer felle weerstand van de regeringsgetrouwen botste. Tot overmaat van ramp werd ook de militaire bevelhebber van de overgangsraad vermoord. Wie Abdel Fatah Younes, ex-minister van Binnenlandse Zaken onder Khaddafi, vermoordde, is nog niet duidelijk, maar die moord blijkt nu een kantelmoment te zijn geweest.

Na het afgeslagen offensief en de moord op de militaire bevelhebber van de opstandelingen werd de militaire optie door heel wat analisten naar de prullenmand verwezen. De overgangsraad zou er immers nooit in slagen om militair de bovenhand te halen. Er werd zelf gewag gemaakt van gesprekken tussen het regime en de overgangsraad.

Moeizame berichtgeving

En nu, drie weken later, lijkt het dan toch te lukken. The New York Times vergeleek de inname met een zondagse uitstap met de wagen, zo vlot leek het te lopen. Onmogelijk om te achterhalen wat er zich al dan niet op het front afspeelt. De weinige journalisten die ter plekke zijn, zijn embedded bij de troepen van de overgangsraad. Nagenoeg alle berichten die we lezen en horen in onze media vinden hun oorsprong in een persbericht van de woordvoerder van de overgangsraad, af en toe is de bron de NAVO. In oorlogstijd zijn dit niet echt betrouwbare bronnen.

Ook de regering stuurt berichten de wereld in. Zaterdag reeds meldde de regering dat bombardementen van de NAVO die dag aan 1.300 mensen het leven gekost zouden hebben. Andere bronnen spreken dan weer van 100 doden, nog andere hebben het over enkele honderden. Onmogelijk om te weten te komen wat de waarheid is, want geen van de  bronnen is erg betrouwbaar.

De regering kondigde maandagmiddag een groots tegenoffensief aan, waarbij reeds tientallen huurlingen uit Qatar gedood zouden zijn. De overgangsraad verklaarde dan weer dat ze controle had over nagenoeg de hele stad, op enkele overheidsgebouwen na, die ze één voor één aan het innemen waren.

De paar onafhankelijke journalisten die ter plaatse zijn, zitten al enkele dagen opgesloten in een hotel. Ze worden belegerd door sluipschutters. Ze vermoeden dat het gaat om sluipschutters van de overgangsraad, omdat die hen beschouwt als verraders. Hoe dan ook, ze kunnen hun hotel niet uit, en kunnen hun werk niet doen.

De zoon van Khaddafi die 100 procent zeker gevangen genomen was, wandelde dan weer doodleuk het hotel met de journalisten binnen.

Het is dus onmogelijk om te weten wat er nu al dan niet waar is, maar vast staat dat propaganda een zeer belangrijk wapen is in deze oorlog. De propaganda moet immers dienen om het moreel van tegenstander aan te tasten. De overgangsraad en vooral de NAVO kennen daar alles van, en lijken die oorlog alvast gewonnen te hebben. Hoe verklaar je anders dat de ene ambassade na de andere overloopt of dat de Arabische Liga plots de overgangsraad erkent?

Maar met propaganda alleen win je natuurlijk de oorlog niet.  Er moet dus meer aan de hand zijn. We gaven reeds aan dat de moord op een militaire bevelhebber van de overgangsraad wel een kantelmoment zou kunnen geweest zijn. 

Delen van de overgangsraad, de Afrikaanse Unie en zelf een land als Italië drongen aan op een onderhandelde oplossing. Het zag er zelfs naar uit dat de overgangsraad uit elkaar zou vallen, omdat de verschillende facties met elkaar in clinch gingen en de interne tegenstellingen de overhand kregen op de gemeenschappelijk vijand.

Buitenlandse troepen

Wie, waar, wanneer en waarom werd besloten om het als NAVO een heus offensief te organiseren zal uit de geschiedenisboeken moeten blijken. Vast staat dat de NAVO zich de afgelopen weken en dagen niet beperkte tot ‘onderhoudsbombardementen’, maar de intensiteit opdreef en een heus offensief organiseerde.  Ze verkoos de militaire optie boven een onderhandelde optie, en het moest snel gaan, want de overgansraad dreigde uit elkaar te vallen.

Rebellen werden met NAVO-helikopters achter de linies gedropt,  meerdere getuigen zagen Britse en Franse troepen landen. Sommige bloggers maken zelf gewag van Britse en Franse elitetroepen die de baan hebben vrijmaakten voor de troepen van de overgangsraad. Het gaat om berichten die niet werden bevestigd door onafhankelijke bronnen, maar als ze kloppen, is de NAVO haar boekje serieus te buiten gegaan.

Hoe het precies gegaan is, zal nog moeten blijken, maar minister van Defensie Pieter De Crem (CD&V) laat er geen twijfel over bestaan: er was een groots en beslissend NAVO-offensief en België deed actief mee. Onze minister van Defensie vertelt fier dat de Belgische F16’s de afgelopen dagen minstens 16 vluchten uitvoerden.

De Belgische gevechtsvliegtuigen voerden sinds het begin van operatie al 448 missies uit en hebben er in totaal al 1.880 vlieguren op zitten. De kostprijs van de Belgische deelname wordt op 25 miljoen euro geschat. Ze dropten minstens 365 bommen op Tripoli en omstreken. Hoeveel burgerslachtoffers daarbij zijn gevallen, is dan weer een groot vraagteken. Dàt optelsommetje wil Pieter De Crem liever niet maken.

Ook leden van de Zintane-stam zouden een aanzienlijk bijdrage hebben geleverd aan de snelle opmars. De stam twijfelde lang of ze zich zou mengen in de strijd maar op 14 augustus nam ze de stad Zaouïa in. Op het eerste zicht een kleine nederlaag voor het regime, ware het niet dat de stad de toegangsweg naar Tunesië controleert, een belangrijke levensader voor Tripoli.

Veel waarnemers lieten zich ook intimideren door de grootspraak van het regime. Het regime zou honderdduizenden wapens hebben uitgedeeld aan de bevolking. In Tripoli zou iedereen klaar staan om gewapenderhand de stad, straat per straat, huis per huis tegen de buitenlandse invallers te verdedigen.

Dat het zover niet kwam is wel duidelijk, maar hoe groot het verzet tegen de NAVO en de overgangsraad was en nog steeds is, is nu onmogelijk in te schatten. Het is gewoon onmogelijk om door de propaganda heen te kijken.

De buit reeds verdelen

Het aandeel van TOTAL steeg maandag met enkele procenten.   Reuters wist dan weer te melden dat de overgangsraad de Russen elke toegang tot die petroleum zou ontzeggen. Waarmee het meteen weer duidelijk is waarover deze oorlog ook alweer ging.

Toch is de buit nog niet binnen. Het is nog niet duidelijk hoeveel weerstand het regime nog kan en zal bieden. En het is nog veel minder duidelijk hoe lang de overgangsraad zal standhouden. De raad is immers een samenraapsel van allerlei groepjes met zeer uiteenlopende belangen, en ze vertegenwoordigt maar een fractie van Libische volk.

Enkele weken geleden zag het er nog naar uit dat de verschillende facties hun onderlinge geschillen belangrijker vonden dan de strijd tegen het regime. Als die gemeenschappelijke vijand weg is, zou het wel eens zeer snel uit de hand kunnen lopen. De waarnemers hebben zich de afgelopen maanden en weken echter wel meer dan eens grondig vergist.

En wat als de overgangsraad of een legitiem verkozen regering besluit dat de olie best in staatshanden kan blijven ?

dagelijkse newsletter

take down
the paywall
steun ons nu!