De community ruimte is een vrije online ruimte (blog) waar vrijwilligers en organisaties hun opinies kunnen publiceren. De standpunten vermeld in deze community reflecteren niet noodzakelijk de redactionele lijn van DeWereldMorgen.be. De verantwoordelijkheid over de inhoud ligt bij de auteur.

GROEN IS DE HELLING

GROEN IS DE HELLING

donderdag 5 februari 2015 13:26
Spread the love

Dertig jaar geleden schreef Ludo Dierckx , één van de founding fathers van de ecologische partij Anders Gaan Leven, een essay over ‘een nieuw streven naar integriteit’ getiteld ‘ Groen is de helling’. Ik leen deze voor een tocht langs de zeven pijnpunten waarmee Groen vandaag te kampen heeft:

1. Er zit sleet op het gevoerde discours dat nog maar weinig vandoen heeft met themata die al een hele tijd leven bij de intelligentia. Die hebben het over directe democratie, het basisinkomen, peer to peer horizontale verbanden en autonomie. Nochthans was dit laatste in de jaren zeventig een steeds weerkerend begrip in de boeken van groene denkers als André Gorz en Ivan Illich. Het opkomen voor een basisinkomen was met zoveel woorden opgenomen in het programma. Basisdemocratie was een fel gekoesterd begrip maar werd begraven samen met het afschaffen van de rotatieregel voor mandatarissen. Zelfs het verkiezen van de voorzitter gebeurt nog door de aanwezigen op een ledencongres, in tegenstelling tot de praktijk bij Open Vld waar alle leden kunnen kiezen.

2. Groen is al lang niet meer dè milieupartij uit de beginjaren. Dat is een erfenis uit de tijd dat Jos Geysels het Agalev wagonnetje aan dat van het ACV haakte in de hoop stemmen af te snoepen van de CVP. Het was een foute gok omdat de top daar weliswaar groen was, maar dat dit geenszins opging voor de basis. Wouter Van Besien deed niet anders. Vandaar de quote ” Het probleem is de CD&V”.

3. In haar nieuwjaarstoespraak repte de voorzitster Almaci met geen woord over armoede. Dat was nochtans een thema waarvan Mieke Vogels nagenoeg haar handelsmerk maakte tijdens de lange periode als parlementair en minister. Bij de eerste doorbraak van Agalev kopte Manu Ruys in de Standaard : ” De opstand van de armen”. Net nu de armoede meer dan ooit om zich heen grijpt en zelfs mensen met een job treft, laat Groen dit onderwerp blijkbaar over aan PVDA+ en CD&V ( onlangs nog met de resolutie van Nahima Lanjri in de Commissie Volksgezondheid en Maatschappelijke Hernieuwing.)

4. De bankencrisis en het migrantendebat heeft voor wat verandering in het stemgedrag van progressief Vlaanderen gezorgd. Alhoewel Meyrem Almaci voor flink weerwerk zorgde in de Dexia commissie krijgt Groen stevige concurrentie op de linkerflank van Pvda+, de partij die sociaal economisch het verst gaat in het verzet tegen verdere privatiseringen en inzake een rechtvaardig belastingsstelsel.

5. De electorale tegenspoed voor Sp-a maakt dat een niet onbelangrijk deel van de sociaaldemocraten pleit voor kartelvorming met Groen zoals in Gent. Naast lovende woorden, zeker van burgemeester Termont als eerste betrokkenne, valt er echter ook harde kritiek te horen. Het bewijs dat één plus één twee komma zoveel tot drie is moet nog worden geleverd.

6. Binnen de eigen familie is het kiezen voor nog méér structurele samenwerking dan de gemeenschappelijke fractie in het federale parlement met het haast weggevaagde Ecolo zelfs nog een groter risico: Quid Vlaamse identiteit? Een niet onbelangrijk deel van het Groen electoraat is daar gevoelig voor. De verschuiving van Groen stemmen naar N-VA waren beduidend. Quid de geldstroom naar de in nood verkerende Brusselse en Waalse afdelingen? Zo groot was de dotatieaanwas voor Groen nu ook weer niet.

7. Het laatste en niet onbelangsrijkste pijnpunt is het hengelen naar meer stemmen uit de middenklasse. Eva Brems die als parlementslid toch de meest liberale houding aannam in emancipatiekwesties zoals de evenwaardigheid van vrouwen en de tolerantie voor vluchtelingen en migranten werd waarschijnlijk daarom naar de uitgang geholpen. Groen ( en Sp-a) verloren heel wat stemmen door de houding in de hoofdoekenkwestie. In Antwerpen- de stad waar Anders Gaan Leven voor het eerst electoraal succes boekte- werd Groen zelfs voorbijgestoken door de vroeger weggehoonde ‘ kleinlinkse’ partij PvdA +.

Het lonken naar rechts èn regeringsdeelname gaat onverminderd voort. Groen wil meer geld voor politioneel optreden. Het was de aanhef in de nieuwjaarsbrief op de receptie. Maar veiligheid is op dit ogenblik praktisch de ‘unique selling proposal’ van N-VA. Zal die bocht ( electoraal) aanslaan wanneer zelfs tradionele partijen als Open Vld, Sp- a en CD&V bezwaar maken tegen het risico teveel aan vrijheden te moeten inboeten door het mogelijke afglijden naar een ‘sterke staat’? Er valt misschien wat te leren uit de neergang van GroenLinks in Nederland dat,ondanks de naam, met Femke Halsema het kompas op rechts afstemde om regeringsdeelname te faciliteren? Bij de parlementsverkiezingen op 12 september 2012 behaalde GroenLinks vier zetels, een verlies van zes. Halsema kreeg wel ‘ de Liberaal van het Jaar’ prijs.

Luc De Vos zong het: “De middenstand regeert het land” Het weze Groen gegund kiezers te gaan zoeken in een grotere vijver. Maar toch maar het bordje lezen : ‘ Hier vist iedereen.’

take down
the paywall
steun ons nu!