Respectloos vond ik het, dat een reportage over de herdenking van de slachtoffers in Sierre onderbroken werd omdat er witte rook uit de schoorsteen van het Vaticaan kwam. Ik heb het alweer over Het Journaal op de openbare omroep, die een neutrale zender hoort te zijn, maar die de laatste weken haar naam gerust had kunnen wijzigen in KRT. Dat de verkiezing van een paus zoveel aandacht krijgt, is absoluut niet normaal. Vooral omdat er niet eens nieuws te rapen viel. Er werd alleen aan sfeerschepping gedaan. Nooit heb ik de reporters horen verklaren dat die verkiezing niet eens democratisch gebeurt – de katholieken zélf hebben geen stemrecht – en dat de Katholieke Kerk in wezen een dictatuur is.
Ik schreef zondag al dat ik een klacht had ingediend bij de VRT wegens de buitenproportionele berichtgeving over dat pausgedoe. In mijn klacht gebruikte ik het woord propaganda en daar blijf ik bij.
“Volgens het woordenboek is propaganda ‘de systematische werkzaamheid om aanhangers te winnen voor zekere principes’. Die definitie lijkt ons niet van toepassing te zijn op onze berichtgeving over het aftreden van de vorige paus en de voorbereiding voor de verkiezing van de volgende”, liet Chris Dewitte van de VRT-nieuwsdienst mij weten. “In onze berichten is er geregeld ook plaats voor kritische bedenkingen bij de rol van de paus in de (christelijke) wereld, en met name over zijn betrokkenheid bij wat leeft bij de gelovigen. Daaruit kan u zeker niet concluderen dat wij aanhangers willen winnen voor de principes van de katholieke kerk.”
Daar ben ik nog zo zeker niet van. Propaganda zit subtieler in elkaar dan Dewitte in zijn mail probeert te schetsen. Dat er geregeld ook plaats is voor kritische bedenkingen bij de rol van de paus in de christelijke wereld, is niet meer dan normaal. Maar wie zegt dat deze kritische bedenkingen geen onderdeel zijn van de strategie? Als ik Martine Tanghe zie klaarkomen bij het uitspreken van het woord paus, als ik Jan Becaus zie glunderen als hij mag speculeren over de identiteit van de nieuwe kerkvorst en als ik André Vermeulen ter plekke zie genieten van het spektakel in Vaticaanstad, dan stel ik me behoorlijk wat vragen.
Het spreekt vanzelf dat de aanstelling van de nieuwe paus nieuwswaarde heeft, maar de afgelopen weken heeft het Vaticaan alle andere nieuws op Het Journaal gewoon weggedrukt. Het ergste vond ik nog dat ze het telkens over ‘onze paus’ hadden. Onze paus? In elk geval mijn paus niet. En ook niet die van vele anderen. Zelfs vele katholieken, ook geestelijken, weigeren de paus als hoofd van de Kerk te accepteren.
Misselyk
