De community ruimte is een vrije online ruimte (blog) waar vrijwilligers en organisaties hun opinies kunnen publiceren. De standpunten vermeld in deze community reflecteren niet noodzakelijk de redactionele lijn van DeWereldMorgen.be. De verantwoordelijkheid over de inhoud ligt bij de auteur.

Het geval Annick De Ridder & de toekomstverklaring van Open VLD : een eye -opener
Mensenrechten, N-VA, Bescherming van rechten en vrijheden, Nazisme, Overlopers, Individualisme, Liberalisme, Toekomstverklaring, Anti-politiek, Opportunisme, Drankprobleem, Winnaars, Losers, Winners, Onmacht, Zondebok, Vreemdeling, Profiteur, Panacee, Zoneboktruc, Modernisme, Productiemiddelen, Hebzucht -

Het geval Annick De Ridder & de toekomstverklaring van Open VLD : een eye -opener

dinsdag 10 december 2013 23:01
Spread the love

Het geval Annick De Ridder & de toekomstverklaring van Open VLD : een eye-opener

De column van Saskia de Coster in De Morgen van 9 december 2013 over politieke overlopers is een heikel onderwerp. Politieke overlopers zijn een hardnekkige en gevaarlijke plaag want ze voeden de anti-politiek. Ze lokken namelijk niet zelden de volgende reactie uit :” ’t Zijn allemaal dezelfde, ’t zijn al zakkenvullers.” Politieke overlopers werken aldus politieke onverschilligheid in de hand en spreiden daarmee het bedje van het fascisme. Overlopen naar een andere politieke partij is in vele, vooral oude, ogen het bewijs van ontluistering van onze parlementaire democratie door, om het met een mooie Frans woord te illustreren, ‘des faux-culs’.
Is politieke overloperij niet eerst en vooral, d.w.z., voor het vormen, uitspreken van de morele verontwaardiging en veroordeling, een teken, een signaal, een symptoon of een bewijs van iets anders dat zich veel dieper afspeelt in de samenleving en het strikt persoonlijke van de betrokken ‘figuranten’ overstijgt?

Algemeen geldend zijn politieke overlopers moreel verachtelijk. Tenzij. Tenzij? Tenzij hun oorspronkelijke politieke keuze op een misvatting berustte (huidig N-VA- schepen Nick Mouton ?) of omdat hun eerste politieke partij plots een gans ander standpunt inneemt over een belangrijk politiek thema (Lorin Parys ?), of zichzelf opheft (Bert Anciaux) of omdat je als denkend en voelend individu ook qua politiek bewustzijn kan evolueren zodat je plots beseft in de verkeerde politieke partij actief te zijn. (Annick De Ridder?)

Je kan je inderdaad, terecht afvragen hoe diep het politiek engagement was – en is – van Annick De Ridder, Ludo Van Campenhout, Luc Bungeneers en Lorin Parys; allemaal overlopers van Open VLD naar N-VA. Je kan je dat afvragen als bijvraag in een zeer moreel getint vertoog, Saskia, maar daar volgde geen bevredigend antwoord op :”Als je ideeën zo inwisselbaar zijn, moet je beter niet actief aan politiek doen.” Je moet dus dieper graven wil je dit fenomeen ten volle begrijpen.
Je kan bij hen zeer persoonlijke motieven ontdekken voor hun overstap: ziekelijke ambitie, opportunisme, drankprobleem, onvermogen te aanvaarden dat men oud en (politiek) out is… Of die waar zijn of niet en of die persoonlijke motieven ja dan nee de andere, echte redenen maskeren, laat ik in het midden. Voldoende reden om te verklaren waarom zoveel Open VLD- mandatarissen precies overlopen naar N-VA en niet naar andere politieke partijen bereik je hiermee niet.

Na de morele veroordeling poogt Saskia met een sociaal- psychologische theorie het overloopgedrag te verklaren : de zwakke persoonlijkheid loopt over naar de partij van de winnaars uit onmacht om zijn zwakke persoonlijkheid te verstoppen en te sparen. Oké, maar waarom geen overlopers uit andere politieke partijen dan uit Vlaams Belang en Open VLD naar N-VA ? (Vlaams Belang -kiezers en- mandatarissen lopen over naar N-VA wegens de winnaarspositie van deze laatste en/of het gemeenschappelijk vertoog van de zondebok (de Waal, de profiteur van de RSZ en de vreemdeling) en het Vlaams nationalisme als panacee. Uiteraard hebben ze deze zondeboktruc gemeenschappelijk met het nazisme.)

Laten we onze verklaringspoging verder zetten. De Duitse filosoof Herbert Marcuse schreef in 1934 een lang artikel over het nazisme met als titel : de strijd tegen het liberalisme in de totalitaire staatsopvatting. Volgens hem bundelden de nazi’s alle bestaande kritiek uit verschillende visies op het kapitalisme uit de voorgaande historische periode samen, zodat zoveel mogelijk Duitsers zich aangesproken zouden voelden en zouden worden verleid op de nazi- partij te stemmen. Ook het liberalisme, die het individualisme, het modernisme en de vele individuele vrijheden verdedigde, was de ideologische vijand van vele nazistische ideologen. Maar het was, volgens Marcuse, een oppervlakkige pose, een sluwe tactische zet die op politiek vlak zijn vruchten moest afwerpen. Uiteraard moest de nazi- partij de verkiezingen winnen. In essentie was er geen conflict maar overeenkomst : beide ideologieën verdedigden het privébezit van de productiemiddelen en de economische uitbuiting van de ene mens door de andere. Dat was zowel de kern van de nazi- partij met haar rassenleer als van de Duitse liberale partij die wel de vrijheden verdedigde maar die ze uiteindelijk ondergeschikt achtte aan het privé -bezit en de grote economische vrijheid van de ondernemer. Vrijheden en rechten allerhande voor het individu maar enkel als de franjes van de liberale ideologie, dixit Herbert Marcuse. M.a.w., als het erop aankomt primeert het privébezit (van de productiemiddelen) en de grote vrijheden van de ondernemers teneinde de winsten – de hebzucht van een minderheid – veilig te stellen. De vrijheden en rechten (vrijheid, gelijkheid, solidariteit, recht op privacy, op arbeid en op een menswaardig bestaan) van de individuen zijn daaraan ondergeschikt en mogen, als dit noodzakelijk is, opgeheven of ingeperkt worden om de ondernemerswinsten te redden. Dat zal men dan wel proberen te verkopen als ‘verdediging van onze Westerse waarden’, ‘vrijwaring van de vooruitgang’ of ‘de noodzaak van de vrije markt’. Idem dito voor de huidige liberale en nationalistische politieke partijen ten onze lande?

Wegens ontoegankelijkheid van het partijprogramma van Open VLD op hun website, bestuderen we de toekomstverklaring van hun Toekomstcongres van 22-24 november 2013. Dit recent congres actualiseert deze stelling van Marcuse en onderbouwt ze. Lees en denk mee.

Deze toekomstverklaring lezen is als een koude douche. Ze is opgesteld in de typisch hol klinkende taal van een reclametekst : een naïef en super optimistisch geloof in een schitterende toekomst voor iedereen door de alles zaligmakende vrije markteconomie en de alomtegenwoordige grote vrijheid en dito verantwoordelijkheid van iedereen. Dus weinig nuance, weinig realisme is deze wereldvreemde droomwereld. “We leven in een geweldige tijd. Een tijd met steeds minder grenzen en steeds meer mogelijkheden. “…” Wij zijn vooruitgangsoptimisten. Wij geloven in de toekomst.”…”Wij kiezen voor vrijheid, verantwoordelijkheid en engagement.”…”Liberale Waarden: Vrijheid, Engagement en Solidariteit. In deze wereld is vrijheid cruciaal.” …”Wij roepen alle geëngageerde burgers op om wereldwijd te bouwen aan een vrije samenleving, een duurzame groei-economie in een vrije markt en een moderne overheid. We hebben nood aan een offensief liberalisme.” (pp. 2-3) “Wij kiezen voor economische groei als katalysator voor welvaart, welzijn en geluk.” (p. 11) De aandachtige lezer heeft opgemerkt dat de waarde ‘gelijkheid’ geen liberale waarde (meer) is. In welke samenleving leef je als er wel vrijheid en solidariteit is maar geen gelijkheid? Opnieuw in een Middeleeuwse standenmaatschappij, beste lezer! Gans deze toekomstverklaring richt zich quasi uitsluitend naar ondernemers en vrije beroepen, naar hoogopgeleiden tussen de 25 en 35 jaar voor wie de sky the limit is, die maar met één doel voor ogen leven: rijk worden, want dat is het beeld van de ‘winner’. De anderen, zeg maar ‘de losers’, zullen van hun kruimels, van hun liefdadigheid leven. (zie infra)

In deze toekomsttekst (?) staan geen kritische reflecties over het huidige kapitalisme. De wereldwijde bankencrisis van 2008 en de hallucinante verarming van grote delen van de bevolking in verschillende Zuid- Europese landen en de toenemende armoede in eigen land, zijn in deze tekst onbestaand. De gigantische uitbuiting van ontwikkelingslanden eveneens. De grondstoffenuitputting, de klimaatopwarming, de toenemende vervuiling van de oceanen en de overbevissing van de zeeën, het probleem kernenergie : allemaal niet belangrijk genoeg om er ook maar één paragraaf aan te wijden. Business as usual: “Wij geloven in een wereldwijde vrije markt en in vrijhandel omdat daar de grootste toegevoegde waarde wordt gecreëerd op zowel economisch als maatschappelijk vlak. Vrijhandel is méér dan een economisch begrip. Het is een succesverhaal; gangmaker voor democratisering, stimulans voor innovatie, ontwikkeling, vooruitgang en emancipatie.” Wat een peptalk! De wetenschappelijke onderbouwde kritiek van hoogleraren- psychiaters Paul Verhaegen en Dirk De Wachter, die aantonen dat het huidig economisch model met zijn moordende concurrentie de mensen meer en meer psychisch ziek maken, wordt hier gemakshalve verzwegen.

Vrijheid is volgens Open VLD cruciaal. (zie supra) Nu zullen we weten welk soort vrijheid en waarom : “Met het oog op wereldwijde vrijmaking van markten verzetten we ons tegen alle vormen van handelsbelemmeringen, tarieven en protectionisme, in het bijzonder de Europese landbouwsubsidies en exportsubsidies. Vrijhandel kan nooit een excuus zijn om onvrijheid te tolereren of om onze waarden te verloochenen. Binnen vrijhandelsakkoorden moet er aandacht zijn voor fundamentele mensenrechten.” Volgens Open VLD zijn er dus fundamentele mensenrechten en niet-fundamentele mensenrechten. Maar wat is het onderscheid? Hoe dan ook, Open VLD vindt sommige mensenrechten niet meer de moeite waard te verdedigen. Deze individuele rechten worden dus opgeofferd aan de vrije markt ten voordele van de vrijheid van de ondernemer. Inderdaad, die is wegens zijn beroep als mens meer waard. (zie supra)

Mensenrechten? Op het titeltje ‘Fundamenteel Geloof in Mensenrechten’ volgt het slappe ‘Wij zijn onwrikbaar gehecht aan mensenrechten en de democratische rechtstaat’. ‘Geloven’ en ‘gehecht zijn’ is maar een slappe houding. Ik zocht in dit verband tevergeefs naar werkwoorden als ‘strijden’, ‘verdedigen’, ‘afdwingen’.

Deze slappe houding vinden we terug in de zeer weinig tekst onder het titeltje ‘Recht en rechtvaardigheid’ : Open VLD wil justitie dichter bij de mensen brengen en beter organiseren d.m.v. de invoering van informatica. M.a.w., geen woord over de distributieve rechtvaardigheid!! D.w.z., over een rechtvaardiger verdeling van de voortgebrachte welvaart wordt in alle talen gezwegen. Inderdaad, wanneer er, zoals hier, het uitgangspunt geldt dat mensen niet gelijk zijn, is het uitweiden over distributieve rechtvaardigheid overbodig.
Daarom leest men op pagina 13 ook de volgende laconieke zin : “Bestrijding van sociale en fiscale fraude blijft prioriteit.” Bestrijding? Als ik als leerkracht voor mijn leerlingen preek om later op een eerlijke manier hun inkomsten aan de fiscus aan te geven, doe ik ook aan bestrijding. Waar het op aankomt (Cfr. de recente interviews met Staatssecretaris voor fraudebestrijding John Crombez) is de fraudeurs veroordeeld krijgen en de gefraudeerde bedragen integraal kunnen recupereren met inbegrip van een fikse boete. Dat is nu in de meeste gevallen onmogelijk omdat het gerechtelijk apparaat tegenwerkt.
Open VLD vindt deze gang van zaken blijkbaar goed. Dat is voor hen blijkbaar rechtvaardigheid want dat moet zo blijven. Zo keurt Open VLD indirect en stilzwijgend de huidige klassenjustitie goed.

De motor van de groei die deze economie doet draaien, is het feit dat diegenen die onderaan de sociale ladder staan, nog een kleiner deel van de geproduceerde welvaart zullen krijgen. Dat schrijft Open VLD uiteraard niet zo duidelijk. Hun toekomstwensen betreffende ‘iedereen aan het werk’ zet ik hier even op een rij. De invoering van flexi-jobs waardoor , primo, overuren als gewone uren zullen betaald worden omdat werktijden worden bekeken op jaarbasis. En, secundo, je vrije tijd als werknemer in veel gevallen zal veranderen in ‘stand by’ omdat dat voor je werkgever (de feodale heer ?) goedkoper is voor hem als hij,‘au bon plaisir du prince’, kan beslissen wanneer jij werkt. “We betalen mensen voor hun kwaliteit en niet langer louter op basis van anciënniteit.” (p. 13) (=aantal gepresteerde dienstjaren) Dit is een verkeerde, leugenachtige voorstelling van zaken, een drogreden om de lezer te misleiden. Het is niet of of maar en en. Het is omdat een ambtenaar na zijn proefperiode van één jaar goed presteert, dat hij benoemd wordt en er is een jaarlijkse evaluatie voorzien die kan leiden tot ontslag. In combinatie met de afschaffing van de vaste benoeming, zal deze voorgestelde maatregel resulteren in veel meer hartaanvallen dan nu en in veel meer werkloze 50-plussers. Het is de wens van Open VLD om aan de vakbonden rechtspersoonlijkheid op te dringen. In de clinch met het gerecht zoals we dat nu zien functioneren (zie laatste zin vorige paragraaf) zullen je rechten als werknemer smelten als sneeuw in de zon. Als klap op de vuurpijl wordt de werkloosheidsuitkering beperkt in de tijd (kwestie van de druk op de lonen hoog te houden en de mensen te dwingen te werken voor een peulschil), en wordt het pensioenstelsel hervormd –als besparingsmaatregel om de overheidsuitgaven te doen krimpen – d.w.z., het zal afhangen van de loopbaanduur en deze zal gekoppeld zijn aan hoe lang je leeft.

Voilà, met een analyse van de recentste tekst van Open VLD heb ik bewezen dat individuele rechten en vrijheden voor de huidige ‘liberalen’ slechts franjes zijn zoals ze dat voor de Duitse liberalen ten tijde van Adolf Hitler ook waren. Het enige dat telt is de hebzucht naar rijkdom voor een kleine elite van ondernemers en tutti quanti.

Wie zich nu vragen stelt over het partijprogramma van N-VA, leest dat best op hun website. De wakkere en opmerkzame lezer zal ontdekken dat er veel overeenkomsten zijn tussen deze toekomstverklaring en het programma van N-VA betreffende het opgeven van individuele rechten en vrijheden. (mensenrechten niet verdedigen, beperking van het recht op werkloosheidsuitkering in de tijd bepleiten…)

N-VA en Open VLD twee kanten van dezelfde munt, waarbij de ene meer blinkt dan de andere omdat de ene meer gepoetst is (meer zijn ware aard wegstopt achter holle zinnen) dan de andere?

Ivan Cloet, autodidact en leerkracht (uitsluitend geschreven in eigen naam)

take down
the paywall
steun ons nu!