Vorig jaar bouwden ongeveer tachtig jongeren uit Winterslag en Genk-Zuid ‘De Fenrir’, een houten Vikingboot van tien meter lang. Deze zomer maken twaalf van hen een tocht met het schip. De jonge bemanningsleden maken deel uit van The Black Duck, een samenwerking van vrijwilligers uit de verschillende jeugdverenigingen van Genk-Zuid.

Juiste ritme

De bemanningsleden bereiden momenteel de twaalfdaagse tocht voor. “Binnenkort wordt de boot geschuurd en vernist. Hier en daar herstellen we een aantal scheuren”, vertelt Stefanie Granturchi, jeugdwelzijnswerker bij Gigos.

Granturchi gaat mee als stuurvrouw op de boot. “We werken met een doorschuifsysteem. Na een kwartier roeien, houden we telkens tien minuten pauze. Het moeilijkste is niet het roeien, maar het juiste ritme te vinden.”

Zeevaart

De jonge roeiers brachten het weekend van 14 en 15 mei door in de Ardennen voor een teambuilding, begeleid door het vormingscentrum Outward Bound.

“De roots van onze methodieken liggen in de zeevaart. Pedagogen ontwikkelden trainingsprogramma’s op maat van jonge kerels die lange tijd op zee gingen”, verklaart Jens Hardy, educatief medewerker bij Gigos en freelancer bij Outward Bound Belgium.

Spannend

“We leerden tijdens het weekend vooral om elkaar te vertrouwen”, vertelt bemanningslid Jeroen Ghelen (21). “We moesten een slachtoffer ‘redden’ uit een speleologiegrot. Een boeiende ervaring, we deden vier uur over de redding.”

Door de activiteiten leerden de jongeren elkaar, maar ook zichzelf beter kennen. “Op zaterdag wandelden we een voor een door een lange spoorwegtunnel. Dat lijkt niet spannend, maar dat was het wel. Je komt jezelf tegen op zo’n moment.”

Vertrouwen

De groep beklom ook een rotswand. “Dat was heel nuttig. Soms denk je dat er geen oplossingen meer zijn, maar moet je toch verdergaan. We werkten ook aan de vertrouwensband. Een teamlid moest geblinddoekt de muur beklimmen, terwijl de rest van de groep hem begeleidde.”

De bemanning kijkt uit naar de tocht. “Eerst hadden we vooral schrik, want we kenden elkaar niet zo goed en twaalf dagen is echt lang. Hoe dichter de tocht nadert, hoe meer zin we krijgen. Het begint bij iedereen te leven.”

© 2011 – StampMedia/Xios – Liesbeth Merckx