Het is dus Ri Rupo die haast op alle terreinen heeft moeten toegeven tijdens het laatste weekend van november. De rijken en supperrijken worden met fluwelen handschoenen aangepakt. De bedrijven strijken weer extra lastenverminderingen op. Voor het overige zullen de usual suspects de last van de 11,3 miljard wel weer torsen. En alles wijst erop dat het daar niet bij zal blijven.
Hoe meer er bekend geraakt over het formatieakkoord, hoe duidelijker het gevreesde onevenwicht ten nadele van de gewone en minst begoede burgers en gezinnen zichtbaar wordt. Vanmorgen, 30 november, bleek in een radiogesprek tussen Marc De Vos en Hendrik Bogaert dat de amputatie van het brugpensioen geen Generatiepact bis is en zelfs geen Generatiepact in het kwadraat, maar een Generatiepact maal 10 of maal 15. De Vos noemde het een ‘Generatiepact met steroïden’. En inderdaad: de sociale partners zullen bij hun evaluatie van het lopende Generatiepact (als zo’n evaluatie al niet meteen wordt afgeblazen) niet meer de vrijheid hebben om zelf een andere weg te kiezen dan wat de regering hen nu oplegt: binnen enkele jaren is alleen nog een brugpensioen op 60 jaar (theoretisch) mogelijk, mits een loopbaan van 40 jaar. Enige uitzondering: bedrijven in moeilijkheden of in herstructurering, daar wordt 55 jaar de ondergrens. Weg met alle andere in cao’s gegoten regels – ook degene die rekening houden met zwaar werk, 20 jaar nachtdienst enz… Weg met de verkiezingsbelofte van de sp.a die in 2010 nog volhield dat ze nooit een tweede Generatiepact zou toestaan. Aangezien er nog weinig werkgelegenheid voor 50-plussers bestaat, zullen als gevolg van een en ander de aantallen oudere werklozen en werkonbekwamen zienderogen gaan toenemen.
Wat Decroo met zijn chantage, gesteund door ratingbureaus, EU-top en media, heeft binnengehaald in de nacht van 25 op 26 november (ultiem overleg dat duurde tot zaterdag 13u) is dus veel meer dan een symbolische ‘grote vis’ en ik vrees dat alle toegevingen nog niet bekend zijn, want de grote lijnen van het ‘compromis’ over dat Generatiepact met steroïden waren al bekend toen de nacht nog maar pas begonnen was. Ik heb een sterk vermoeden dat er tijdens die lange uren een geheime deal is afgesproken die ofwel een stevige indexhervorming inhoudt, ofwel minstens één indexsprong. Zou die geheime deal verklaren waarom Di Rupo nu sito presto ‘zijn’ akkoord wilt gaan uitleggen aan Eurocommissaris Rehn, onder vier ogen, om zijn goede punten veilig te stellen? Ze verklaart in ieder geval de “lapsus” van De Croo die in Terzake op 26 november, als het ware in de roes van zijn triomf, meedeelde dat de indexhervorming binnen enkele weken op de regeringstafel ligt.
Die loslippigheid, en vooral de timing van dat nieuw “joenk” die niet het verstand had om met die openhartigheid te wachten tot na de vakbondsbetoging van 2 december, zullen Di Rupo en de andere onderhandelingspartners hem zeker kwalijk nemen.
Intussen wordt er al duchtig verwezen naar de bijkomende ‘miljarden’ die nog gevonden moeten worden tijdens de begrotingscontroles van 2012 – de eerste is aangekondigd tegen maart; Vande Lanotte voorziet er ook een in juni en in september. Wedden dat de nog te vormen regering al minstens één indexsprong in de steigers heeft staan?
