De community ruimte is een vrije online ruimte (blog) waar vrijwilligers en organisaties hun opinies kunnen publiceren. De standpunten vermeld in deze community reflecteren niet noodzakelijk de redactionele lijn van DeWereldMorgen.be. De verantwoordelijkheid over de inhoud ligt bij de auteur.

Gelukkig
Griekenland, Eurocrisis, Griekenland, eurocrisis, Arm Europa -

Gelukkig

dinsdag 26 maart 2013 07:35
Spread the love

Mamma, wat is een economische crisis? Rianne is onze dochter. Ze vroeg me dit zo’n twee jaar terug, toen de crisis echt ‘voelbaar’ begon te worden. Ik heb het zo eenvoudig mogeliijk uitgelegd, toch begreep ze er niet veel van.

Rianne is nu 17 jaar, met het verstand van een kind van ongeveer 8 jaar. Ze is een kind met beperkingen, zowel geestelijk als lichamelijk, ze heeft het Prader-Willi syndroom. Dat brengt kleine en grote problemen met zich mee. Al vanaf ze een baby is lopen we ziekenhuizen in en uit, allerlei onderzoeken zijn gedaan. Ze heeft een niet geslaagde scoliose-operatie achter de rug, we gaan daarvoor nog steeds naar fysiotherapie, de fysiotherapeut wordt echter niet betaald door de verzekering. We bezoeken regelmatig een dietist, ook dat moeten we zelf betalen. Het is te veel om op te noemen, en dat zal ook altijd wel zo blijven.

Op haar ‘speciale’ school heeft ze het geweldig naar haar zin, ze komt altijd vrolijk thuis, zienbaar gelukkkig. Ze heeft vriendjes en vriendinnetjes. Op deze school zitten kinderen met allerlei problemen bij elkaar, lichamelijk en geestelijk gehandicapte kinderen, kinderen in een rolstoel, autistische, met Down syndroom, met A.D.H.D., met sociale problemen, etc. Toch proberen de leerkrachten al die verschillende kinderen in groepen met een beetje hetzelfde niveau te plaatsen.

Er zijn veel problemen op school, ook daar wordt ‘ingekort’. Er worden boeken gestuurd door het ministerie van onderwijs, ‘gewone’ schoolboeken, ze hebben er niets aan, die worden dus naar andere scholen doorgestuurd. Het gevolg is dat de leerkrachten met fotocopies werken, zelf het lesmateriaal samenstellen, voor zoveel verschillende kinderen op zoveel niveaus. Het zijn werkelijk helden die mensen! Personeel is er niet genoeg, ook krijgen ze geen extra salaris meer voor het bijzonder onderwijs. De kinderen gaan nu 4 en 5 lesuren naar school i.p.v. 6-urige dagen. Voor de meeste kinderen is school het enigste uitje in hun leven, omdat ze dingen die wij zo gewoon vinden niet kunnen, zoals spelletjes spelen, fietsen, voetballen, dansen, etc.

Ook het vervoer is een groot probleem, dat zou door het ministerie van onderwijs betaald worden, maar ook dat gebeurt niet, met als gevolg stakende chauffeurs en chauffeurs die ermee stoppen, omdat ze de benzinekosten, die overigens steeds omhoog gaan, niet meer uit eigen zak kunnen betalen.

Foto’s: de school van Rianne is een noodgebouw, het bestaat uit portocabines, wat ze op dit moment het meest nodig hebben is een cabine met extra toiletten

 In het dorp waar we wonen is Rianne erg geliefd, iedereen kent haar, maakt een praatje met haar, en wil haar altijd wat trakteren, wat ik nauwlettend in de gaten hou, want ze heeft ook boulemie, een blijvende eetlust. We hebben veel werk aan Rianne, maar gelukkig hebben we thuis veel dieren waar ze dol op is.

Onze inkomsten zijn ontzettend omlaag gegaan en de vaste lasten en eerste levensbehoeften gaan alleen maar omhoog, net als bij iedereen in Griekenland. We hebben een olijvenveldje moeten verkopen om rond te komen, en we betalen alleen de hypotheek-rente voor onze woning, een speciale regeling van de banken.

Onze zoon Alex, van 20 jaar, begrijpt het wel. Hij studeert, en probeert om ons zo min mogelijk te belasten. Dat heeft hij altijd gedaan. Vaak voel ik me schuldig, omdat bijna al mijn aandacht naar Rianne gaat. Zelf zegt hij dat dat niet nodig is, waarschijnlijk om mijn schuldgevoel te verkleinen. Al vanaf de peuterschool was het duidelijk dat hij een bijzonder pienter mannetje was. Hij kon al de krant lezen voor hij naar school ging, zomaar zelf geleerd, was altijd de beste van de klas… Wij zijn erg trots op hem en op wat hij allemaal heeft bereikt.

Vaak hebben we het met onze kinderen over de toekomst. Rianne wil graag dierenarts worden, dat kan ze natuurlijk niet, maar misschien kan ze wel met dieren werken. Alex wil wetenschapper worden, wil graag naar het buitenland, net als zovele medestudenten, omdat er hier geen kans is om werk te vinden.

Gelukkig zijn met wat je bent en wat je doet, dat is volgens mij wat alle ouders voor hun kinderen wensen. Er komen echter zoveel vragen in me op. Hebben onze kinderen toekomst in Griekenland? Kan Rianne ooit werken? Kan ze zelfstandig wonen, als wij er niet meer zijn, en hoe? Kunnen we een studie in het buitenland betalen? Er moet ontwikkeling en groei komen in Griekenland, maar hoe kan dit gebeuren als alle studenten en jongeren naar het buitenland gaan? Als alle salarissen en pensioenen tot de helft, en soms nog meer, worden ingekort en de koopkracht blijft dalen?

Veel mensen zeggen hier: ’Jij kan altijd nog terug naar Nederland, dat zou veel beter zijn voor jullie kinderen!’ Is dat zo? Ik ben bijna 24 jaar in Griekenland, ik heb hier heel bewust voor gekozen, en wil helemaal niet weg. Ik hou van ‘mijn’ Griekse dorp en van Griekenland, in voor-en tegenspoed! In Nederland zou het voor Rianne en voor mijzelf zeker makkelijker zijn geweest, maar of we ook gelukkiger zouden zijn, ik weet zeker van niet.

Alex is oud en wijs genoeg om straks, als hij zijn diploma heeft zelf te beslissen, zoals hij dat altijd heeft gedaan. En Rianne, ja, over haar toekomst moeten wij beslissen. Maar ze begrijpt nog steeds niet wat een economische crisis is.

Gelukkig?!

Helma Verkerk-Vardakis

Foto’s: Rianne met haar dieren

In Griekenland zijn alle ouders van een gehandicapt kind lid van ???????? ???????? ??? ??? (Vereniging Recht op Leven), een vereniging die een erg goed programma heeft, maar altijd wel steun kan gebruiken. In de website hieronder vindt u bankrekeningnummers voor degenen die graag iets willen schenken.

http://dikaiomastizoi.gr/%CF%83%CF%84%CE%B7%CF%81%CE%AF%CE%BE%CF%84%CE%B5-%CE%BC%CE%B1%CF%82/

Wie in Griekenland woont en zich geroepen voelt om zijn of haar persoonlijke verhaal te delen en mee te schrijven aan dit grote dagboek “Grieks Geluid”, kan een bericht sturen naar de pagina ‘Ariadnes dream’ en/of ‘Hart voor Griekenland’. Alle verhalen dienen in de Nederlandse taal geschreven te worden. De teksten worden vertrouwelijk behandeld door de beheerders en anoniem gepubliceerd, tenzij uitdrukkelijk verzocht wordt om deze op naam te publiceren. De beheerders zijn niet verantwoordelijk voor de inhoud en behouden zich het recht om een verhaal niet te publiceren of te corrigeren op spellings- en andere taalfouten. Inhoudelijke aanpassingen kunnen alleen gebeuren na overleg met de schrijver.

take down
the paywall
steun ons nu!