De community ruimte is een vrije online ruimte (blog) waar vrijwilligers en organisaties hun opinies kunnen publiceren. De standpunten vermeld in deze community reflecteren niet noodzakelijk de redactionele lijn van DeWereldMorgen.be. De verantwoordelijkheid over de inhoud ligt bij de auteur.

Het Amerikaanse leger: kansarmen in de voorste linies

Het Amerikaanse leger: kansarmen in de voorste linies

zondag 6 september 2020 09:57
Spread the love

Candidates at Marine Corps Base Quantico. (U.S. Marine Corps Combat Camera photo by Cpl. Laura Mercado/Released)

 

 

Het Amerikaanse leger is een meer diverse en inclusieve organisatie geworden. Militairen met een lage sociaaleconomische status krijgen vaker gevechtstaken toebedeeld. De publieke opinie bekreunt zich nauwelijks over oorlogsmisdaden, of de verwerpelijke manier waarop het leger rekruteert in het onderwijs.

In ‘Aanhoudend Amerikaans militarisme, of aloude diplomatie?‘ kwam het pleidooi aan bod van New America voor een eind aan het Amerikaanse militarisme en herbronning op diplomatie. De conclusie was dat zo’n pleidooi zich niet moet beperken tot het Midden-Oosten, en dat alleen een revolutie een halt kan toeroepen aan de lobby van het Amerikaanse militair-industrieel complex. In dit artikel belichten we aanverwante aspecten: de demografische samenstelling van het Amerikaanse beroepsleger, de publieke opinie over de aansprakelijkheid van militairen, en de agressieve, volstrekt verwerpelijke manier waarop militairen jonge scholieren, vaak uit kansarme milieus, rekruteren.

Amerika heeft niets te duchten

Amerika, een land dat niets te duchten heeft van zijn buurlanden in het noorden en zuiden, en in het oosten en westen wordt ‘beschermd’ door oceanen, is sinds zijn stichting vrijwel continu in oorlog. De strijd speelt zich altijd af in het buitenland en staat in het teken van de Amerikaanse (economische) belangen. Het zijn aanvalsoorlogen, zelfs de strijd in 1941 rond de Amerikaanse marinebasis Pearl Harbor op Hawaii, die leidde tot de Amerikaanse betrokkenheid in de Tweede Wereldoorlog. Volgens de Amerikaanse auteur Robert Stinnet wordt ons daarover al bijna 80 jaar wat op de mouw gespeld. De Vietnamoorlog was al evenzeer uitgelokt. En ook de Irakoorlog brandde los op valse voorwendsels. De Libiëoorlog kon maar plaatsvinden omdat het VN-mandaat sterk werd opgerekt.

Anders dan Europeanen die terugkijken op eeuwenlang oorlog, kent de Amerikaanse bevolking de rauwe realiteit van oorlog niet. De publieke opinie bekreunt zich dus niet over uitwassen of misstanden, en al helemaal niet over het budget voor ‘veiligheid’, alles opgeteld in 2019 ruim $1100 miljard. Op het vlak van militaire uitgaven is de VS mondiaal met stip kampioen, maar het land blijft achter bij de meeste andere geïndustrialiseerde landen op zaken als minimum loon, inkomensongelijkheid, levensverwachting, gezondheidszorg, sociale zekerheid en zelfs studieresultaten.

Volgens de Amerikaanse Council on Foreign Relations, die hoog opgeeft over het leger als instrument van Amerikaanse macht en invloed in de wereld, is de krijgsmacht het afgelopen decennium een meer diverse en inclusieve organisatie geworden. Meer vrouwen vonden hun weg naar het leger, maar blijven net als raciale en etnische minderheden ondervertegenwoordigd, met name in de hogere echelons. Openlijk homoseksuelen zijn welkom, maar transgenders blijven geweerd. De meeste militairen behoren tot de middenklasse. De hogere rangen zijn onevenredig blank, en de hoogste rangen kennen een nog grotere etnische ongelijkheid. Pew Research geeft de details.

In een opmerkelijk openhartig rapport vat de Amerikaanse sociologe Amy Lutz de koe bij de horens. Het hoofdstuk “Discussie en conclusie” (p. 184-185) begint met enkele nuchtere vaststellingen. Voor mensen met elke raciale en etnische achtergrond is een carrière in het leger weggelegd. De sociaaleconomische status, specifiek het gezinsinkomen, is de meest relevante vingerwijzing bij de vraag of iemand ooit in het leger heeft gediend. Klassenverschillen spelen in een militaire carrière een even grote rol als in de burgermaatschappij. Het beroepsleger kent een oververtegenwoordiging van mensen uit de middenklassen, en weet kandidaten uit de hogere klasse minder te prikkelen.

Armen worden in oorlogstijd ingezet als kanonnenvoer

Maar het venijn van het stuk van Lutz zit in de staart. Het leger mag kansarmen dan jobkansen bieden die later als burger een keerpunt kunnen vormen in hun loopbaantraject, mensen met een lage sociaaleconomische status krijgen binnen het leger vaker gevechtstaken toebedeeld dan mensen met een hogere sociaaleconomische achtergrond. In het verlengde hiervan noemt zij het statement dat armen in oorlogstijd worden ingezet als kanonnenvoer. Wetenschappelijk onderzoek bevestigt dat mensen die bij hun aanwerving lager hadden gescoord op hun militaire geschiktheidstest meer kans hadden om naar de oorlog in Vietnam te worden gestuurd.

Recent deed de Amerikaanse politicoloog Scott Sagan onderzoek naar de houding van het publiek ten opzichte van de verantwoordelijkheid van soldaten. In hun optreden laten militairen zich beïnvloeden door de publieke opinie, maar die blijkt geen rem maar eerder een prikkel te zijn. De publieke opinie moedigt dus eerder wraakzuchtige acties aan en ontmoedigt bestraffing voor oorlogsmisdaden. Voor Sagan is dat gevaarlijk. “De VS heeft een professioneel leger nodig dat gedisciplineerd is in gewapend conflict, en bereid is soldaten te straffen die de Conventies van Genève overtreden, zelfs als een groot deel van het publiek bereid lijkt de andere kant op te kijken”, aldus Sagan.

De manier waarop Amerika mensen rekruteert voor het beroepsleger is nog verontrustender. Sinds het aantreden van de regering-George W. Bush voert het leger campagne op middelbare scholen. Bij wet heeft het Pentagon toegang tot de namen, adressen en telefoonnummers van de leerlingen. Militaire rekruteurs schuimen scholen en de social media af om onwetende jongeren voor het leger te strikken. Zorgvuldig geselecteerde en goed opgeleide soldaten nemen het op tegen kwetsbare kinderen. Het is verachtelijk beleid van de overheid, maar niemand in de politiek die er iets aan doet. Het leger is heilig. Amerikanen wordt met de paplepel ingegoten om “de troepen te steunen”.

Schietbanen hebben geen plaats in het onderwijs

Het hoeft geen betoog dat schietbanen geen plaats hebben in het onderwijs. Toch worden zo’n half miljoen middelbare scholieren door het Junior Reserve Officers Training Corps (JROTC) getraind in militaire vaardigheden, waaronder scherpschieten. Scholieren, die een uniform en een rang krijgen, worden volgens de regels van de kunst gedrild. Het Pentagon zegt dat JROTC slechts een curriculum is rond integriteit en discipline, net zo onschadelijk als lichamelijke opvoeding. Maar bijna de helft van de scholieren die drie jaar JROTC hebben voltooid treden in dienst bij het leger, deels omdat JROTC-afgestudeerden een hoger loon en preferentiële voordelen wordt geboden.

Onder de dekmantel van het onschuldig klinkende ASVAB Career Exploration Program, verdeelt het ministerie van Defensie jaarlijks de Armed Services Vocational Aptitude Battery (ASVAB) naar ongeveer 655.000 studenten in 12.000 scholen. Het is een test om middelbare scholieren gericht te rekruteren. Vaak echter wordt de test voorgesteld als een algemene toets voor loopbaangeschiktheid. Ruim duizend middelbare scholen verplichten hun leerlingen om de test af te leggen, vaak zonder dat de ouders dit weten. In ongeveer 92% van de gevallen worden ASVAB-resultaten onmiddellijk met het leger gedeeld, leerlingen en ouders kunnen zich daar heel moeilijk aan onttrekken.

Database van een miljard dollar

Met het oog op gerichte militaire rekrutering houdt het Amerikaanse ministerie van Defensie een database bij, met een prijskaartje van zo’n miljard dollar. Het Pentagon beschikt zo over de namen, adressen, schoolresultaten, ASVAB-testscores, ras en etniciteit van zo’n 30 miljoen mensen tussen de zestien en vijfentwintig. Het leger is tuk op zwarte en Latino-kandidaten. Blijkbaar leveren de middelbare scholen te weinig kandidaten op. Het leger viseert dus ook kinderen op de lagere school. Laatstejaars van 10 à 11 jaar gaan op excursie naar militaire faciliteiten om kennis te maken met militaire carrières. En zelfs kleuters krijgen van militair personeel fitnesstraining, uit zorg over de motivatie van jonge soldaten.

In de strijd tegen militarisme is rekrutering een belangrijk doelwit. De dienstplicht in de VS mag dan zijn opgeschort, wat een vrijwilligersleger wordt genoemd is in feite een vorm van dienstplicht voor jonge mensen met beperkte economische en onderwijskansen. De Amerikaanse overheid heeft zonder scrupules honderdduizenden jonge mensen naar Irak gestuurd om te vechten in een onnodig conflict. Een groot deel werd gerekruteerd uit de meest kwetsbare delen van de Amerikaanse samenleving: armen, gekleurde mensen, middelbare scholieren. Rekrutering komt vaak in de plaats van financiële hulp of een fatsoenlijke baan.

De manier waarop de VS rekruten ronselt is ronduit verwerpelijk. Denktank New America moet niet enkel uit een ander vaatje tappen, maar ook zijn huiswerk overdoen.

Dit artikel verscheen 5 september 2020 op Geopolitiek in context

Creative Commons

take down
the paywall
steun ons nu!