Opinie, Nieuws -

Haal werkzoekenden uit de hoek waar de klappen vallen

Met het huidige Vlaamse en federale beleid zitten werkzoekenden voortdurend in het nauw. De activeringsdruk neemt toe.

donderdag 27 maart 2014 11:15
Spread the love

Op federaal niveau werden de uitkeringen beperkt in de tijd of
versneld in afbouw. De controle van de beschikbaarheid van
werkzoekenden werd opgedreven. Op Vlaams niveau zet de VDAB zijn
deuren open, niet alleen voor werklozen, maar evenzeer voor werkende
werkzoekenden, leefloners en personen op invaliditeit. Tegelijkertijd
moest de VDAB besparen op zijn personeel en op zijn dienstverlening.
Denk aan de afbouw van werkwinkels.

Op zich is er niets mis mee om werkzoekenden te
motiveren en te begeleiden naar een job, en ook niet om hen te wijzen
op hun plichten en verantwoordelijkheden. Het probleem is echter dat
het beleid minder oog heeft voor de huidige realiteit van de
arbeidsmarkt, voor de rechten van werkzoekende en werknemer en voor
de structurele problemen in onze maatschappij. Dit alles bemoeilijkt
de zoektocht naar werk of het behoud van een job.

Opmars

Heel wat werkzoekenden in armoede stoten op
allerlei drempels: een tekort aan laaggeschoolde jobs, discriminatie
en uitsluiting van bepaalde groepen werkzoekenden op de arbeidsmarkt,
gebrek aan (betaalbare) kinderopvang, ondoenbaar openbaar vervoer,
geen trajectbegeleiding (op maat), en niet het minst concurrentie met
hooggeschoolde afgestudeerden, jobstudenten en gedetacheerden.

Bovendien zijn de eisen op de arbeidsmarkt
veranderd. De eis van meer flexibiliteit vertaalt zich in de praktijk
naar een opmars van uitzendwerk (dag- of weekcontracten, tijdelijke
of vervangingscontracten), deeltijdse contracten, avond- en
weekendwerk. Voor gezinnen met een lage arbeidsintensiteit
(alleenstaanden, invalide partner) die afhankelijk zijn van een laag
inkomen, biedt dit soort jobs echter geen uitkomst. Mensen werken dan
weliswaar, maar blijven arm.

Uitbesteding

Daarnaast voelen werkende mensen in armoede de
prestatiedruk. Een leven in armoede wordt vaak gekenmerkt door een
verwevenheid van problemen, door onvoorspelbaarheid, onzekerheid,
acute crisissen. Op bepaalde momenten zet dit ook het functioneren op
het werk onder druk. Daar is echter nog maar weinig begrip. Wie niet
mee kan, valt tegenwoordig snel uit de boot. Uitzendkrachten zijn
omwille van hun tijdelijke contracten daar vaak het eerst de pineut
van, maar meer en meer zien we hetzelfde gebeuren bij vaste
arbeidskrachten in de reguliere en zelfs in de sociale economie.

Tegelijkertijd zien we in tijden van budgettaire
krapte dat overheden besparen op personeel, door ontslagen,
aanwervingsstops, uitbesteding van diensten en dus van personeel.
Vaak zijn laaggeschoolden hier de dupe van, zoals het personeel
bij de poetsdienst, keuken, onderhoud, afvalophaling, groendiensten,
enzovoort.

Begeleiding

Meer werkende armen, meer mensen zonder job, meer
mensen in armoede dus. Het Netwerk tegen Armoede vraagt dan ook op de
eerste plaats dat de overheid inzet op het behoud en uitbreiding van
kwaliteitsvolle duurzame jobs voor laaggeschoolden in het reguliere
economische circuit en in de sociale economie binnen de
maatwerkbedrijven. Waardig werk is de eerste stap naar een waardig
leven.

Daarnaast zijn mensen in armoede vragende partij
voor een sterke, laagdrempelige VDAB, zodat ze in hun zoektocht naar
werk vlot hun weg vinden. De werkwinkel moet hier een centrale rol in
spelen. Dit kan niet vervangen worden door digitale dienstverlening,
Mijn Loopbaan, Servicelijn…

Ten slotte vragen we de structurele verankering
van de trajectbegeleiding op maat van mensen in armoede. Daarbij komt
er een integrale aanpak op het vlak van werk als welzijn. Dergelijke
begeleiding biedt pas echt kansen voor mensen in armoede op een
duurzame job en idealiter op een uitweg uit armoede.

Peter Heirman, Netwerk tegen armoede

take down
the paywall
steun ons nu!