Het sociaal-culturele collectief Victoria Deluxe doet een oproep aan enthousiaste Gentenaars, burgers en organisaties om samen op 16 maart de straten van Gent op te gaan en 10.000 affiches te verspreiden. Met deze affiches wil het collectief de ‘vuile’ oorlog in Irak zichtbaar maken en zich luid en duidelijk uitspreken voor verantwoording en rechtvaardiging voor Irak.

Victoria Deluxe: “In 2003, ten tijde van de Amerikaanse inval, kwamen duizenden mensen op straat om te betogen tegen deze brutale oorlog. Vandaag lijkt het protest geluwd en daar willen wij verandering in brengen: we komen opnieuw op straat om te tonen dat we niet akkoord gaan.” De reguliere troepen werden eind 2011 uit Irak teruggetrokken, maar achter de schermen gaat de oorlog door. Business as usual.

De affichecampagne van Victoria Deluxe past in de grotere actie ‘Justice For Iraq’. Daarbij horen ook nog andere acties zoals filmvoorstellingen, een panelgesprek en de ‘BRussels Prijs voor Verzet en Solidariteit’. Deze zullen plaatsvinden in het weekend van 16 tot 18 maart in Gent en in Brussel.

Alvast niet aanwezig

Wie alvast niet aanwezig zal zijn bij de actie van Victoria Deluxe is de Nederlandse dichter en essayist Benno Barnard. Hij vond het nodig in een reactie op het evenement niet alleen de initiatiefnemers, maar ook meteen de hele Iraakse bevolking te schofferen. Letterlijk: “Geachte heer, wat een krankzinnig idee om de VS de schuld te geven van elkaar uitmoordende barbaren. Gelieve mij deze hersenloze flauwekul niet meer te sturen. Mvg, BB”.

Barnard heeft het over ‘elkaar uitmoordende barbaren’, maar de cijfers tonen een andere realiteit. Sinds de inval en de bezetting van Irak onder leiding van de VS sneuvelden al 4.800 Amerikaanse militairen. Een cijfer dat echter in het niets valt tegenover de meer dan 1,5 miljoen gedode Irakezen.

Of die allemaal elkaar hebben uitgemoord, valt sterk te betwijfelen. In de strijd tegen terreur kijkt de VS immers niet op wat collateral damage meer of minder.

Irak blijft bezet land

De invasie van Irak begon in maart 2003 toen de Amerikaanse president George Bush Jr onder het mom van de oorlog tegen terreur en tegen dictator Saddam Hoessein op zoek ging naar de Iraakse olie. Hij overtuigde enkele landen om onder leiding van de VS een ‘coalition of the willing‘ te vormen en het land binnen te vallen. Deze inval ‘uit zelfverdediging’ werd niet gelegitimeerd door het handvest van de Verenigde Naties en was dus illegaal.

Wie geloofde dat Obama voor veel verandering zou zorgen, kwam bedrogen uit. Onder zijn invloed werden de grondtroepen dan wel teruggetrokken, maar Irak bleef een bezet land. Er zijn nog steeds ondersteunende troepen gestationneerd en de Iraakse regering staat nog onder controle van de VS.

De loyaliteit van de Iraakse regering ligt veeleer bij Iran. De politieke leiders gebruiken milities om het volk te intimideren en tegenstanders te onderdrukken. De mensenrechtenschendingen die werden gepleegd onder het regime van Saddam gaan nu onder toeziend oog van de VS, Iran en Israël gewoon door.

Een falende staat

De bezetting vernietigde ook Irak als natie. Paul Bremer, die door president Bush werd aangesteld als de eerste Amerikaanse gouverneur van Irak, bracht verschillende wijzigingen aan in de Iraakse grondwet en het rechtssysteem.  Daarna morrelde hij ook aan het economische- en financiële systeem en het leger. De VS vernietigde tijdens de bezetting elke pijler waarop de Iraakse staat was gebouwd en maakte zo van Irak een ‘falende’ staat.

De Iraakse staat kon niet meer voorzien in basisbehoeften zoals proper water, elektriciteit en een fatsoenlijke gezondheidszorg. De werkloosheid onder jonge mannen ligt hoog en maakt hen een gemakkelijk doelwit voor rekrutering in extremistische groeperingen. De VS stortte Irak in chaos en van democratische verantwoording tegenover het Iraakse volk is nog steeds geen sprake.

Verschillende critici spraken zich uit tegen de onwettige aanvalsoorlog en de bezetting van Irak. Hans Christof von Sponeck, voormalig adjunct secretaris-generaal van de VN en in de jaren negentig humanitair coördinator in Irak, beschreef het als volgt: “Ik wil dat 2013 het jaar wordt waarin de daders ermee geconfronteerd worden dat aan hun straffeloosheid een einde komt.”

“Zeker zij die actief meegewerkt hebben in het creëren van tientallen jaren van lijden voor de Irakezen, de onmiskenbare en moedwillige vernietiging van het erfgoed, de cultuur, de diefstal van kunstvoorwerpen, de grove schending van het nationale en het internationale recht, de geplande desinformatie, de criminaliteit, de wreedheden, het gebrek aan respect voor de fundamentele menselijke belangen en ethische normen.”