Het is in sommige delen van Turkije een complete chaos. Een soort van burgeroorlog. Een van de machtigste legers ter wereld vecht tegen weerloze Koerdische opstandelingen en burgers. Het nieuws bereikt de rest van de wereld niet meer. Oud nieuws geworden. Nog erger: het is gewoon geworden dat een sterke leger steden in Zuidoost-Turkije binnen valt met complete oorlogsuitrusting. En waarom? Omdat een zittende president terecht op 7 juni via verkiezingen de absolute de macht heeft verloren. Dat heeft hij natuurlijk niet verwacht. Samenwerking met een van de andere drie partijen in het parlement zit er niet in. Het is in die regio ook een persoonlijke drama van de zittende president om verkiezingen te verliezen. Zijn waardeloze eer is gekrenkt. Hij wil alleen de macht hebben. Dat macht delen is in de islamitische wereld iets ongewoons. Nog erger: het is heel erg vies. De koek delen na bijvoorbeeld verkiezingen is ongehoord. Vraag maar Saddam, Assad, Moebarak en alle andere middeleeuwse heersers in de olierijke nutteloze staten als Koeweit, Qatar en niet te vergeten onze vriendjes de Saoeds.
Om toch de absolute heerser te blijven, heeft Erdogan opnieuw verkiezingen uitgeschreven. De nieuwe verkiezingen staan voor 1 november gepland. De laatste verkiezingen waren op 7 juni. De kans is groot dat president Erdogan voorlopig door zal gaan met uitschrijven van nieuwe verkiezingen tot zijn partij de absolute meerderheid behaald. Turkije leeft in een schijndemocratie van de islamisme. De islamisten hebben de laatste 13-jaar de absolute macht geproefd en het heeft goed gesmaakt. De grondlegger van het secularisme wijlen Atatürk voelt elk dag de druk van de islam in zijn kolossale graftombe in Ankara. De islamieten hebben in de afgelopen 13-jaar niets nagelaten om van het land een nieuwe Iran te maken. In Iran zijn de sjiieten van Khomeini aan de macht en in Turkije vormen de soennieten de meerderheid.
Er is nog een verschil met Iran: Turkije is lid van de NAVO en een potentieel land om op termijn lid te worden van de EU. Dat binnen de NAVO nog steeds geen geluiden te horen zijn om Turkije de deur te wijzen, heeft puur te maken met de politieke verhoudingen in de regio. Dit mag opmerkelijk genoemd worden. Ook al omdat Turkije alles in het werk heeft gesteld om IS in Syrië in het zadel te helpen. IS is door NAVO-lid voorzin van wapens en de mogelijkheid gecreëerd voor nieuwe rekruten. Alhoewel een lidmaatschap van de EU een ver van mijn bed show is, zijn er nog steeds Europese politici die vroeg in de ochtend wakker worden met sappige dromen waarbij Turkije al lid is van de vrije westerse wereld.
Deze politici zijn helaas door hun blinde ideologie de werkelijkheid volledig kwijt. Ze zien nog wel mogelijkheden voor een EU-lidmaatschap, maar de chaos en onderdrukking van de minderheden in het land wordt laconiek weggemoffeld. En ondertussen lijden de burgers in Zuidoost-Turkije onder deze blinde theorieën. Wie helpt de burgers in bijvoorbeeld Varto in Zuidoost Turkije. Varto? Inderdaad. Niemand heeft van gehoord. De stad is al weken lang het toneel van aanvallen van de Turkse leger. Maar de Koerden zijn standvastig. Anders moet Erdogan bij zijn vriendjes van de IS maar te rade gaan. De Koerden hebben maanden lang weergaloos strijd gevoerd in Syrië om hun stad Cobani. Winnaar? Juist, de Koerden.
Abraham beth Arsan, freelancejournalist
