De community ruimte is een vrije online ruimte (blog) waar vrijwilligers en organisaties hun opinies kunnen publiceren. De standpunten vermeld in deze community reflecteren niet noodzakelijk de redactionele lijn van DeWereldMorgen.be. De verantwoordelijkheid over de inhoud ligt bij de auteur.

Hela Hema!
Discriminatie, Hema Genk -

Hela Hema!

woensdag 9 maart 2011 21:22
Spread the love

Het was de Eminente Professor Arbeidsrecht Roger Blanpain die pal achter de beslissing van de directie van Hema ging staan, toen zij besliste een werkneemster te ontslaan omwille van haar hoofddoek. Jozef De Witte van het Centrum voor Gelijkheid van Kansen en Racismebestrijding weerlegde de bewering van het interimkantoor Randstad die beweerde niets aan (het opzeggen van) de contracten van hun klanten (in dit geval Hema dus) te zeggen te hebben. Interimkantoren mogen volgens hem immers geen discriminerende vragen van klanten opvolgen.

Discriminatie dus. Het is al een gewoonte van “verstandig extreem rechts” om er alleszins voor te zorgen juridisch niet betrapt te kunnen worden op racisme. Naast Vlaanderen herken je deze tendens in tal van Europese landen. Denemarken, Italië, Nederland en het Frankrijk van Sarkozy (1) om er maar een paar te noemen.

Wat niet wil zeggen dat men er, op vlak van discriminatie, niet fors tegenaan gaat. Gevolg: in Europa hangt meer en meer de ranzige geur van bittere onverdraagzaamheid. Het leidt ook voor nieuwe lidstaten als vrijgeleide voor steeds meer excessen. Wij denken bijvoorbeeld aan de omstreden mediawet van de Hongaarse premier Orban, de eens zo vrolijke liberaal die volledig is opgeschoven naar nationalistische en populistische hoek.

Maar laten wij in de zaak Hema twee andere elementen bekijken. Nogal wat mensen raken het er, meer nog dan vroeger, over eens dat de werkgever baas is in zijn bedrijf. Je kan het ook merken in tal van sociaal-economische dossiers op Europees vlak. De toenemende flexibiliteit, de druk op lonen en contracten, het sleutelen aan opzeg en ontslag. Vakbonden en overheidsbetutteling moet zoveel mogelijk worden vermeden. Geschermd wordt met gevleugelde uitspraken als “het vrijwaren van de concurrentiepositie” of “het efficiënt antwoorden op de financiële crisis”. Werknemers worden meer en meer speelbal en werktuig. Niet content, volgens het boekje of protest : eruit of/en ga op een ander.

Het leidt ons tot het tweede element: de dictatuur van de vrije markt. Enkel de liberale logica is zaligmakend. In die optie is het volkomen normaal dat werkgevers ingaan op het klagen van klanten (zoals bij Hema Genk). Immers ‘klant is koning’ luidt het credo, vooral als dat past in een steeds verdere voortschrijdende mentaliteit van een harde, liberale bedrijfscultuur. Ook al zijn die (enkele) klanten racist, bevooroordeeld of gewoon dom.

Het sociale aspect dat hierbij steeds meer in het gedrang komt is overleg. Het was mij ook al opgevallen een paar dagen geleden bij de rel over anderstaligen in het Nederlandstalig onderwijs in Brussel. Volgens Johan Leman had (voorafgaand) overleg tussen de Franse en de Vlaamse gemeenschap in het Brussels gewest heel wat onheil kunnen voorkomen. Niet dus. Als polarisatie de bovenhand haalt is het gezond verstand nogal eens het kind van de rekening.

Ik ben bevreesd voor zo’n kille, harde samenleving. Een soort pseudo democratie zoals in de VS, waar op voorhand vast staat dat amper de helft gaat stemmen. De afwezigen zijn ervan overtuigd dat het er toch niet toe doet. De anderen hebben de keuze tussen blauw en donkerblauw. Een soort samenleving waar verdraagzaamheid en solidariteit (2) steeds moeizamer te realiseren valt.

Het is misschien goed nog eens de aanslag op Democratisch parlementslid Gabrielle Giffords in januari van dit jaar in herinnering te brengen. En de bekende slagzin van de Republikeinse Sarah Palin : “Don’t retreat, RELOAD!”. De vader van Giffords is duidelijk als men hem vraagt naar de vijanden van zijn dochter : “De hele Tea Party”.

Dikwijls denk ik dat het grootste gevaar komt van diegenen die denken dat het bij ons zo’n vaart niet zal lopen.

(1) zijn straffe uitspraken zijn vooral voor Martine Le Pen van het Front National koren op de molen. Maar misschien is dat ook de (cynische) strategie van Nicolas: met twee over blijven, en dan zal deftig Frankrijk uit arrenmoede in de 2e ronde hem wel kiezen. De tactiek is niet nieuw, de ‘collateral demage’ erbij te nemen.

(2) Toen ik de tekst opschreef dacht ik aan de woorden die Jenny Nicolaes eind verleden jaar sprak bij het graf van Nguyen Van Kham, de migrant uit Laos, die pas twee jaar na zijn dood in zijn appartement op het Antwerpse Kiel werd gevonden: “lieve buurman, mijn speech is vast niet origineel. Maar men kan er niet genoeg nadruk op leggen dat in een maatschappij waar alleen geld belangrijk is, twee jaar dood liggen op een appartement niet zo verwonderlijk is. Zolang de rekeningen betaald werden, werd jij met rust gelaten. Maar toen de kassa niet meer rinkelde werd je op het matje geroepen (…). Wij, de buren, naar ons wordt toch niet geluisterd. Dat hebben we vorig jaar ondervonden. We verwachten nog steeds antwoord op de vragen over kosten die onterecht werden aangerekend. Wij kunnen helaas geen deurwaarder sturen. Ja buurman, ik hoop dat je naar een echt sociaal oord bent afgereisd. Want één ding zal jij ook wel geleerd hebben met ouder te worden: van menselijkheid, solidariteit en eerlijkheid word je niet rijk. Dag buurman.

dagelijkse newsletter

take down
the paywall
steun ons nu!