Men spreekt over de bankencrisis, maar vergeet dat die veroorzaakt is door de hebzucht van de elite-bankiers. Gesteund door al wie over kapitaal besliste. Zelfs de ACW-beheerders. En wie betaalt die bankencrisis? De verzamelde belastingbetalers, waar de onthouders geen deel van uitmaken. Of ze nu ontwijkers of ontduikers zijn, ze betalen niet mee.
We betalen belastingen om de vele collectieve voordelen te betalen: wegen, veiligheid, gezondheids- en welzijnszorgen, onderwijs enzovoort, maar ook de winsten en schulden van de hebzuchtige bankiers…
Het grote streefdoel om een ware rechtvaardige samenleving te verwezenlijken wordt voortdurend afgeleid.
We betalen het politieke personeel te veel en ze worden ternauwernood ter verantwoording geroepen.
Al wie tot de hogere functies toegelaten wordt, verdient in verhouding meer. Ondanks de feiten als zoveel jaren op basis van gemeenschapsgelden, studies en diploma’s.
We weten nochtans dat een meer gelijke samenleving goed is voor het democratisch gehalte van de maatschappij.
Wij beleven woelige tijden waar veel sprake is van waarden maar waar weinig waarden beleefd worden.
De Nederlandse filosoof Coen Simon heeft nieuw baanbrekend werk verricht. Hij pleit voor de gewone ervaring van elkeen. En hekelt het wetenschappelijk bedrijf waarbij specialisten ons aanwijzen wat wij moeten ervaren.
Wij dachten spontaan aan de rode speudo-rotsblokken op de Oostendse dijk. Het werk van Arne Quinze zou dus moeten kunst zijn. Dat dit verzamelwerk de goegemeente met afschuw en afwijzing vervult doet dus niet ter zake.
Het is juist dat wij door de wetenschappen steeds meer inzicht en kennis krijgen van onze werkelijkheid. Maar door de overvloed aan wetenschappers worden wij vervreemd van onze werkelijkheid, dat is een existentiële ervaring. Wij krijgen ook steeds minder inzicht in de globale impact van de machtige commerciële krachten die verdisconteerd zitten in het zogeheten wetenschappelijk onderzoek.
De wetenschappers worden uitgekocht door de commerciële krachten die het zogenaamde wetenschappelijk onderzoek bekostigen.
Door de pseudostatus van de wetenschappers worden wij als praktische mensen monddood gemaakt.
Of zoals Coen Simon het uitdrukt: “Denken dat de wetenschap een alziende blik heeft, is bijgeloof.”
Wij zullen alleen de crisis te boven komen door met echte solidariteit te streven naar een meer gelijke samenleving, door meer democratie.
Stefaan Lievens
