Een monster in het Westen heeft toen het verwekt werd een Lohengrin streng en langs zijn gevoelige oren oersterke Europese vlechten. Een bastaard hoofd, gewoon zoals hoort.  

Hij schijnt als een zon die op sterven na dood is. Als een rode reus met uranium vlammen stijgt het op van Amerikaanse gronden om als een jankende prairie hond naar het Oosten te gaan om aldaar in vlammen ten onder te gaan.

 Het is de achterkant van de dag die het monster achterna zit om het Amerikaanse licht in de nachtelijke nerven te creëren. Na zich warm gegeten te hebben rinkelt het aan de bel die om zijn nek zit, zijn gruwelijke tonen en krast, de dood zal u belonen.

Help mij om een betere wereld te bouwen waarin u allen, alleen die mij vertrouwen, met goede wil en geest, het verraad aan banden legt een heerlijke maaltijd die voor mij voorbij reed.

 Alle koppen zullen wij in erfenis stukslaan de schotels waarop zij eens stonden vermalen, boekhoudkundig een goede zaak een monsterlijke zegen zo plat zal de wereld walsen, het lied komt uit de staart.

 Hoe groter de vlammen hoe groter de oven, geen brood voor ellende en botten, het vlamt in de uitgeholde monden.Dieper en dieper zuigt het monster aan de borsten van het bestaan zodat het lichaam als leer voor bescherming zorgt voor de tweede ronde.