Drie jaar krampen over de Belgische staatshervorming hebben ons doen vergeten dat de Belgische politieke klasse veel van onze nationale soevereiniteit heeft afgestaan aan de EU. Dit gebeurde unaniem: van links tot rechts, zowel ten noorden als ten zuiden van de taalgrens.

Als beloning kreeg de Belgische politiek met de aanstelling van Herman Van Rompuy tot eerste voorzitter van de Europese Raad een belangrijke post in handen.
Di Rupo was trots dat een Belg dit voorrecht toebedeeld kreeg. De Wever was trots dat van Rompuy Vlaming is…

Onder druk van de speculatie tegen de euro en de Zuid-Europese overheidsobligaties worden de machtsverhoudingen in de EU grondig doorheen geschud. De tandem Merkel-Sarkozy pruttelt.

De Europese Commissie, de EU-lidstaten en het IMF krijgen 750 miljard euro ter beschikking. Tegen alle verdragen in! Dat is 2.270 euro per inwoner van de eurozone.

Het geld moet dienen om de risico’s te dekken van Amerikaans, Duitse, Franse en andere bankiers die op Griekse,Spaanse en Portugese overheidsschulden speculeerden. Diezelfde banken die onze overheden in 2008 al eens hebben gered. En wie betaalt op het einde van het verhaal de rekening voor al dat onverantwoord gespeculeer? De bevolking.

In één adem, en onder leiding van onze Herman Van Rompuy zal Europa op dit punt nu ook soevereiniteit van de nationale parlementen in vraag stellen. De Europese leiders willen immers de nationale begrotingen controleren alvorens een regering ze indient bij haar parlement. Het debat gaat niet over wat dit betekent voor onze publieke diensten, onze sociale zekerheid, ons onderwijs… Het debat rijdt zich vast in een strijd om ‘eigen begroting eerst!’.

Net op dat moment geeft een oppositiepartij een persconferentie om diezelfde bankiers en de speculanten gerust te stellen. Dat België niet zal barsten, want het zou er enkel over ‘Vlaming te zijn om Europeër te worden’.

Dat flaminganten geen ‘revolutionairen’ zijn, maar alleen uit zijn op een ‘logische evolutie’.  Het debat gaat niet over in welk Europa wij dan wel Vlaming, Waal, Belg, Brusselaar zijn. Het debat wordt gesmoord door spintalk over confederalisme valse consensus over Europa.

De persconferentie is een moment om niet te vergeten, want ze zegt veel over de hypocrisie van de hele politieke klasse in dit land. Al drie jaar ligt onze democratie in de touwen rond BHV.

Allemaal in naam van de soevereiniteit van het Vlaams volk, de Waalse regio, de Franstalige gemeenschap en de Brusselse stedelingen. Maar telkens die soevereiniteit werkelijk bedreigd wordt, treedt de wet van de stilte in werking.

Dezelfde Belgische partijen die elkaar in de haren vliegen over BHV stemden zonder morren allen samen op 5 mei voor het Belgisch aandeel in het Europees garantieplan. In naam van de solidariteit met de Grieken. In werkelijkheid om de kassa te laten rinkelen van een handvol grootbankiers…

Geen enkele politieke partij in dit land durft het aan op te komen voor de soevereiniteit van de overheid door rechtstreeks geld ter beschikking te stellen aan de Grieken zonder te moeten passeren langs de privébanken.

Geen enkele partij durft er op te wijzen dat dit garantieplan onwettig (!) is, omdat het ingaat tegen de geest en de letter van het Verdrag van Lissabon. Nochtans hebben alle partijen dit goedgekeurd.

Ondertussen draait de campagne over de ‘ongrondwettelijkheid’ van de verkiezingen voort. En dit dankzij de procedure die dezelfde Herman Van Rompuy in een ander leven oppositielid tegen paarsgroen.

Omdat de bevolking beter verdient, stapt CAP naar het Grondwettelijk Hof om het mandaat dat de Kamer gegeven heeft aan de ontslagnemende regering voor het garantieplan nietig te laten verklaren.

De bankiers en de speculanten even geruststellen voor de financiële rook die het communautaire kampvuur maakt, is gemakkelijk en laf. Het volk informeren over en betrekken bij de echte staatshervorming die vandaag aan de gang is in de EU, dat vergt politieke moed!

Wie Vlaming  of Waal of Brusselaar of Belg wil zijn in een Europa van de bankiers moet nu zijn of haar keuze maken. Voor 13 juni.

Wij roepen daarom iedereen op zich kenbaar te maken om onze klacht te ondersteunen voor 13 juni al, en vanaf 14 juni tijdens de regeringsvorming en gedurende het hele Belgische voorzitterschap van de EU.

Wij zijn het volk !

Raf Verbeke

7de kandidaat Senaat  CAP lijst 17