?Als we de laatste dagen iets hebben kunnen leren uit al het geweld dat ons is opgedrongen dan is het dat elk mensenleven, of het nu dat van een kind, een vluchteling of een politieagent is, evenveel respect verdient.

Als we de laatste dagen iets gezien hebben dan is het dat dat in werkelijkheid nogal tegenvalt. Meer nog, dat sommigen er voor kiezen dit te misbruiken om hun politieke macht te kunnen bestendigen.

In Bergen wordt de 2-jarige Mawda het leven ontnomen door een kogel die tot nader order niet had moeten worden afgevuurd. In Luik slaagt een dolgedraaide man erin 2 politieagenten en een burger onnodig van het leven te beroven.

Je moet je kinderen nu eenmaal niet voor de kogels houden als er geschoten wordt.

Over het eerste bericht Bart De Wever dat de ouders niet alleen slachtoffer zijn maar ook verantwoordelijkheid dragen in de dood van hun kind. Hij had ook kunnen zeggen dat ouders hun kinderen niet voor de kogels moeten houden als er geschoten wordt.

We zijn nog even weg van deze uitspraak maar aangezien het spijtige voorval zich voordeed in Bergen zijn we maar een stap meer verwijderd van de insinuatie dat het de schuld van de Walen én de socialisten is.

Als uit onderzoek blijkt dat je geen echte vluchteling bent

moet je ook niet verschieten dat er op jou geschoten wordt.

Wapenbroeder en partijridder Theo Francken gaat met een andere redenering mee in het verhaal van zijn voorzitter. Die mensen hadden al een hele geschiedenis als vluchteling zegt hij. In Duitsland kregen ze geen asiel omdat ze uit een gebied komen waar geen oorlog heerst. Het zijn dus geen vluchtelingen. Vervolgens proberen ze via ons land in Groot-Brittannië te geraken omdat ze daar familie hebben.

Ook hier zijn we niet ver verwijderd van de redenering dat je dan ook niet moet verschieten als er op je kinderen wordt geschoten. Hadden ze niet zo op zoek zijn gegaan naar een betere toekomst voor hun kinderen dan was er nu niets gebeurd.

Ik begin stilaan te begrijpen waarom Puigdemont geen asiel heeft aangevraagd.

In de zevende dag van zondag jl. gaat hij nog even op hetzelfde elan door. Op de opmerking van Phara de Aguirre, dat de ouders niet mee mochten met de ziekenwagen blijkt hij naar eigen zeggen te blokkeren. Maar al snel is dat leed vergeten en weten we volgens hem niet wat de omstandigheden waren. Er was daar immers niemand van de dienst vreemdelingenzaken bij en tja, de onderzoeken lopen.

Bovendien is er ook heel wat gebeurd stelt hij. “Er is de persconferentie geweest met Mevr. Van Den Broeck (advocate van de ouders) die we kennen en een aantal andere figuren uit dat milieu. Er zijn verklaringen geweest, er is ontslag geëist, er is ook gezegd dat de politie schuldig is en in de gevangenis moet. Dat is ook gezegd door de man van de communisten dus was het wel het moment om in de kamer te zeggen, rustig aan.” Kortom Francken probeert hier door zijn woordkeuze een verdacht sfeertje te creëren waardoor je als kijker de indruk krijgt dat er toch één en ander niet pluis is en dat hij dus wel niet helemaal ongelijk zal hebben.

Theo bedoelde waarschijnlijk dat mensen uit dat milieu “hun muil moeten houden” maar dat kan je zo niet zeggen tijdens een live uitzending.

Helemaal anders verloopt het als het over de schietpartij in Luik gaat. Van sereniteit geen sprake. Jan Jambon gaat de gewonde politiemensen bezoeken en ook de vrouw die korte tijd gegijzeld was.

In het duidingsprogramma ‘Ter Zake’ van 29 mei jl. neemt hij het, zonder het met zoveel woorden te zeggen, ook op voor de politieman wiens kogel het hoofd van Mawda doorboorde en stelt het als volgt, “Hier wordt nog eens aangetoond hoe de politiemensen, letterlijk elke dag opnieuw en op gevaar van eigen lijf en leden zich inzetten voor onze veiligheid en onze appreciatie kan niet groot genoeg zijn voor deze mensen.”

Heeft de politieagent die ons elke dag verdedigt met lijf en leden

wel voldoende rekening gehouden met lijf en leden van de vluchtelingen?

Volledig mee eens Jan maar los daarvan kunnen we niet om de feiten heen en die zijn dat een politieagent, en dit tot nader order, een kogel heeft afgevuurd die een kind heeft gedood. Ook blijft de vraag of deze politieagent wel voldoende rekening heeft gehouden met lijf en leden van de vermeende vluchtelingen.
Met andere woorden, kunnen we het eens hebben over de verantwoordelijkheid van deze politieagent?

Dat er in het programma ‘De Zevende Dag’ nog weinig doortastende vragen worden gesteld stoort mij mateloos. Het is een Jordaanversie geworden van wat het ooit was. Een programma met een lach en een traan. Dat het uitgerekend Theo was die het nog maar eens mocht komen uitleggen is al even ergerlijk. Geen ouders, geen advocaten voor een wederwoord. Sereniteit is het toverwoord.

Doch los van dat leed is het belangrijkste wapenfeit misschien nog dat ik mag vaststellen dat niet alle N-VA kiezers meegaan in dit weinig appetijtelijke verhaal van Bart De Wever. Laat dat alvast hoopvol zijn.