Teken de hernieuwde petitie voor hun vrijlating nu!

Al meer dan 6 maanden zitten 43 Filippijnse gezondheidswerkers onrechtmatig vast, onder hen twee zwangere vrouwen. Judilyn Oliveros beviel inmiddels van een zoontje, maar drie weken later werd ze samen met haar baby weer overgebracht naar de gevangenis. Na hevig protest van haar medegevangenen, familie en sympathisanten, ook internationaal, kreeg Judilyn drie maand ‘borstvoedingsverlof’. Een kleine overwinning, maar lang niet voldoende!

Eis de onvoorwaardelijke vrijlating van Judilyn Oliveros en Mercy Castro die in oktober bevalt. Eis ook de onmiddellijke vrijlating van de andere 41 gevangen gezondheidswerkers. Neem hier deel aan de online petitie!

Ondanks een petitie om Judilyn en haar zoontje om humanitaire redenen uit de gevangenis te houden, werden moeder en kind drie weken na de bevalling in een ziekenhuis weer overgebracht naar het detentiecentrum Camp Bagong Diwa. Op 25 augustus stond het gerechtshof dan toch toe dat Judilyn voor een periode van drie maand in het ziekenhuis kan verblijven om haar baby borstvoeding te geven. Na deze periode worden moeder en baby echter opnieuw naar de gevangenis gebracht!

Gevreesd wordt dat Mercy Castro, die in oktober zal bevallen, dezelfde mensonterende behandeling te wachten staat. Verder actievoeren is dus de boodschap!

Hoewel er geen schot komt in de zaak van de Morong 43, is de alliantie van actievoerders ‘Free the 43 Health Workers!’ opgelucht dat de rechter uiteindelijk toch in het voordeel van Judilyn en haar kindje heeft geoordeeld. Ze zien het als het resultaat van de aanhoudende druk die de gevangenen, hun familie en sympathisanten uitoefenen voor de vrijlating van de Morong 43.

Uit protest tegen de behandeling van Judilyn begonnen de Morong 43 eerder deze maand, op 21 augustus, een vastenactie. Dr. Merry Mia-Clamor (medewerker van intal’s partner Council for Health and Development en zelf een van de gevangenen) roept de nieuwverkozen president Aquino in een open brief op voor een menselijke behandeling en de vrijlating van alle politieke gevangenen in de Filippijnen. Hieronder haar oproep:

“Wij, de 43 gezondheidswerkers (Morong 43) zijn in hongerstaking sinds 21 augustus. We veroordelen de aanhoudende grove schendingen van onze rechten en het falen van gerechtigheid in onze zaak. We protesteren tegen de onmenselijke en onrechtvaardige beslissing van het gerecht om Judilyn Oliveros en haar baby over te brengen naar de gevangenis.

We werden gearresteerd op 6 februari 2010 tijdens een training voor community health workers. De arrestatie was gebaseerd op een vals huiszoekingsbevel.

Na onze arrestatie werden we, geboeid en geblinddoekt, onderworpen aan fysieke en mentale foltering. We hebben langdurige foltering en eenzame opsluiting doorstaan. Na onze arrestatie en 36 uur foltering werd ons elk juridisch advies geweigerd. Inmiddels zitten we bijna 7 maand gevangen.

Onlangs weigerde het gerecht in te gaan op de vraag om Judilyn en haar baby vrij te laten. Deze beslissing is volstrekt onmenselijk. De omstandigheden in de gevangenis zijn zeer hard voor een moeder en kind. We zitten niet alleen met 23 vrouwen in één cel samengepakt, maar ook besmettelijke ziekten, waaronder tuberculose, zijn hier een plaag. Grote ratten hebben al sommige van de vrouwen gebeten.

We vragen de onmiddellijke vrijlating van Judilyn en haar baby. We vragen President Benigno Simeon Aquino III om zijn moeder, voormalig president Corazon Aquino, na te volgen en alle politieke gevangenen vrij te laten als een maatregel die getuigt van democratie en goede intenties.”

De brief gericht aan president Aquino III kan je hier lezen.
 

In juli bracht een groep van gezondheidswerkers na een training een bezoek aan de Morong 43 om hen een hart onder de riem te steken. Lees het verslag van Jayson.

Bron : Intal : By anuschka

Luc Schrijvers is lid van Intal

________________________________________________________________

Studenten aan het werk met Cubaanse dokters in Haïti

De aandacht voor de slachtoffers na de aardbeving in Haïti is sinds lang geluwd in de media. Toch zijn de catastrofale gevolgen op het terrein nog lang niet uitgewist en de noden bij de slachtoffers nog immens groot. De Cubaanse dokters zijn er nog steeds. Meer nog, ze gingen een engagement van 11 jaar aan. Een ooggetuigeverslag van Joanna Mae Souers, een Amerikaanse studente die hen assisteerde.

Ik had een jaar verlof gevraagd van school om naar Haïti te gaan en daar samen te werken met Cubaanse dokters nadat ik mijn derde jaar op ELAM (de Latijns-Amerikaanse School voor Geneeskunde) had afgerond. Ik ben één van de 120 Amerikaanse burgers die gratis geneeskunde studeren in Cuba, en heb plannen om na mijn diploma in de gemarginaliseerde gemeenschappen van de VS en over heel de wereld als dokter aan de slag te gaan.

Toen ik aankwam, trof ik verschillenden die afgestudeerd waren aan ELAM, waaronder 7 Amerikaanse en een aantal Haïtiaanse geneeskundestudenten die er met de Cubaanse dokters werkten. We waren gestationeerd in een veldhospitaal dat de Henry Reeve Brigade van Cubaanse dokters er op 28 januari had opgezet in een klein centraal park van Croix des Bouquet, net buiten Port-au-Prince. Samen verzorgden we verschillende slachtoffers van de aardbeving en patiënten die leden onder het gebrek aan gezondheidsdiensten.

Indrukwekkende hulpverlening

In de eerste zes maanden na de oprichting van het hospitaal, verzorgden we meer dan 70.312 patiënten, 53.588 in het hospitaal en 16.7232 daarbuiten. We voerden 2.506 operaties ter plaatse uit, met 786 belangrijke chirurgische ingrepen, waaronder spoedkeizersneden, buitenbaarmoederlijke zwangerschappen, (gedeeltelijke) verwijdering van schildklieren, hernia’s, hydrocelen, verwijdering van vleesbomen, orthopedische chirurgie enz.

We deden 116 bevallingen. We stelden diagnoses bij 3.533 patiënten in ons lokaal labo- en diagnosecentrum. We zagen 3.192 patiënten voor radiografie en echografie. We behandelden 8.778 patiënten met kinesietherapie en we hospitaliseerden 2.053 patiënten (informatie voorzien door de Henry Reeve Brigade van de Croix des Bouquet Statistical Report, juni 2010).

“Waar blijft de hulp?”

Als je de hospitalen buitenstapte en de straten introk, was de enige vraag die bij ons opkwam, “waar blijft de hulp?”. Zes maanden na de aardbeving was er weinig vooruitgang merkbaar, met weinig of geen bewijs van financiële steun. Honderdduizenden mensen die hun woning verloren hadden, woonden nog steeds in tijdelijke tentenkampen. De stad leek nog steeds op een rampenzone met wankelende gebouwen boven gebarsten funderingen, terwijl lichamen nog steeds onder het puin lagen. De dokters leken wel de enigen die noodhulp boden die een verschil maakte.

De Cubaanse dokters bereikten meer dan wat de internationale gemeenschap wilde erkennen. Croix des Bouquet was maar één van de verschillende veldhospitalen van de Henry Reeve Brigade om gemeenschappen in en rond Port-au-Prince gratis van gezondheidsdiensten te voorzien. CNN moest zich zelfs verontschuldigen nadat het één van de Cubaanse dokters had geïnterviewd en hem had geïdentificeerd als een Spanjaard. Gelukkig zijn Cubaanse dokters niet op zoek naar erkenning maar willen ze levens redden en dit blijven doen over heel de wereld.

Cubaanse dokters in Haïti: een engagement op lange termijn

De Henry Reeve Brigade trok inmiddels door naar andere noodsituaties, zoals de branden die Rusland teisterden. Andere Cubaanse dokters vervingen hen om de Haïtiaanse gemeenschap gratis te kunnen blijven helpen. Brazilië en Cuba hebben een trilateraal akkoord getekend met de Haïtiaanse Minister van Gezondheid om drie hospitalen op te richten bemand door Cubaanse dokters die in de gemeenschappen rond Port-au-Prince wonen waar gezondheidsdiensten beperkt tot onbestaand zijn. Cuba heeft zich geëngageerd om de volgende 11 jaar dokters naar Haïti te sturen. In de uiterst moeilijke omstandigheden na de aardbeving blijven ze hun engagement naar de Haïtiaanse gemeenschap opnemen door dokters uit te sturen. Door het succes van studenten naast de dokters te laten werken, hebben ze nu plannen gemaakt om de komende jaren meer studenten uit te sturen.

Foto’s: Joanna Mae Souers

Bron:  Joanna Mae Souers Intal /The Social Medicine Portal

Luc Schrijvers is lid van Intal