Spartelen om er door te komen
Een mama getuigt. Ze heeft een invaliditeitsuitkering. Haar gezin bestaat uit zeven mensen.
“Onze kids worden op school enorm gepest omdat ze niet mee zijn met de mode of omdat ze er niet cool uitzien. Deze dingen kwetsen mij als mama enorm. Ik voel me zo gefaald en slecht tegenover hen … zij verdienen dit niet.”
“Wij krijgen 200 euro per week voor een gezin van zeven mensen.”
“Wij krijgen van onze budgetbeheerder 200 euro per week. Daarvan moeten we eten en drinken kopen voor zeven mensen, vuilzakken, wasproducten, kledij, benzine voor de wagen. Geloof me dit is enorm zwaar. Er is geen geld om eens wat leuks te doen, behalve buiten eens gaan wandelen. We moeten onze kinderen alles ontzeggen. Er zijn weinig nachten dat ik niet huil in mijn bed.”
“Onze budgetbeheerder doet al het mogelijke maar er is zelden iets extra. Ik hoop uit de grond van mijn hart dat hier vanuit de regering en de maatschappij iets aan gedaan wordt. Want het is enorm zwaar hoe wij en veel andere mensen moeten spartelen om er door te komen.”
Noodhulp
Wij hebben dagelijks contact met gezinnen die moeten vechten om overeind te blijven. En geloof ons: er is aan de onderkant van de samenleving een grote groep mensen die in de kou blijft staan.
Vrijwilligersgroepen die voedsel bedelen, kunnen de vraag niet volgen.
Gezinnen kunnen hun elektriciteits- en gasrekening niet meer betalen. De voorschotten die ze moeten ophoesten stijgen snel en fors. De hulp vanuit officiële en professionele diensten en organisaties schiet te kort. Steeds meer mensen doen dan ook beroep op noodhulp. Vrijwilligersgroepen die voedsel bedelen, kunnen de vraag niet volgen. De lage middenklasse krijgt het moeilijk.
Het kan niet blijven duren dat vrijwilligers met noodhulp moeten oplappen wat het beleid al jaren weigert aan te pakken.
Allebei zijn we al jaren actief als armoedebestrijder en wat stellen we vast? Er verandert niets. Het aantal mensen in een armoedesituatie daalt niet, integendeel. Wij trekken dan ook aan de alarmbel: het kan niet blijven duren dat vrijwilligers met noodhulp moeten oplappen wat het beleid al jaren weigert aan te pakken.
Verzet
Wij zijn verontwaardigd. En we zien die verontwaardiging ook rondom ons. Mensen komen in opstand, ze sluiten aan bij de gele hesjes en vrijheidskonvooien. Bij de volgende verkiezingen slaken ze met een foert-stem opnieuw een luide noodkreet.
Kinderen en jongeren zijn onze toekomst, we hebben ze allemaal nodig.
Kinderarmoede zorgt ervoor dat veel jong talent verloren gaat. Omwille van hun moeilijke thuissituatie, de digitale kloof, slechte huisvesting, honger en stress, zitten kinderen en jongeren vaak niet op hun juiste schoolplek. Ze kunnen beter, maar hun leefomstandigheden remmen hun ontwikkeling. Dat is tragisch. Kinderen en jongeren zijn onze toekomst, we hebben ze allemaal nodig.
Daarom roepen we met een groep vrijwilligers en armoedewerkingen uit heel Vlaanderen op om onze petitie te tekenen: Stop Kinderarmoede Nu. Kinderpsychiater Peter Adriaenssens, fotografe Lieve Blancquaert, actrice Marleen Merckx, onderzoeker Wim Van Lancker en voormalig straathoekwerker Joost Bonte gingen je alvast voor.
Groeipakket is een kans
We lanceren de oproep omdat het perfect mogelijk is om in Vlaanderen de kinderarmoede drastisch te verlagen.
“Welke politicus wil nu niet dat de kinderarmoede daalt?”
We weten immers uit tal van onderzoek dat de kinderbijslag een zeer effectief instrument is om armoedecijfers omlaag te krijgen en zo kinderen meer kansen te geven. Met een grondige verschuiving in het Groeipakket kan de kinderarmoede dus wel verminderen. En welke politicus wil nu niet dat de kinderarmoede daalt?
Canada heeft het al bewezen
In Canada heeft men bewezen dat het kan. Daar is de kinderarmoede significant en substantieel gedaald met 18 procent. Dat gebeurde na de invoering van een nieuw kinderbijslagsysteem, waarbij er veel meer wordt gegeven aan wie het meest nodig heeft.
Na de invoering van een nieuw kinderbijslagsysteem in Canada is de kinderarmoede er significant gedaald met 18 procent.
Nieuw onderzoek wijst uit dat het invoeren van een het Canadese systeem in de Verenigde Staten er de kinderarmoede zou halveren. Het Canadees systeem is bovendien economisch gewoon slim. Het bracht geld op: elke geïnvesteerde dollar bracht bijna het dubbele op aan verhoogde consumptie en belastingen. [1]
Ook bij ons is zo’n keuze mogelijk. De fundamenten van het Groeipakket liggen er. De automatische toekenning en administratieve vereenvoudiging waren al een heel goede eerste stap. Maak nu werk van een volgende stap: de verhoging van het kindergeld voor gezinnen die het echt nodig hebben. Technisch kan het, het is gewoon een kwestie van politieke wil.
Drie eisen
Daarom vragen we aan de Vlaamse regering:
Verhoog binnen het Groeipakket de sociale toeslagen. De sociale toeslag is een tegemoetkoming voor gezinnen die met hun inkomen de opvoedingskosten moeilijk kunnen dragen. Dat betekent wel dat de Vlaamse regering de budgetten voor kinderbijslag moet optrekken, in plaats van erop te besparen.
“Onderzoek hoe de kinderbijslag beter kan werken voor gezinnen met de laagste inkomens.”
Een aantal toeslagen zoals kleuterparticipatietoeslag, kinderopvangtoeslag en een deel van de schooltoelage missen hun doel. Samen gaat dit over 42.4 miljoen per jaar! Het is beter om deze direct over te hevelen naar de sociale toeslag. Dat kost geen extra geld en het komt mensen in armoede ten goede.
Onderzoek ook hoe de kinderbijslag beter kan werken voor gezinnen met de laagste inkomens. Geef het planbureau een concrete opdracht om de invoering van het Canadese systeem in België te modelleren. Breng de kostprijs in beeld en onderzoek de impact van dit systeem op mensen in een armoedesituatie. Hou achteraf ook rekening met de conclusies en zet ze om in de praktijk.
Stop kinderarmoede nu!
We roepen alle armoede- en middenveldorganisaties, verenigingen en scholen op om samen deze actie voluit te steunen en bekend te maken. Waar wachten we op? Teken hier de petitie stopkinderarmoede.nu.
Dit artikel verscheen eerder op sociaal.net.
Notes:
[1] Van Lancker, W. en Van Mechelen, N. (2015), ‘Universalism under siege? Exploring the association between targeting, child benefits and child poverty across 26 countries’, Social science research, 50, 60-75.
