De centrale raad voor het bedrijfsleven stelt dat er geen ruimte is voor loonsverhogingen. Men stelt zelfs een negatieve onderhandelingsmarge voor. Strikt kan je stellen dat de vakorganisaties mogen onderhandelen over een loonsverlaging. Dit terwijl recente cijfers aantonen dat de reële lonen in België reeds verschillende jaren na elkaar dalen. De regeringsmaatregelen met de indexsprong en de taks-shift zijn hier de oorzaak. De taks-shift wordt indirect immers betaald door de loon- en weddetrekkenden door bv de verhoging van de BTW op elektriciteit om er maar één te noemen.

Meer nog, in België daalt de werkloosheid, weliswaar met nep-jobs ,en stijgen de winsten.  Dit zou puur economisch gezien moeten uitmonden in een loonsverhoging.

De Centrale raad geeft deze cijfers in het kader van onze concurrentiepositie. Onze lonen mogen immers niet teveel stijgen t.o.v. onze buurlanden Duitsland , Nederland en Frankrijk. Wat men bewust niet in rekening brengt is dat de productiviteit in ons land veel hoger ligt dan in andere landen. Het hoge aantal burn-outs bij ons zijn daar het trieste bewijs van.

Wat men ook verzwijgt is dat handel van  de Europese landen niet zozeer gericht is op activiteiten buiten de Europese gemeenschap maar wel daarbinnen. Daar we voor een heel hoog percentage handel drijven binnen het economisch geheel van Europa is die concurrentiepositie hier een fake begrip.