In mijn jeugdjaren werd mij duidelijk gesteld dat het goddeloze communisme verwerpelijk was, in de geest waarin mijn moeder op groeide (moeders zorgende voor de opvoeding) perfect te begrijpen.. Bij het ouder worden  rees bij mij de vraag? Christendom en de ijver voor een herverdelende en solidaire maatschappij van linkse mensen hebben toch veel gemeen? Inderdaad velen vanuit een verschillende achtergrond: gelovig anders gelovig ,niet gelovig hebben gemeenschappelijke doelstellingen , namelijk het creëren van een rechtvaardige standenloze maatschappij. Wanneer geloof opium van het volk is dan bedoelde men (denk ik , ik ken Marx onvoldoende) , dat het geloof voor velen en troostend geven is, later na de dood komt alles wel goed. Dit gegeven werd flink uitgebuit door de kerk omdat ze zo de gevestigde machten ter wille was.

De Bergrede van Christus , lees Mattheüs (Mat. 5-7) waarin iedereen die aan de rand van de maatschappij leeft als zalig geprezen wordt , kan zo geïnterpreteerd worden. Voor mij en vele progressieve christenen  betekent deze rede :zet u in voor deze over wie zalig geprezen wordt want het geloof zonder de daden is dood. Mijn geliefde profeet Amos stelt de wandaden van de bezittende klasse aan de kaak. Wanneer Amos spreekt over de heersende klasse en ik dit vervang door kapitalisten stel ik vast dat er in 3000 jaar weinig veranderd is.

In mijn vrienden en kameradenkring zijn vrijzinnigen en gelovigen actief ze respecteren elkaar in hun overtuig want diversiteit is hen niet vreemd, ze zijn SAMEN vastberaden om de strijden voor een solidaire maatschappij.