De community ruimte is een vrije online ruimte (blog) waar vrijwilligers en organisaties hun opinies kunnen publiceren. De standpunten vermeld in deze community reflecteren niet noodzakelijk de redactionele lijn van DeWereldMorgen.be. De verantwoordelijkheid over de inhoud ligt bij de auteur.

Gewezen topman Fedasil uit kritiek op Leuvens asielbeleid
Opinie -

Gewezen topman Fedasil uit kritiek op Leuvens asielbeleid

zaterdag 30 mei 2020 12:08
Spread the love

 

Vooraf dit: het was niet mijn bedoeling om van ‘Leuvense Wereldverbeteraars’ een boek te maken dat het stedelijk beleid zwaar op de korrel nam. De focus lag en ligt op de positieve bijdrage van de wereldverbeterende projecten en geportretteerde individuen aan de samenleving hier en elders. Dat neemt niet weg dat enkele bijdragen kritische tot zeer kritische noten bevatten over de Leuvense aanpak van bepaalde problemen, hetgeen vanzelfsprekend ook niet verboden was. Hieronder de scherpe kritiek die Bob Pleysier in het boek uit op het asielbeleid van de stad Leuven. Pleysier weet waarover hij het heeft. Hij was van 1991-2002 directeur van het asielopvangcentrum Klein Kasteeltje in Brussel en van 2002 tot 2007 directeur-generaal van het Federaal Agentschap voor de Opvang van Asielzoekers (Fedasil). Momenteel is hij vrijwilliger-voogd van een aantal niet-begeleide buitenlandse jongeren.

 

“Dat de vluchtelingenproblematiek in België al zo’n veertig jaar oud is, ging aan de stad Leuven bijna geruisloos voorbij. De eerste opvangcrisis dateert van 1986. En al die tijd deed Leuven daar weinig of niets aan. Structurele opvang was er van 1990 tot 1995 in het Rode-Kruisopvangcentrum Bleydenberg in Wilsele (!). Ooit was er het vermetele plan om het leegstaande Sint-Pietersziekenhuis om te bouwen tot een groot asielcentrum. Dat er toen weinig Leuvens enthousiasme was, is een understatement.

In het jongste decennium is dat wat veranderd. Aanleiding daarvoor was de verschuiving in de Leuvense woningmarkt: omdat de student van nu naar nieuwe of gemoderniseerde studio’s trekt, werden de verkommerde studentenhuizen een welgekomen woonaanbod voor die minvermogende nieuwkomers. Huiseigenaars kregen hiermee een nieuwe huurderspopulatie. Voor sommigen werd dat zelfs een melkkoe. Zo werd de stad ingehaald door de geschiedenis. En omdat de lokale overheden comfortabele toeschouwers bleven, sprongen burgers en allerlei vzw’s in de bres. Schoorvoetend volgden het stadsbestuur en het OCMW.

In dit hoofdstuk van het boek wordt een lovenswaardige poging ondernomen om een inventaris te maken. De oogst is echter mager. Leuven blijft een kleinburgerlijke stad waar de middenstand regeert. Gelukkig zijn er dynamische burgers van wie de horizon iets verder reikt dan Vaartkom en Heverleebos. In 2015 startte het OCMW-Leuven een Lokaal Opvanginitiatief (LOI) voor een vijftiental jonge asielzoekers. De begeleidende overleggroep was ambitieus en sprak al van het LOI 2.0. Leuven zou het beste LOI van België creëren. Na wat twitterig gekissebis van de Leuvense politici over ‘het gevaar’ van die loslopende jongeren stierf dat LOI een stille dood in 2019. Leuven zakt opnieuw weg in de hangmat van hapje tapje.

Dat er vandaag opnieuw tienduizenden vluchtende mensen aan de Griekse – en dus onze – grens staan brengt geen rimpel in het Leuvense water. Geen Che Guevara te bespeuren, geen Dom Helder Camara, geen Angela Merkel, of Ludo Martens, … wel Appeltans en Theo Francken.

Leuven heeft nochtans alle troeven om een speerpunt te zijn in stedelijke migratie-aanpak: een jonge, (kans)rijke stad, een schitterende en sociaal geëngageerde universiteit, een waaier van vele veerkrachtige vzw’s, een multiculturele populatie, bottom up-gastvrije initiatieven, veel bereidwillige burgers, goede Okan-klassen, open wijkgezondheidscentra, een vooruitstrevende onderwijswerking, open wijkgezondheidscentra, leegstaande kloosters …

Leuven sta op! Verleg een steen in de Dijle! Organiseer een imec voor migratie, een Hal 5 voor asielzoekers, een Erasmus voor Afghaanse jongeren, en bouw een nieuw Lovanium in Afrika. En wie weet krijgen we dan in return een Albert Einstein, een Karl Marx, een Freddy Mercury, of … die ene zwarte voetbalparel die OHL voor het eerst in de geschiedenis landskampioen maakt”.

– BOB PLEYSIER

 

Het boek “Leuvense Wereldverbeteraars” kost 12,50 euro, telt 230 bladzijden en werd gedrukt bij de CO2-neutrale Leuvense drukkerij Van der Poorten. Het bevat info over meer dan 200 wereldverbeterende projecten in het Leuvense en hierbij komen alle beleidsdomeinen aan bod. Ook worden 17 individuele wereldverbeteraars (waaronder Bob Pleysier) geportretteerd. Na storting van dit bedrag op BE65 7855 2875 6196 wordt het gratis thuis in Leuven geleverd! Voor bestellingen buiten Leuven worden 2,5 euro verzendingskosten aangerekend.

Creative Commons

take down
the paywall
steun ons nu!