De community ruimte is een vrije online ruimte (blog) waar vrijwilligers en organisaties hun opinies kunnen publiceren. De standpunten vermeld in deze community reflecteren niet noodzakelijk de redactionele lijn van DeWereldMorgen.be. De verantwoordelijkheid over de inhoud ligt bij de auteur.

Het belang van de beleggers

Het belang van de beleggers

zondag 22 augustus 2010 13:32
Spread the love

Op zaterdag 14 augustus stond er in De Morgen een opiniestuk van één van de huisvriendjes van die neoliberale krant: Paul Huybrechts, voorzitter van de Vlaamse federatie van Beleggingsclubs en Beleggers. De financiële specialist, zoals dat dan heet, schreef zijn bijdrage ‘Waarom de Belgen driftig sparen’ naar aanleiding van recente berichtgeving over de recordhoogte van het gespaarde vermogen in België.
 
Het verbaasde me wel dat hij ootmoedig toegeeft dat verzekeraars en pensioenfondsbeheerders (en andere beleggers die op zoek gingen naar de hoogste rendementen – liefst met percentages van twee cijfers voor de komma) mee de financiële crisis van de jaren 2008 en volgende hebben veroorzaakt. En wat ook niet zo evident is voor een man in zijn positie: Huybrechts ontkent niet dat ook het kapitalisatiesysteem van de aanvullende pensioenen en de individuele pensioenbeleggers (met fiscale overheidssteun) serieus wat boter op het hoofd hebben. Hij had er ook begrip voor dat er sinds die crisis meer particuliere reserves in spaarrekeningen zijn belegd dan via de speculantenverenigingen waarvan hij de belangen verdedigt. Toch vindt hij dat jammer, want die spaarrekeningen brengen toch zo weinig op.
 
Nu goed, die financiële crisis is nog niet voorbij en de modale Belgische bevolking zal daar door de bezuinigingsplannen van de toekomstige regering(en) nog lange tijd de dupe van zijn. En, zoals het al duidelijk wordt in Nederland, gaat het ook slecht met de pensioenreserves die opgebouwd zijn uit gekapitaliseerde en op de beurs belegde fondsen. Toch blijft Huybrechts zichzelf in de paragrafen waar het hem echt om te doen is in zijn artikel: hij geeft duchtig af op het repartitiesysteem van het Belgische pensioenstelsel en in één moeite door foetert hij ook (zij het zonder concrete argumenten, alsof ‘iedereen toch wel weet waarom’) tegen elke vorm van vermogensbelasting.
 
Twee kanttekeningen:
 
1.
Het is zeer bedrieglijk om, zoals Huybrechts, het zo voor te stellen dat het gemiddelde Belgische gezin een netto financieel vermogen van 156.000 euro bijeengespaard heeft. Het rekenkundige gemiddelde wordt uiteraard sterk omhoog getrokken door de gespaarde sommen van de 20% meest vermogende Belgen. Bij grote ongelijkheid is het gemiddelde van geen tel. Waarom lezen we nergens wat het modale gezin heeft gespaard? Dat betekent: het gezin dat tussen de 50% armste en de 50% rijkste gezinnen in zit. Tegenstanders van de vermogensbelasting benadrukken die scheve rekenkunde graag, en met bijzonder veel nadruk, omdat ze onder het volk de demagogische wapens willen uitdelen om de strijd aan te binden tegen een nieuw belastingsstelsel dat eindelijk ook solidariteit zou vragen van inkomens die niet rechtstreeks voortvloeien uit de dagelijkse arbeid. Als iedereen zich vermogend voelt, of het bezit van een stevig reserve-appeltje als een haalbare droom koestert, zal een politicus moedig moeten zijn om serieus aan de vermogens te raken.
 
Tegelijk willen opinieleiders uit de beleggingswereld de angst van (would-be) vermogenbezitters aanwakkeren met de suggestie dat een vermogensbelasting elke opbrengst van elk vermogen compleet zou afromen. Alsof er ook maar één voorstel van vermogensbelasting bestaat dat pakweg vanaf een vermogen van 1 miljoen euro 5 % of meer van dat bezit wil weghalen.
 
Neem nu het (onvoldragen) voorstel van de sp.a om een vermogenswinstbelasting in te voeren die, bij nader toezien, te herleiden is tot een vlaktaks van 1,2% op alle vermogens vanaf 400.000 euro, met een vrijstelling van het eigen huis en spaargelden tot 50.000 euro per gezinslid. Ik vind dat een goed begin om de discussie los te maken. En voor mijn part mag je ook gerust de pensioenvorderingen vanaf een bepaald bedrag tot het belastbare vermogen rekenen, zoals Huybrechts in zijn demagogische poging tot afschrikking suggereert. Het zou wel rechtvaardiger zijn om – in de geest van de door socialisten terecht zo geroemde progressiviteit van de belastingen – te vertrekken van een lagere minimumheffing voor de laagste vermogens en de echt grote vermogens een percentage van minstens 3% te doen bijdragen. Bijdragen waaraan? Aan een rechtvaardige inkomensherverdeling, tiens, en aan de vrijwaring van de financiering van alle overheidsengagementen.
 
Maar ik besef dat het ijdele hoop is om de voorzitter van de Vlaamse beleggingsclubs voor dit idee warm te krijgen. Hij mag dan al denken dat hij namens het ‘gemiddelde Belgische gezin’ spreekt, hij is uiteraard de woordvoerder van de sterksten onder zijn bemiddelde achterban.
 
2.
In zijn aanval op het repartitiestelsel van de Belgische pensioenen beweert Huybrechts dat het perfect te voorspellen was dat in 2010 de actieve bevolking kleiner geworden zou zijn en minder productief, zodat het nu onhoudbaar is om voor meer jongeren, ouderen en hulpbehoevenden te zorgen. Kortom, de zoveelste herhaling van de mantra die verzekeraars en beleggers sinds jaren zitten voor te kauwen en die gretig nagezongen wordt door zowat alle opiniemakers (alsof de verzekeraars en beleggers objectieve wetenschappers zijn). Maar wat lazen we nauwelijks een paar dagen eerder in dezelfde krant, zonder veel commentaar: de Belgische werkende bevolking, dus de groep mensen die werkelijk aan het werk zijn, is ondanks de crisis, nog nooit zo groot in aantal geweest als nu, halverwege 2010! En als de tienduizenden jonge werklozen van vandaag (ook dat aantal heeft recordhoogtes bereikt) binnen afzienbare tijd eindelijk aan de slag kunnen, zal het leger werkenden nog veel groter zijn. Wat hebben de doemdenkers van de onbetaalbare vergrijzing, de volgelingen van verzekeraars en beursspeculanten, daarop te zeggen?

take down
the paywall
steun ons nu!