Rex Tillerson, de grote baas van de Amerikaanse oliemaatschappij ExxonMobil, heeft een nieuwe manier gevonden om zijn waar te verkopen. In de nasleep van de grote Rio+20-conferentie haalde hij de internationale pers met enkele opmerkelijke uitspraken. De conferentie had hem duidelijk op ideeën gebracht…
Volgens Tillerson moet de wereldwijde armoede aanpakken een hogere internationale prioriteit krijgen dan de CO2-emissies verminderen. Want meer dan één miljard mensen leeft in energie-armoede. Het zou hen de koopkracht geven om zich ook olie en gas te veroorloven. “They’d love to burn fossil fuels”, aldus Tillerson.
Goed geprobeerd Rex!
Er is een tijd geweest dat de patroons de vakbonden aan het twijfelen kregen met de slagzin “geen ecologisch paradijs op een economisch kerkhof”.
Maar ondertussen zijn de tijden veranderd. Het inzicht bij de wereldwijde vakbond IVV is nu dat er geen sociale rechtvaardigheid kan zijn zonder milieubescherming.
Het is duidelijk dat juist het armste deel van de wereldbevolking het zwaarst te lijden heeft onder de negatieve gevolgen van klimaatverandering, zoals een stijgende zeespiegel, zwaardere stormen, overstromingen en droogtes.
Of anders gezegd: zelfs als we er in slagen om het inkomen van de bevolking van Bangladesh op te krikken van 2 naar 3 dollar per dag, is het maar de vraag of ze daar veel aan hebben als ze tot hun nek in het water staan.
En trouwens, met die armoedebestrijding wil het ook niet zo best lukken. Sinds de crisis zetten we terug stappen achteruit in plaats van vooruit. En als we aan Tillerson vragen om zijn steentje bij te dragen, zal hij ongetwijfeld antwoorden dat armoede bestrijden een zaak is van overheden maar niet van bedrijven, en ondertussen vrolijk belastingen ontwijken.
Aanpassen of veranderen?
Oke, zegt Rex, dan probeer ik het gewoon nog eens. De angst voor klimaatverandering is overdreven, aldus de CEO van ‘s werelds grootste oliemaatschappij. Die angst leidt ertoe dat mensen klimaatverandering een halt willen toeroepen. En godbetert dan nog door te stoppen met het gebruik van fossiele brandstoffen…
Verkeerd, vindt Tillerson: laat klimaatverandering toch zijn gang gaan. Veranderende weerpatronen en een stijgende zeespiegel zijn een mooie uitdaging voor ingenieurs… Als mensen zijn we het toch gewoon om ons aan te passen aan verandering. We vinden er wel iets op.
Pech voor Rex, maar in het Stern-rapport ‘The Economics of Climate Change’ is nauwkeurig becijferd dat niets doen ons veel meer zal kosten dan klimaatbeleid voeren. En sindsdien weten we ook dat het terugdringen van CO2-emmissies (mitigatie) effectiever en goedkoper is dan aanpassing aan het veranderende klimaat (adaptatie). Al is het natuurlijk wel een goed idee om de twee samen te doen.
De laatste keer dat het grootkapitaal een stevig financieel gokje waagde zaten we met de bankencrisis. Wereldwijd mochten we als belastingbetaler 9.000 miljard euro ophoesten om de banken te redden.
Als we mensen zoals Rex verder toestaan om ook het milieu te vergokken, welke rekening krijgen we dan gepresenteerd?
Pieter Verbeek, adviseur studiedienst Vlaams ABVV
