Waarom niet doen zoals wij?

De afgelopen periode hebben jullie dagelijks onze verslagen kunnen lezen over het reuzenproject in de Mcgregor Waldorfschool.

Over Mc Gregor Waldorfschool Zuid Afrika

De McGregor Waldorf School is opgericht in 1994, in het jaar van de eerste democratische verkiezingen in Zuid-Afrika. Deze Steinerschool is bedoeld om een RAINBOUW school te zijn. Een plaats waar kinderen van alle taal-, culturele, sociaal – economische en raciale achtergrond samen naar school kunnen. De school heeft als hoofdopdracht een betere samenleving op te bouwen voor iedereen.
In 2010 is het nu nog steeds ten zeerste de bedoeling. De school heeft meestal kinderen van arme en zeer arme gemeenschappen (zwarte en gekleurde) die vooral wonen in de omliggende townships. Families kiezen voor deze school omdat het Engels de onderwijstaal is en een sterke nadruk legt op beeldende kunst, dramatische kunst en ambachten. De klassen zijn klein en de leraren hebben een speciale band met alle kinderen.
Het leerplan bestaat er in om de kinderen op te voeden tot volwassenen die voor zichzelf, hun gezinnen en hun gemeenschappen kunnen zorgen. Kinderen die hun empathie voor de benarde situatie van anderen kunnen inschatten en die hun ideeën en idealen kunnen omzetten in daden. Allemaal kwaliteiten die hard nodig zijn in een land dat worstelt met een beter leven voor “alle” Zuid-Afrikaanse mensen. De helft van de bevolking leeft nog steeds op of onder de grens van 40 euro per maand en 15 miljoen mensen afhankelijk zijn van de handouts van de regering om te overleven. Er zijn 3,5 miljoen kinderen die de kwalijke gevolgen hebben van HIV/AIDS en worden door hun grootouders of oudere broers en zussen groot gebracht.
De school wordt voor amper 13% gesubsidieerd door de overheid. De kosten van opleiding moet dan ook worden gefinancierd door donaties en sponsoring. Donaties en sponsering die van fundamenteel belang zijn, zodat kwaliteitsonderwijs gegarandeerd kan blijven. Een kind sponseren is de beste vorm van hulp. Het biedt vooral voor het kind en de school de beste garantie op een mogelijke langdurige opleiding.

Aliziwe, ons sponserkind.

Sylvie en ik hebben reeds geruime tijd een sponserkind. Eerst hadden we Thabiso en sinds een jaar is ons sponserkindje ALIZIWE, een schattig meisje van 4 jaar. Zij volgt momenteel de kleuterklas. Voor het eerst hebben wij haar dit jaar ontmoet in de school. In het begin was het zowel voor haar als voor ons een beetje onwennig. De kleuterjuf vertelt haar wie wij zijn en blijkbaar begrijpt ze dit een heel klein beetje. We hebben voor Aliziwe een mooie pop uit België meegenomen en wat nieuwe kleertjes. Deze geschenken worden meegegeven aan het kind met een briefje voor de ouders. Het voelt allemaal wat raar maar Katleen verzekert ons dat dit zo best werkt. En ja hoor, twee dagen later zien we Aliziwe al fier rondhuppelen in het jeansrokje en bijpassend t-shirtje dat wij voor haar hebben meegebracht. Er worden duchtig foto’s getrokken. Aliziwe is ons heel dankbaar en begint ons al te kennen als we dageliks op de school verschijnen. Ze is heel aanhankelijk. We horen van de kleuterjuf dat ze dagelijks naar school komt en dit in tegenstelling tot sommige anderen. De school stuurt ons ook  twee maal per jaar haar schoolresultaten en enkele tekeningen. Zo blijven wij op de hoogte.

Ontmoeting met de ouders.

Kathleen biedt ons aan om langs de ouders te gaan. Wij vragen ons af of dit wel gepast is? Kathleen vertelt ons dat de moeder het wel leuk zou vinden ons te ontmoeten. We rijden naar  Nquobele, de township waar Aliziwe met haar familie woont. Sinds kort beschikken ze over een stenen huisje. Sylvie en ik zijn toch wel wat zenuwachtig en weten niet goed wat ons te wachten staat. Een paar kinderen, die in dezelfde wijk wonen, tonen ons het huis van Aliziwe. Er is echter niemand thuis. Jammer! We rijden nog even rond om de andere kinderen terug thuis af te zetten en zowaar als we het huisje terug passeren komt er juist iemand thuis. Het blijken de ouders en een zusje te zijn. Katleen stelt ons voor en we worden bijzonder hartelijk onthaald. Vooral de mama is gecharmeerd door ons bezoek. De papa springt direct in de wagen om Aliziwe te zoeken daar zij ergens in de buurt aan het spelen is. Aliziwe blijkt nog twee zussen en een broertje te hebben. Niet alle kinderen zijn van dezelfde papa maar dat maakt allemaal niet uit. We ontmoeten ook de grotere zus die ondertussen reeds 17 jaar is. Zij studeert nog en zou graag naar Europa komen om er te werken. De papa is ondertussen terug thuis en Aliziwe is aangenaam verrast als ze ons ziet. Direct komt ze op ons af. Fier komt ze ons haar gekregen pop laten zien. Ze is er heel blij mee en dat doet ons plezier.

 We worden uitgenodigd in het kleine stenen huisje. Het is niet groter dan 5m op 4 meter. Daar moeten zijn met z’n allen in wonen en slapen. Het is echter al een hele vooruitgang nu ze stomend water, elektriciteit en een piepklein keukentje hebben. We zijn danig onder de indruk. Ondanks deze mensen niet veel hebben biedt de mama ons een frisdrank aan. Wij, Kathleen en de papa krijgen een cola. Voor de kinderen is er blijkbaar niet genoeg. We voelen ons wat genant maar danken deze mensen voor hun enorme gastvrijheid. We laten foto’s zien van het project en de kleuters op school. Er worden familiefoto’s genomen, buiten voor het huisje met ons erbij. Want voor hun zijn wij een beetje familie. We beloven de foto’s in België te laten ontwikkelen en naar hun op te sturen via Kathleen. We vertellen dat we volgend jaar een nieuw project voor de school gaan opzetten. Prompt nodigt de mama ons uit om terug langs te komen. We beloven dit te zullen doen. We krijgen van de mama en de ander kinderen een gewaardeerde knuffel en nemen afscheid. Het is hartelijk en toch ook een beetje emotioneel.

Waarom zou ook jij geen kind sponseren?

We hopen dat onze reportages en foto’s jullie een beeld hebben gegeven van de kinderen, de school en haar werking. Indien jullie even gecharmeerd zijn, zoals wij, door dit hele positieve project dat kinderen uit de townships echte kansen biedt, kunnen jullie ook helpen. Uiteraard zijn wij heel blij dat er veel volk naar onze benefit gekomen is. We gaan dit initiatief dan ook volgend jaar herhalen.

Wil je echter graag iets meer doen? Sponser dan een kind zoals wij. Je mag zelf bepalen hoeveel je maandelijks wil bijdragen. Indien je jaarlijks meer dan 30 Euro sponsert krijg je een fiscaal attest. Daar de school weinig of niet gesubsidieert wordt vanuit de overheid zijn alle beetjes welkom. En… je krijgt er zoveel dankbaarheid voor terug. Buiten de schoolresultaten, die de school opstuurt, ontvang je ook twee maal per jaar een elektronische nieuwsbrief met alle gebeurtenissen in de school en de verschillende klassen. Wij zullen er nu ook instaan met ons reuzenproject. Toch fijn?

Wil je er met ons eens over praten zijn wij altijd bereid om af te spreken. We maken er graag tijd voor.

http://picasaweb.google.com/dvanoosterwyck/OnsSponserkindjeAliziwe#

FONDSENWERVING en SPONSERS.

Sponsers zijn individuen, families, klassen en/of scholen die bijdragen tot het schoolgeld van een bepaald kind. Op deze manier is het mogelijk voor kinderen van arme families om van Waldorf ondewijs te genieten.

Meer dan 90% van onze families kunnen enkel een klein bedrag betalen om de kosten van het onderwijs voor hun kinderen te dekken.

Indien u een sponser wilt worden e-mail Kathleen, onze sponsorship coördinator – katleen@breede.co.za .

U zult het volgende ontvangen:

• Een lijst van kinderen die een sponsor zoeken.

• De meest efficiente manier om uw bijdragen te storten.

We werken samen met verschillende Europese organizaties (Freunde der Erziehungskunst – Duitsland; Internationaal Hulpfonds – Nederland; ACACIA – Zwitserland, Solidariteit om Leven – Belgie; Centre for the Art of Living – USA; Stichting Projecten Zuid-Afrika – Nederland) die attesten voor de belastingen kunnen bezorgen.

Elders op het web

http://www.betterplace.org/projects/3448-mcgregor-waldorf-school

http://www.mcgregorwaldorf.org.za/

Met het delen van onze welvaart is niets mis.

Dominic Van Oosterwyck en Sylvie Stuyck, december 2010, Zuid Afrika.