De Aziatische Ontwikkelingsbank (ADB) viert de twintigste verjaardag van de Grotere Mekong-subregio, een economisch samenwerkingsprogramma dat in totaal al 14 miljard dollar (10,6 miljard euro) aan investeringen heeft getrokken. Deelnemers zijn Birma, Cambodja, Laos, Thailand, Vietnam, de Chinese provincie Yunnan en de autonome Chinese regio Guangxi. In de regio wonen zestig miljoen mensen.
Voor de Chinese regering is de regionale samenwerking heel belangrijk. “Het is een van de manieren van de regering om haar multilaterale betrokkenheid te versterken”, zegt Yushu Feng, econoom bij de ADB. Via dit programma wil China de banden versterken met het grotere blok Asean (Associatie van Zuidoost-Aziatische Naties).
Concurrenten
Maar er zijn meer landen in de regio die hun invloed willen vergroten. Daarom is er in de regio ook het Amerikaans Neder-Mekong-initiatief, het Japan-Mekong-partnerschapsprogramma en de Zuid-Korea-Mekong-ontwikkelingssamenwerking. Ze hebben een ding gemeen: China zit er niet bij aan tafel.
Dat is bewust, zegt Toshiyuki Doi van Mekong Watch, een Japanse ngo. “Voor de Japanse regering is de betrokkenheid vooral gericht op China – op het uitsluiten ervan. Het ministerie van Buitenlandse Zaken werd nerveus van China, dat groter en groter werd in de regio. Ze moesten met iets nieuws komen om daar iets aan te doen.” Japan beloofde meer dan 6 miljard dollar in de regio te steken (4,5 miljard euro).
De VS steken jaarlijks 220 miljoen dollar (165 miljoen euro) in gezondheid, onderwijs, milieu en infrastructuur. En intussen is ook Zuid-Korea begonnen, met een ontwikkelingsplan dat draait om de herleving van het treinvervoer in de regio. Volgens ADB-econoom Yushu dienen die landen alleen hun eigen agenda. “Terwijl de agenda van de ADB gewoon de agenda van de Mekonglanden is. De bank wordt gezien als eerlijke speler.”
Powerplay
“We zien powerplay ontstaan”, zegt Ruth Banmonyong van het Centrum voor Logistiek Onderzoek aan de Thammasat-universiteit in Bangkok. “Er is gevaar dat de agenda’s elkaar overlappen. De belangen van de Mekonglanden moeten bovenaan staan bij de pogingen om een tegenwicht aan China te bieden. Het is prima om deze verschillende initiatieven te hebben, maar het probleem is de coördinatie.”
“Partnerschappen met grote landen helpen wel”, zegt ook de Thaise minister van Buitenlandse Zaken Surapong Tovichakchaikul. “Maar ik denk niet dat er competitie moet zijn. De subregio heeft hulp nodig.”
– – – – – – – –
Auteur: Marwaan Macan-Markar
