Een
journalist houdt steeds wat afstand, alsof hij zichzelf wil
beschermen tegen een eigen mening, tegen de beschuldiging van niet
objectief te zijn. Het is het handelsmerk van Geert Mak. Hij schrijft
over wat hij ziet op de Galatabrug in Istanbul: zakkenrollers,
verkopers van prullaria, de loterijverkoopster, de schoenlapper en
hun constant gevecht met politie en armoede. Vanuit de zelfkant van
de samenleving bekijkt hij het kleine politieke gebeuren, het
dagelijkse leven in Istanbul. Het lijken individuen die het
platteland ontvlucht zijn om hier te overleven. Een kanttekening:
meestal zijn kleine verkopers in handen van goed georganiseerde
maffiabendes, Geert Mak schrijft niets over dit aspect.

Geert
Mak: een belezen historicus

De
geschiedenis van de Galatabrug is ook een aanleiding om de
geschiedenis van Istambul door de eeuwen heen te schetsen. De
overgang van de Christelijke bezetting naar het Ottomaanse rijk wordt
boeiend verteld. Het Westen staat hier voor vrijheid, de Ottomaanse
tijd voor traditie en een gescheiden samenleving waar de
verschillende culturen en godsdiensten naast elkaar leven.
Gescheiden in afzonderlijke stadswijken en gemeenschappen. De
geschiedenis heeft de brug als middelpunt, de Armeense genocide als
groot drama, dat het einde van een tijdperk aankondigt waarbij de
Britten als koloniale grootmacht van kamp veranderen. De rol van de
Koerden blijkt steeds een moeilijk en heikel politiek punt te zijn.

Geert
Mak: over stadschrijvers

In
het boek van Geert Mak is er ruim plaats voor citaten uit boeken,
stadsschrijvers en zelfs een vertaald gedicht over de brug van Sait
Fait Aksiyanik. De strijd tussen moderniteit en de traditionele
gesloten samenleving is duidelijk wanneer hij over de situatie en het
gebrek aan respect voor de vrouwen schrijft. Het dragen van een
hoofddoek is hierbij voor de slachtoffers een detail, het recht op
een eigen onafhankelijk leven en stemrecht duidelijk niet. De opkomst
van Erdogan heeft de autoritaire mannelijke samenleving versterkt.