Halloween Preview: The Voting Dead

Halloween Preview: The Voting Dead

woensdag 17 oktober 2012 14:36
Spread the love

The Voting Dead

Dat de Dood de meest onbegrijpelijke kan dingen doen, is algemeen bekend. Over het gedrag van de doden is echter veel minder geweten. Hier ligt dus mogelijk een heel nieuw onderzoeksveld open voor ex-psychiater (met een deontologisch onverantwoorde nadruk op ‘ex’) Walter Vandereycken. Het grote probleem met de doden is echter dat ze geregeld last hebben van rigor mortis, de zogenaamde lijkenstijfheid, wat maakt dat ze niet meer kunnen bewegen – tenzij je even wegkijkt natuurlijk. Voor hun experimenten zijn wetenschappers dan ook genoodzaakt een beroep te doen op ‘levende doden’ (of zebravissen, maar dat is natuurlijk veel minder ethisch verantwoord). Levende doden zijn wél in staat om te bewegen en vertonen zodoende wél gedrag dat geobserveerd, geanalyseerd en verklaard kan worden volgens het nieuwste covering law model’ van de ‘dynamical cognitive sciences’.

Bij gebrek aan wc-papier heb ik onlangs nog eens de Knack gelezen. Daarin werd duchtig geschreven over een zopas gepubliceerd artikel in‘The New England Journal of Behavioral Necrology’.Topwetenschappers uit verschillende vakgebieden zijn daarin unaniem eens: de beste plek om het gedrag van de levende doden te bestuderen zijn verkiezingen. Ik kan me voorstellen dat ze bij het FWO ontzettend blij waren met dit trans-Atlantische nieuws. Met gemiddeld om de 2 jaar nieuwe verkiezingen is België het onderzoeksland bij uitstek. Zeg nu nog dat we hier niet goed bezig zijn op het vlak van innovatie.

Zondag was het weer zo ver. Al lang vergeten wat Aristoteles nu weer juist bedoelde toen hij in zijn Politika het onderscheid maakte tussen ‘democratie’ en ‘politeia’, trok ik gisteren naar de stembus met mijn paars-groene feesthoed van de vrijheid op. Uitgeput door de intensiteit waarmee ik mijn burgerrecht had uitgeoefend, ben ik daarna in een diepe slaap gevallen. Toen ik opnieuw wakker werd, hoorde ik op de radio dat er in verschillende kieslokalen in de regio Antwerpen lijken uit de kast waren gevallen. Door medemenselijke problemen met de stemcomputers zijn deze wandelende doden erin geslaagd op een min of meer legitieme wijze hun stem uit te brengen. De gevolgen zijn amper te overzien. De stemmende doden kozen uitgesproken voor ene Bart De Wever, een zelfverklaarde staatsman die zogezegd ‘de loop van de geschiedenis heeft veranderd’ en meent ons land te kunnen en zullen hertekenen tot een karikatuur van zichzelf.

Wanneer ‘t stad plots niet meer van iedereen is, heeft een mens al eens de neiging om zijn dromen in te pakken en asiel te gaan aanvragen in een verre utopie. Zo las ik dit weekend in ‘The Law of Peoples’van de Amerikaanse politieke filosoof John Rawls (1921-2002). Naast een kurkdroge analyse van een utopische samenleving door een Westerse roze bril, vond ik er enkele treffende kenmerken van wat is om een ‘ideale staatsman’ te zijn:

It is the task of the statesman to struggle against the potential lack of affinity among different peoples and try to heal its causes insofar as they derive from past domestic institutional injustices, and from the hostility among social classes inherited through their common history and antagonisms. Since the affinity among peoples is naturally weaker (as a matter of human psychology)  as society-wide institutions include a larger area and cultural distances increase, the statesman must continually combat these shortsighted tendencies. (Rawls 1997, p. 112)

Als De Wever dan toch denkt zoveel kaas te hebben gegeten van filosofie en aanverwanten, dat hij op zijn weg van’t Schoon Verdiepnaar de klaagmuur in Brussel eens rustig de tijd neemt om na te denken over wat het betekent om een staatsman te zijn, en waarom dingen die van iedereen zijn zogezegd niets waard zouden zijn. Hopelijk zal hij uiteindelijk tot inzicht komen en stoppen met Vlamingen en Franstaligen verder uit elkaar te drijven, zodat the Voting Dead opnieuw wat meer warmte en affiniteit kunnen kweken voor andere peoples, zowel dichtbij als verder weg – honger en ziekte komen immers niet enkel bij ons voor (vaak ten gevolge van een PronoKal-dieet). Wereldwijd leven nog steeds 2,5 miljard mensen in ernstige armoede. Affiniteit met deze mensen kan ons helpen de dingen terug in een ideologisch gezond perspectief te plaatsen. Voedsel en medische zorg is waar het voor hen om draait – van ‘confederalisme’ heeft men meestal nog nooit gehoord en men ligt er naar eigen zeggen ook niet wakker van…

take down
the paywall
steun ons nu!