In december 2010 zocht éne De Wever Der Spiegel op om uit te halen naar België, naar zijn koning en naar de PS. Hij bestempelde België als “de zieke man van Europa” en de geldtransfers naar Wallonië als “een infuus, zoals drugs voor een junkie”. De daaropvolgende rel waaide snel over. Van De Wever en zijn handlangers zijn we ondertussen nog meer onzin gewoon en van Der Spiegel ook.
Nu bericht het Duitse weekblad over het nakende ontslag uit de eurozone van Griekenland. Je kan de vraag stellen wat daarvan aan is, maar anderzijds is het zeker zo dat ze in Athene met een probleem zitten dat ook Frankfurt en Brussel bezig houdt. Vast staat dat het met de terugbetaling van de Griekse schulden niet vlot. Wat zijn de mogelijkheden?
1. Nog meer noodhulp
Deze optie lijkt uitgesloten. Daarmee wordt de schuldenlast nog zwaarder. Griekse staatsleningen hebben momenteel de rating “junk” en dat Griekenland zelf veel op de markten zal kunnen vangen, is meer dan onwaarschijnlijk. Meer Europese noodsteun is ook niet meer haalbaar gelet op de politieke tegenstand in diverse eurolanden.
Met de miljarden die Griekenland werden toegeschoven in 2010 redden ze het dus niet. Zoveel is duidelijk. Het omvangrijk pakket aan bezuinigingen waarmee het tekort zou moeten teruggedrongen worden, zorgt nu al voor een ongeziene verarming. BTW-verhogingen, aanslagen op het loon van ambtenaren, de verhoging van de pensioenleeftijd, privatiseringen: het brengt allemaal geen zoden aan de dijk. Het IMF en de ECB blijven op hun geldhonger zitten. De sociale onvrede over de drastische besparingsmaatregelen groeit. Tussen Griekenland en Egypte ligt enkel de Middellandse Zee. Zo ver is de revolutie dus niet uit de buurt.
Een jaar geleden kreeg Griekenland voor 110 miljard euro noodkredieten van de eurozone en van het IMF. Het was de bedoeling om zo het bankroet af te wenden en op drie jaar tijd de overheidsfinanciën terug op het juiste spoor te zetten. Maar dat zal dus niet lukken.
2. Uitstel van betaling
Op korte termijn lijkt deze optie de meest waarschijnlijke. Aan de terugbetalingstermijn werd trouwens al gesleuteld en daar kunnen ze misschien nog een tijdje mee voortgaan. Maar ook aan de ademruimte die daardoor gecreëerd kan worden, zijn er grenzen. Het besef dat het verdagen van vervaldagen gelijk staat met uitstel van executie groeit niet alleen bij de ECB en bij het IMF.
Toch wordt er zeker gedacht aan nog een aanpassing van het hulpprogramma. De Griekse minister van financiën Papaconstantinou vindt ook dat de looptijd van de leningen nogmaals zou moeten worden verlengd. Eerder was die al opgetrokken van 3 naar 7,5 jaar. Je kan dat evenwel niet blijven doen.
3. Een schuldherschikking.
De laatste weken duiken er steeds meer geruchten op over de noodzaak van een schuldherschikking. Over de mogelijkheid van de zogenaamde ‘haircut’ : Schuldherschikkingen? Ze zitten met een ei … (eerder op deze blog – 19 04 11)
De gevolgen van een schuldherschikking zijn moeilijk te voorzien. Maar je voelt met je ellebogen aan dat onze beleidsmakers en de moneymen in Frankfurt ook steeds meer in die richting denken. Merkel geeft natuurlijk veel om de belangen van de Commerzbank en Sarkozy rijdt voor BNP Paribas. Maar in dit scenario mag je gerust spreken van een gedeeltelijk faillissement. De Bush–administration had het domino-effect van het omvallen van Lehman Brothers ook niet echt goed ingeschat.
4. Weg met de euro
Dat is dan het scenario van Der Spiegel. Griekenland zou uit de euro stappen en een nieuwe munt invoeren (of de Drachme revitaliseren) en dan naar hartenlust kunnen devalueren. Ook niet echt een optie waar de houders van Griekse staatsobligaties reikhalzend zitten naar uit te kijken. De Griekse regering en een aantal Europese ministers van Financiën haastten zich om het bestaan van dit plan met klem te ontkennen. In alle toonaarden nog wel.
Volgens Der Spiegel Online hebben de ministers van Financiën hierover nochtans samen gezeten in Luxemburg. Het magazine voegde daaraan toe dat Griekenland aast op een schuldherschikking van 327 miljard euro! Dat kan tellen en meteen tuimelde de koers van de euro. Maar ook Jean-Claude Juncker, de Luxemburgse premier en voorzitter van de Eurogroep, en de Franse minister van Financiën Christine Lagarde hadden het over de “totale fantasie” van het weekblad. In Athene hadden ze het over “pure nonsens”.
Een broodje aapverhaal? Der Spiegel zegt dat de vertegenwoordigers van de Europese Commissie bij aan de geheime Luxemburgse vergadertafel aanschoven. Het bestaan van de vergadering zelf werd ook ontkend, maar dat werd dan weer tegengesproken door Reuters en Bloomberg. Een woordvoerder van het Nederlandse ministerie van Financiën bezwoer dat minister Jan Kees de Jager niet in Luxemburg was. Misschien zat die elders met gedoogpartners te klaverjassen …
De Volkskrant meldde ondertussen dat “Minister Jan Kees de Jager van Financiën vandaag telefonisch is bijgepraat door zijn Franse collega Christine Lagarde en zijn Duitse ambtgenoot Wolfgang Schäuble over een informeel beraad in Luxemburg van enkele grote eurolanden gisterenavond over de Griekse schuldencrisis. Nederland was daarvoor niet uitgenodigd.”
Er wordt dus gelogen. Het is duidelijk dat de zenuwen gespannen staan. Athene staat voor een cruciale week. De besteding van de noodhulp wordt door Europa stringent opgevolgd. Als de bezuinigingsafspraken onvoldoende worden nageleefd, komt de volgende tranche van de noodlening van € 110 miljard ter discussie. In diverse Europese hoofdsteden wetten allerlei Ware Finnen de messen.
