Het is net eigen aan de mens om elkaar en bepaalde fenomenen in hokjes te duwen. Het heeft te maken met de beperktheid van onze hersenen, het geeft een bepaalde structuur. Dat maakt net uitspraken die mensen in hokjes duwen net gevaarlijk. We creëren groepen die behoren tot de ‘norm’. Dat zijn vaak de mensen waar we onszelf in de eerste plaats met vereenzelvigen. De rest zijn de niet-normalen. 

Je sluit mensen uit, je zet bepaalde mensen uit onze samenleving. Het zijn net deze mensen of fenomenen die vragen om een verandering in de samenleving, ze maken ons bewust dat onze samenleving aan het veranderen is en vraagt hier een politiek antwoord op. Je kan er voor beginnen pleiten dat deze mensen of fenomenen niet thuis horen in onze samenleving (al zijn ze dat al een hele tijd natuurlijk). Of je kunt hierop een inclusief en democratisch antwoord op proberen te bieden waardoor deze mensen of fenomenen net ingesloten worden in onze samenleving.

Een voorbeeld hiervan zijn daklozen. Je kan ze uit je straatbeeld proberen te verdrijven, maar ze blijven wel aanwezig. Je lost er dakloosheid niet mee op. Een ander voorbeeld zijn de vluchtelingen. Je kan als Europa een muur bouwen of de grenzen sluiten, maar je lost er de vluchtelingencrisis niet mee op. Een laatste voorbeeld dat ik wil geven is de emancipatie van de vrouw. Of je het nu wil of maar vrouwen zijn evenwaardig en dat was vroeger anders. Je kan vrouwen uitsluiten in onze samenleving en ze geen stemrecht geven of ze net insluiten en dezelfde rechten geven als mannen.   

Wat er momenteel aan het gebeuren is, is dat we voor verworven mensenrechten terug zullen moeten gaan strijden. Waarom vraag ik me af? We hebben ze destijds toch benoemd als universeel, neen? Het afnemen van rechten, is dat het politieke antwoord dan? Onze eigen rechten? Of gaan we bepaalde groepen uitsluiten als niet-universeel, niet-normaal? Het lijkt opnieuw op het verschuiven van problemen of fenomenen en het verschuldigd blijven van een politiek en democratisch antwoord. 

Om er nu eens een ander Verdrag bij te halen, haal ik een ander onder vuur genomen recht op: Het Verdrag van Genève van 1951 met betreffende de status van de vluchtelingen. Het Verdrag is destijds opgesteld door de Verenigde Naties. Het is opgesteld na een tumultueuze periode van twee Wereldoorlogen, waar veel Europeanen hun geluk zijn gaan zoeken in Amerika (zowel de VS als Latijns-Amerika waren populaire bestemmingen). Maar het probleem was dat vele landen op een gegeven moment een migratiestop hebben ingevoerd. 

Een voorbeeld hiervan is het schip de St. Louis vol met Duitse Joden dat in 1939 vluchten. Ze hopen in Cuba een visum te krijgen voor de VS, maar tevergeefs. Geen van beide landen opent hun grenzen. De meesten zijn genoodzaakt om terug te keren naar Europa. België, Nederland, Frankrijk en Groot-Brittannië vangen hen op. Want geef toe, op dat moment waren deze landen veilig. Maar het zou niet lang duren vooraleer ze in de handen van de nazi’s vielen met alle gevolgen van dien. 

Als antwoord om zulke zaken te voorkomen kwam dus dit Verdrag, eigenlijk om vooral onszelf in te dekken neen? Althans zo lijkt het want nu oorlog in Europa lang verleden tijd lijkt, durven we te beslissen dat dit Verdrag niet langer nodig is (voor bepaalde groepen). 

Heeft zo’n verdrag enkel waarde als het goed genoeg is om onszelf te redden, maar als wij de redder moeten spelen en moeten investeren kunnen we het best inperken? Is de wereld die we voor ogen hebben een wereld die er voor “ons” is, maar niet voor de ander, de niet-normalen? Omdat op dit moment “onze” cultuur de dominerende is? 

Het enige argument dat naar boven komt, is dat onze waarden en normen in gedrang komen. Ik vraag me af welke waarden en normen? Door citaten en artikels te lezen van sommige politici vraag ik me af of zij niet de niet-normalen zijn en onze waarden en normen in het gedrang brengen? 

Politiek is vaak een rationele gebeurtenis, maar empathie lijkt volledig te zijn verbannen. Wat gaan wij, burgers, doen als de politiek de grenzen sluit en het Verdrag van Genève inperkt of vernietigd en vijf jaar later er een derde wereldoorlog uitbreekt? Want wees eerlijk, we voelen allemaal die spanning die er boven onze hoofden leeft. Waar gaan wij naartoe vluchten? Niemand zal ons willen opvangen, want wie zal het vergeten hoe wij met de ander zijn omgegaan? Ik zou het zelfs begrijpen als mensen ons niet zouden willen opvangen. 

Ik heb het dan nog niet gehad over onze nationale of Vlaamse inperkingen zoals de sociale zekerheid. Ook mensen die op onze sociale zekerheid beroep moeten doen, worden vaak afgeschilderd als niet-normaal.

Ik hoop dat deze opinie de ogen opent en blikken verwijdt! Behandel de ander (landen, mensen, …) zoals je zelf in dezelfde situatie behandeld wil worden. 

Ja maar … krijg je dan vaak te horen. Ja maar, wij zitten in een economische crisis momenteel. Gaat het opvangen van vluchtelingen ons verarmen? Goh, politiek gezien is dit verwaarloosbaar, zolang er maar in een goede integrale integratie (ook van de autochtonen) geïnvesteerd wordt. Want het zijn deze zaken die ‘problemen’ later voorkomen. Laat ons verdomme toch eens leren samen te leven en verder bouwen aan onze democratie, aan onze samenleving. Dit zal uitsluiting verkleinen en kwaadheid, gekwetstheid voorkomen. 

Stop met het middenveld en het sociaal werk te verarmen! Laat ons stoppen met populistische uitspraken om verkozen te geraken. Politiek mag niet gaan om macht, maar om je job als volksvertegenwoordiger. Je bent er niet alleen voor degenen die voor je hebben gestemd, maar voor alle inwoners van ons land en sinds de globalisering moet je zelfs rekening houden met de impact op de hele wereld. Dát is democratie. En als je iets anders beweert, dan hoor je hier niet thuis, dan kan je best een andere job of ander land uitzoeken, niet waar? (Knipoog)