Kleine lokale vissers kunnen niet opboksen tegen grote visbedrijven die de voorraden leeg vissen en hun visvergunningen en visquota afkopen bij corrupte politici (www.rspb.com.uk)

Grote visbedrijven Latijns-Amerika vernietigen kleine vissers

Sinds 2005 hebben de kleine ambachtelijke vissers in Zuid-Amerika zware klappen gekregen. De industriële visserij slokt immers alle visvoorraden op.

woensdag 17 juni 2015 14:06
Spread the love

“Ik
ben al mijn hele leven visser”, vertelt Chileen Bavestrello (57)
geëmotioneerd. Toch heeft hij al twee maanden de zee niet meer gezien.
Hij heeft een dringender opdracht: de afschaffing van de visserijwet.
“Die wet wil ons kapotmaken”, zegt hij. Bavestrello staat
aan het hoofd van de Nationale Raad te Verdediging van het
Visserijpatrimonium van Chili (Condepp).

De
Chileense visserijwet, die er in 2013 kwam onder de regering van
neoliberaal president Sebastián Piñera, kent concessies toe voor
twintig jaar, die bovendien verlengbaar zijn. Zo krijgen de grote
bedrijven visserijrechten voor altijd, zeggen de kleine vissers.

Politieke corruptie

Daarbovenop
komen verhalen over corruptie. Zo bleek uit een recent gerechtelijk
onderzoek dat het bedrijf Corpesca, dat 51,5 procent van de Chileense
vismarkt controleert, grote sommen aan parlementsleden heeft betaald
voor de goedkeuring van deze wet.

De
nieuwe visserijwet heeft de visserij op zee niet alleen
geprivatiseerd, ze heeft de ambachtelijke vissers ook van hun rechten
beroofd, aldus Juan Carlos Quezada, woordvoerder van Condepp. “90
procent van de ambachtelijke vissers bleven zonder visquota achter.”
Zoveel had de visserij-industrie opgeslokt.

Twee
miljoen kleine vissers

Latijns-Amerika
en de Caraïben tellen meer dan twee miljoen ambachtelijke of
kleinschalige vissers. Ze zijn jaarlijks goed voor ongeveer 3 miljard
euro inkomsten, zegt Odelpesca, de Latijns-Amerikaanse Organisatie
voor de Ontwikkeling van de Visserij.

“De
visserij is deel van de oudste geschiedenis van het continent”,
zegt antropoloog Juan Carlos Skewes. “In de pre-Spaanse tijd was
de visserij al fundamenteel voor het levensonderhoud van de mensen en
bovendien vormde ze de basis voor hun band met de natuur.”

Steeds
grotere druk

De
industriële visserij gaat bijzonder agressief te werk. Het tekort
aan ansjovis in de Peruaanse wateren vormt een bedreiging voor de
export van visolie en vismeel, die tot de belangrijkste
exportproducten van het land behoren. In Colombia heeft onderzoek van
de Nationale Universiteit aangetoond dat er nu drie keer minder vis
is dan in de jaren 1970.

“De
industriële visserij in de regio voert de druk op de ambachtelijke
vissers steeds meer op”, zegt Skewes. “We zitten nu in een
fase waarin de grote industriële producent zich niet alleen een
belangrijk deel van de oceaan toe-eigent maar ook de visbestanden
zelf.”

Beperkt
aantal landen

De
Zuid-Amerikaanse kustgebieden omvatten drie grote mariene
ecosystemen. Het belangrijkste is de Humboldtstroom in de Stille
Oceaan, aan de westkust langs Chili, Peru en Ecuador: die is goed
voor bijna 20 procent van de totale visvangst in heel de wereld. De
twee andere ecosystemen zijn het Patagonisch Platform langsheen
Argentinië en Uruguay en het Zuidelijke Platform van Brazilië, in
de zuidelijke Atlantische Oceaan.

Ondanks
de grote diversiteit aan soorten en ecosystemen worden de productie-
en handelsstromen gedomineerd door een beperkt aantal landen: Peru,
Chili, Mexico, Argentinië en Brazilië. Samen zijn ze goed voor 90
procent van de 18 miljoen ton vis die elk jaar gevangen wordt in
Latijns-Amerika.

take down
the paywall
steun ons nu!