Vijf jaar geleden kwam ik alleen naar Belgie uit Aleppo, Syrie. Ik ging hier studeren en heb hier Nederlands geleerd. Ik heb bijna 5 jaar in Gent gewoond, een stad die gezellig, mooi, eenvoudig en open is. Ik heb steeds het gevoel gehad dat ik Gentenaar was en dat Gent voor mij een grote familie is. Eigenlijk geldt dit voor heel Belgie. Of ik nu naar Brugge ga, Oostende, Knokke, Antwerpen of Brussel, ik voel me thuis.
Nog geen 2 jaar geleden kreeg ik een cadeaubon van de Universiteit Gent. Iedereen in mijn omgeving zei me dat ik daar een iphone mee moest kopen. Daar zou ik alles mee kunnen doen. In de plaats daarvan kocht ik het allergoedkoopste Nikon spiegelreflex fototoestel dat op de markt beschikbaar was. Omdat ik het gevoel had dat ik er iets van de wereld mee kon veranderen. Ik heb nooit een fotografiecursus gevolgd en ben gewoon op gevoel gaan fotograferen.
Na elke blokperiode nam ik foto’s van Gent. Dat deed ik aan de hand van een hyperlapse. Dat was de manier waarop ik mijn nieuwe thuis in beeld wou brengen. Een hyperlapse bestaat uit de opeenvolging van een grote reeks foto’s die bewerkt worden tot een video. De vloeiend bewegende beelden geven een speciaal gevoel, alsof je een vlucht maakt door ruimte en tijd. De techniek op zich is vrij eenvoudig en vraagt vooral tijd, geduld, precisie en een goede planning vooraf.
Gaandeweg leerde ik de techniek steeds beter beheersen en kon ik steeds meer realiseren met het eenvoudige toestel en een simpel statiefje. Ik slaagde er niet alleen in de eerste langere hyperlapse van Gent te maken maar het lukte me ook de eerste 360° te integreren.
Ik wou met deze hyperlapse een combinatie maken tussen de verschillende aspecten van Gent die me troffen, die voor mij betekenisvol waren. Voor mij als nieuwkomer, als iemand die in een totaal ander land was opgegroeid. Ik probeerde een boeiend geheel te maken van de architectuur, de universiteit en haar studenten, sport, historiek, de mooist verlichte stad van het land. En vooral ook de liefde voor Gent die ik bij zovelen in mijn omgeving voelde. Dat alles samengebracht in 10 000 beelden vanop 50 locaties.
Mijn eerste trailer toonde ik op 21 januari 2013. Op 13 maart 2014 volgde de tweede trailer en gisteren werd de film volledig geprojecteerd op de Gentse Lente Bij Sint-Jacobs.
Ik plaats het filmpje op het internet en hoop ik dat het door iedereen die van deze stad houdt verder gedeeld wordt om het beeld van de schoonheid van deze open, gastvrije en tolerante stad te verspreiden. Mijn filmpje is gemaakt met zo goed als geen middelen, maar met veel overtuiging en liefde voor deze stad. Ik schenk het dan ook met een grote fierheid aan iedereen die van deze stad houdt en zich er thuisvoelt.
De reden dat ik deze dag, de dag van De Gentse Lente koos om mijn werk publiek te maken, is eenvoudig. Vorig jaar bij de begraving van de termen die een onderscheid maken tussen wie erbij hoort en wie er niet bij hoort was ik sterk onder de indruk was van dit wilde enthousiaste feest. Ik ben toen op het podium gesprongen om deze uitzonderlijke gebeurtenis te fotograferen en te filmen. En voelde ik me deel worden van een beweging die een nieuw denken rond samenleven probeerde vorm te geven. Die geen onderscheid maakt tussen wie wel en geen lid is van een samenleving, maar mensen samenbrengt rond een gedeeld engagement voor een gedeelde plek. Wat je achtergrond, geschiedenis, politieke overtuiging of geboorteplek ook mag zijn, de plek waar je leeft, daar draag je samen zorg voor.
Mijn hyperlapse is volgens mij het minste dat ik kan doen voor mijn nieuwe thuis Gent, Vlaanderen en Belgie. Mijn creatieve bijdrage aan deze maatschappij en aan deze stad die me de mogelijkheden biedt om mijn toekomst op te bouwen. Dit land en deze stad toonden mij als jonge migrant nieuwe perspectieven. Ik hoop dat ik dit land en deze stad met mijn persoonlijke toekomst ook nieuwe perspectieven mag aanreiken.
