Griekse totaalweigeraar aan het woord

Griekse totaalweigeraar aan het woord

zaterdag 17 december 2016 17:22
Spread the love

Verklaring van totaalweigeraar Dimitri Chatzivasileiadis

solidariteitsmeeting ter voorbereiding van de krijgsraad en opsluiting

Op 2 juni 2016 zal de militaire rechtbank in hoger beroep oordelen over mijn vonnis van 12 maanden gevangenisstraf voor mijn tweede en derde militaire dienstweigering. Ik kom niet meer in aanmerking voor opschorting van straf, omdat ik in het verleden al voor mijn politieke activiteiten veroordeeld ben. Daarom werd ik in eerste aanleg veroordeeld tot 12 maanden gevangenis die ik kon afkopen met de hulp van solidariteitsacties. Verder kreeg ik drie administratieve boetes opgelegd van elk 6.000 euro vanwege vier oproepen die ik heb geweigerd.

De eindeloze vervolgingen, arrestaties, vernederende overplaatsingen, rechtszaken en vonnissen die werden opgelegd aan totaalweigeraars van de militaire dienst zijn tekenend voor het staatsterrorisme en de militaire heerschappij. 



Banner of Themistokleous 58 squat in solidarity with the comrade: “Fire to the Fatherland, Fire to the Army – Solidarity with Total Objector to Military Service Dimitris Chatzivasileiadis – Court-martial: June 2nd 2016 at 9am, Rouf, Athens”

 Zoals ik vroeger al schreef vanuit de cellen van het politiehoofdkwartier waar ik toen voor de derde keer werd vastgehouden (2/11/14) :  “De opeenvolgende vervolgingen van totaalweigeraars vanwege onze volgehouden en politiek gemotiveerde beslissing om niet te dienen in het meest brutale mechanisme van autoriteit, is bedoeld om de antimilitaristische klassenbeweging in te dammen. Ik erken het recht van militaire staatsrepressie niet. Mijn detentie in een cel, zelfs voor een nacht, is een brutale en onaanvaardbare belediging voor iedere notie van vrijheid en sociale rechtvaardigheid. Het verzet tegen staatsbrutaliteit zal niet buigen. Het zal groeien en het zal winnen. Een onmiddellijk einde aan de vervolging van totaalweigeraars en een einde aan de arrestaties !”

Vooral het opleggen van forse boetes na elke oproeping is een uiting van het economisch terrorisme en van het gegeven dat de staat in tijden van bezuinigingen optreedt tegen de onderdrukte klasse. De opeenvolgende veroordelingen zijn een ander onderdeel van de strategie van klassenoverheersing en economisch terrorisme van de Griekse staat.

De voortgezette repressie van de militaire staatsheerschappij tegen dienstweigering in het algemeen en tegen totaalweigeraars die de vlag van het antimilitaristische zwaaien in het bijzonder, heeft tot doel het verzet tegen de militaire dienst hard the treffen en tegelijkertijd die hardheid toe te dekken. Het lijkt er immers op dat de strijd tegen het militarisme steeds sterker wordt, aangezien steeds nieuwe totaalweigeraars hun straf niet meer in de gevangenis moeten uitzitten. Tegelijkertijd echter blijft de repressie in de maatschappij onopgemerkt, omdat het verzet niet de collectieve kracht van een autonome beweging kan vinden.




In de herfst van 2015, ter gelegenheid van een rechtszaak van een andere totaalweigeraar, deed ik namens het Anarchistisch Collectief voor de Strijdbare Proletarische Reconstructie (nvdr letterlijke vertaling uit het Grieks) een openlijke oproep voor een frontale antimilitaristische strijd.

Ik verwees naar de huidige situatie en naar de universele noodzaak van verzet tegen het militaire staatsterrorisme :  “Het is nu duidelijk dat het intenser worden van de militaire activiteiten hand in hand gaat met het verscherpen van het militaristisch beleid van de Griekse overheid. De lokale bourgeoisie bereidt zich voor op een interstatelijke oorlog om de controle en exploitatie van de Aegeïsche Zee en dat onder de vlag van de EEZ (exclusief economische zone).

De linkse regering zwoer zelfs al voor de verkiezingen van januari ’15 zwoer dat ze de nationalistische strategie zou voortzetten. Nu verdiept ze de militaristische coalitie met de militaire dictatuur van Egypte en met de Israëlische staat die optreedt als politiehond, als slachter in het oostelijk deel van de Middellandse Zee en als een belangrijk exporteur van genocidale technologie en kennis.

De Griekse staat heeft recentelijk als gehoorzame NAVO-volgeling zijn steun gegeven aan de bloeddorstige operaties van het Turkse leger tegen de Koerdische autonome beweging en het volk van Anatolië en Mesopotamië. De leuze “Griekenland komt eerst”, die werd gebruikt door Simitis (Grieks premier in de PASOK-regering van 1996 tot 2004) om anderhalf decennium geleden steun te verlenen aan de bombardementen op Joegoslavië, klinkt nu als een slappe slogan in vergelijking met de huidige oorlogsstrategie van de Griekse staat.

De slachting in de oostelijke Middellandse Zee ontvouwt zich stap voor stap. Tegelijkertijd worden op de grens tussen Griekenland en Turkije worden dagelijks massamoorden uitgevoerd. De bewapende troepen van de Griekse staat en de Europese Unie, bijgestaan door fascistische bendes, vermoorden massaal migranten massaal om de controle over de grens tussen de bevoorrechte vesting Europa en de onderdrukten in de kapitalistische periferie, die vluchten voor de oorlogen, te behouden.

Als we de nabije interstatelijke oorlog analyseren zonder het verband te leggen met de meedogenloze klassenoorlog die al bezig is, komen we gevangen te zitten in een nationalistische analyse. Het Griekse grondgebied bevindt zich al in staat van openlijke oorlog. Vanuit proletarisch gezichtspunt is het noodzakelijk dat we ons op alle mogelijke manieren actief verzetten tegen de militaire staatsheerschappij en dat we een machtige antimilitaristische beweging opbouwen.

Een eeuw geleden, toen Europa’s sociaaldemocraten de eerste wereldoorlog ontketenden en later de Nazi’s aan de macht hielpen, noemde de revolutionaire beweging hen euro-chauvinistisch en sociaal-fascistisch. Maar toen was er nog ruimte voor reformistische illusies. Nu is er geen socialistische basis voor de kapitalistische oorlog en voor het nationalisme. De klassenoorlog wordt in al zijn ruwheid uitgevochten. Aan de ene kant staan de bevoorrechte kasten van de burgerlijke wereld ; aan de andere de grote massa onderdrukten van deze planeet die in ontelbare aantallen worden vermoord ten gunste van de geglobaliseerde kapitalistische economie. De frontlinie bestaat uit bloed. Het is tijd dat we positie in de strijd kiezen.”

Aangezien hekken en grenzen de massa’s onderdrukten die verlangen naar veiligheid en deelname aan de geconcentreerde rijkdom van het kapitalistische centrum, niet kunnen tegenhouden, breidt de militaire staatsmacht zich uit. Concentratiekampen en verarming zijn schering en inslag, en worden ook als voornaamste wapen bij de preventieve repressie van een proletarische opstand gebruikt.

Zoals ik eerder heb gesteld staan totaalweigeraars op de frontlijn van de strijd voor internationale solidariteit ; op de frontlijn van de antifascistische strijd ; op de frontlijn van het collectieve verzet tegen economisch terrorisme dat is gestoeld op wapens en staatsgevangenissen ; op de frontlijn van de arbeidersmobilisaties die door politie en leger met gedwongen terugkeer naar het werk worden verhinderd. In de klassenstrijd is er geen plaats voor elitarisme. Totaalweigering is een teken van ontwapening van het staatsterrorisme en betekent eveneens een breuk met het individualisme.

Het intenser worden van het Europese racisme en het militaire terrorisme maken het voor totaalweigeraars een ethisch-politieke plicht om vooraan te lopen voor de schrapping van militaire staatsinstituties en om bij te dragen tot strijdbaar verzet. We moeten de politieke repressie tegen het dienstweigering tegenwerken, niet langer vanuit een positie van underdog, maar vanuit een speerpuntpositie die de echte intensiteit van de huidige klassenstrijd weerspiegelt en de weg kan banen voor onze tegenaanval.

Dus op 2 juni, wanneer ik voor de tweede keer voor dienstweigering voorkomt, zal ik opnieuw voor de militaire rechters staan en de stem laten horen van diegenen die onderaan staan in de strijd tegen de staat en de bevoorrechte kasten. Maar deze keer zal ik niet toegeven en het vonnis afkopen. Overtuiging betekent gevangenisstraf. En de gevangenis (waar ik in het verleden al ben geweest) is een plek waar de echte oorlog, de ware politiek gevoerd en geleefd wordt. Zelfs als de generaals van de militaire repressie me de kans geven om zoals gebruikelijk slechts enkele maanden te zitten, zal ik in hongerstaking gaan (zoals ik al eerder heb gedaan in de kelders van de antiterroreenheid), zodat de macht van de repressie tegen totaalweigering voor altijd wordt gebroken.

Wat zal langer bestaan? Het proletarisch solidair verzet of het repressiemechanisme? We zijn veroordeeld tot kanonnenvoer en stukken vlees voor de lusten van de meesters en we hebben niets te verliezen. We zijn talrijk en we strijden voor een wereld zonder tirannie. Wie zal vechten voor dit verrotte regime ? De macht van verzet en solidariteit is zonder grenzen. Het is de hoogste tijd dat we afscheid nemen van de verplichte dienst voor de oorlogsmachine van deze staat.




ONMIDDELLIJK EINDE AAN DE VERVOLGING VAN TOTAALWEIGERAARS

AFSCHAFFING HIER EN NU VAN DE BESTUURLIJKE BOETE

LATEN WE ACTIEF ALLE MEDEWERKING AAN HET MOORDDADIGE STAATSAPPARAAT OPZEGGEN

*Dimitris Chatzivasileiadis (totaalweigeraar), 28 mei 2016

https://iasromania.wordpress.com/2016/05/29/statement-of-total-objector-to-military-service-solidarity-assembly/

Op 2 juni besloten de rechtbank om het proces voor onbepaalde duur uit te stellen. Dit komt de facto neer op een politieke beslissing voor tactische terugtocht van de staat ten voordele van de antimilitaristische beweging. Het proces is uitgesteld tot ten minste het einde van 2017. Dit is een precedent voor iedereen die voor dienstweigering vervolgd wordt.

take down
the paywall
steun ons nu!