Zeer langzaam maar onweerlegbaar komt de bewust kritische benadering van het neoliberalisme op steeds meer domeinen onze samenleving binnen.

Soms duurt het wel even om de camouflage te doorgronden.

Maar de inzichten groeien. Zelfs in Vlaanderen ontdekt men dat het meest neoliberale gedachtengoed zich camoufleert met het Vlaams bewustzijn. Onmiskenbaar is N-VA de meest neoliberale partij van de gemeenschap. Als beweging is de Vlaamse Beweging begonnen en gegroeid als ontvoogdingsbeweging. Wanneer men kjkt hoe die ontvoogding aangegroeid is, kunnen we ons gelukkig achten. Maar wanneer we merken hoe de Vlaamse Beweging uitmondt in een succes voor een neoliberale partij moet men toch schrikken. De oude Vlaamse idealen van ontvoogding en stimulans voor de armen hier en in de wereld lijken verloren. Dat is ronduit pijnlijk. Ook bij de zorg voor de arme hopeloze migranten – denken we aan de ramp bij Lampedusa – zijn de oude ontvoogdingswaarden wel verloren.

Het is misschien pijnlijk om te moeten vaststellen dat de regering di Rupo veruit de betere regering in de recente geschiedenis is. Ondanks het compromis tussen 6 partijen nog wel.

Het is niet verwonderlijk dat de N-VA het ACW aanvalt.

De Belgische suprastructuur heeft ook voor Vlaanderen veel goeds gebracht. We moeten dus voorzichtig zijn want ook de doordeweekse Vlaming is slecht gediend met neoliberale standpunten.