Bijna dertig senioren stonden woensdagochtend paraat aan jeugdhuis Ginsert. Daar kregen ze uitleg over het hulpverlenings- en vrijetijdsaanbod in Genk. De ontmoetingsdag was een initiatief van de werkgroep Senioren en de stedelijke diensten Sociaal Welzijn en Jeugd, vzw Limburgs Steunpunt voor Straathoekwerk (LiSS), vzw Gigos en jongerenpersagentschap StampMedia.

Karien Lantmeeters van de Dienst Jeugd toonde de senioren een kaart met alle Genkse hangplekken. Ze legde uit dat voor jongeren rondhangen een vrijetijdsbesteding is. Na school of een voetbalmatch praten ze graag even na op straat. Die uitleg veroorzaakt een gevoel van herkenning bij de senioren. “Zoals wij na de mis samen een kop koffie drinken”, klinkt het.

Onbehaaglijk

Na de voorstelling stapten de senioren de bus op voor een rondrit door de Genkse wijken. Bedoeling was hen te laten kennismaken met de leefwereld van jongeren. Vooral het station blijkt voor de ouderen een enge plaats. “Ik voel me daar ’s avonds vaak onbehaaglijk. Het is er zo donker”, huivert Margriet Colemont (82).

De bus maakte tussenstops in Kolderbos en Sledderlo, waar de senioren ontmoetingsplaatsen van jongeren bezochten. In Sledderlo draaide dat uit op een voetbalpartijtje met een aantal kinderen uit de wijk.

“Ik hoop dat zo’n gastje straks thuiskomt en tegen zijn ouders vertelt dat hij met een oude meneer gevoetbald heeft. De verschillende generaties communiceren te weinig. Sport is een vorm van sociaal contact”, vertelt Remy Daniels (81).

Belhamels

Na de middag bezochten de senioren het jeugdhuis in Waterschei. Daar kregen ze uitleg over het jeugdwelzijnswerk van Gigos en fotoatelier Zwiep. “Het is positief dat er zoveel verschillende initiatieven zijn voor de Genkse jeugd”, glundert Daniels.

“Senioren hebben vaak vooroordelen over jongeren”, vertelt Els Willems (66). “Ik vind ‘hangjongere’ geen fijn woord. Aan het station lopen wel een paar belhamels rond, maar dat is normaal. Ik vind dat oudere mensen zich ook moeten aanpassen.”

Verrijkende dag

Gerda Poukens (71) is het daar helemaal mee eens. “Ik was zelf ooit een hangjongere! Ik kom uit Hamont, daar was vroeger niet veel te beleven. We kletsten bij op straat en gaven elkaar goede raad. Psychologen hadden we niet nodig. Rondhangen hoort bij het leven van jongeren. Wij ouderen moeten afstappen van het idee dat jongeren gevaarlijk zijn.”

Margriet Colemont geeft toe dat zij aanvankelijk dat idee had. “Ik vond hangjongeren beangstigend, mijn beeld van hen was erg negatief. Ik dacht dat ze helemaal niets zinvol deden. Nu weet ik dat ze gewoon hun vrije tijd samen doorbrengen. Deze dag was heel verrijkend voor mij.”

© 2011 – StampMedia/Xios – Tekst: Liesbeth Merckx, foto’s: Boumediene Belbachir, Cynthia Milani, Joris Bocken