Ik heb (bijna) te doen met Sergei Lavrov en Wladimir Poetin. Zij zijn te beschouwen als slachtoffer van hun begane zonden en speelballen van de Goden.

Zij hebben het Westen op nauwelijks drie maanden tijd enorm veel sterker en samenhangend gemaakt. Militair weer wakker.

Lavrov, een bekwaam diplomaat, door Poetin gekozen tot buitenlandminister, moet zich nu schamen op het internationale toneel, voor de misdaden op burgers die de legers van Poetin begaan. Hij ziet zich verplicht onnozele leugentjes te verkopen, zoals ” Boecha is fake”.

Leger

De Russische legers blijken niet opgewassen tegen hun taak, hun opgelegd door de overmatig ambitieuze, de hoogmoedige, cleptocratische (diefachtige) en paranoïde dictator, die al decennia wijze stemmen die hem op waarheden hadden kunnen wijzen, liet koud maken. De komende weken gaan ze waarschijnlijk nog op hun donder krijgen, de zware wapens stromen toe.

Persoonlijk zie ik hier hoe een leugenachtige en moordzuchtige dictator beschamend op zijn gezicht gaat en een hele natie verzwakt en isoleert.

De Speciale Militaire Actie, wat een soort Lifetime Achievement Apotheose van een bijzondere, krachtige, verstandige maar ook opvallend kwaadaardige persoonlijkheid had moeten worden, blijkt een fiasco op vele fronten.

Alsof de Joods-Christelijke God de touwtjes ferm in handen had. Hij blijkt terug als een soort Perfect Personal Bookkeeper. Je kunt een en ander ook benoemen met een eeuwig woord dat voorkomt in alle culturen: het Lot. Het persoonlijke Noodlot. Of met een oud Vlaams spreekwoord, dat nu van toepassing lijkt op de mannen in het Kremlin: “Boontje komt om zijn loontje”

NB. De bovenstaande analyse gelijkt sterk op deze die Koen Vidal zal maken in het standpunt in De Standaard op 30 juli.