Op donderdag 27 oktober voerden honderden mensen in Antwerpen actie tegen de plannen van het stadsbestuur om enkele projecten van het sociaal werk te ‘vermarkten’. G4S is op alle ‘tenders’ (aanbestedingen) aan het reageren om deze binnen te halen. Opmerkelijk in het verzet hiertegen is de dynamiek en de enorme steun van collega’s uit heel het land en van grote groepen studenten sociaal werk. Hieronder een standpunt voor een publieke sociale sector en voor eengemaakt verzet tegen het asociale besparingsbeleid.
Voor een publieke sociale sector. Voor eengemaakt verzet tegen het besparingsbeleid
De vermarkting van delen van de Antwerpse sociale sector is slechts een begin. Het doel van de neoliberalen gaat verder: een ‘sociaal’ model zoals in de VS of Groot-Brittannië. De gevolgen van dat Thatcheriaanse beleid worden getoond in de nieuwe film van Ken Loach: in plaats van begeleiding is er een repressief beleid van schorsingen en pogingen om de slachtoffers van het asociale beleid zoveel mogelijk uit het zicht te houden. Nieuw of modern is dit niet, in de 19e en begin 20e eeuw was dit overal het ‘sociaal model’. De graad van beschaving kan afgemeten worden aan de zorg die aan de zwaksten wordt besteed. Met De Wever, Duchateau en co gaan we er hard op achteruit!
Betoging 24 november
De sociale werkers in Antwerpen zijn al langer met hun strijd bezig en slaagden er dankzij het Sociaal Werk Actienetwerk (SWAN) en de vakbonden in om hun acties te verenigen over de verschillende projecten van de versnipperde sector heen. Deze eenmaking maakte het ook mogelijk om een bredere solidariteit te bekomen, onder meer van CAW Brussel en andere sociale werkers maar ook een groeiende steun van studenten en de bevolking in het algemeen.
Het zal er nu op aankomen om die solidariteit en steun verder op te bouwen en te organiseren. Een belangrijke volgende datum is 24 november. Dan is er een nationale actiedag van de non-profit sector met onder meer in de gezondheidszorg een grote woede wegens de besparingen die personeel en patiënten treffen. Zo worden de zogenaamde rimpeldagen (arbeidsduurverminderingsdagen vanaf 45 jaar) afgebouwd en geneesmiddelen zullen gemiddeld 9% duurder worden.
De problemen in de gezondheidszorg zijn gelijkaardig aan die in het sociaal werk, denk maar aan wat afgelopen zomer in de media verscheen over een gebrek aan personeel en dienstverlening in commerciële ouderenzorg. Bovendien komen de besparingen op gezondheidszorg hard aan bij wie het moeilijk heeft, de doelgroepen van het sociaal werk. Na onder meer de verhoging van de energieprijzen een zoveelste opdoffer. Laat ons van 24 november gebruik maken om ook het sociaal werk te mobiliseren!
Solidariteitscampagne opzetten
Op de actie van 7 oktober was er een grote delegatie studenten, vandaag zijn er twee optochten van studenten en komen er delegaties studenten uit Geel, sociaal werkers uit Brussel, … Deze solidariteit is prachtig. Er is ook steun door politieke partijen en organisaties. Waarom hier niet verder op bouwen en een actiecomité opzetten om de strijd van het sociaal werk in heel de stad en heel het land te voeren? Voor het neoliberale stadsbestuur is deze vermarkting een precedent: het is een stormram om de sociale sector te vervangen door een sector met een ander doel (repressie, opvang die beperkt is tot ‘bad, bed, brood’, …). Laat er ons van het verzet hiertegen ook een precedent maken. Beeld je in dat we het rechtse stadsbestuur in Antwerpen een nederlaag kunnen toebrengen, wat zou het effect daarvan niet zijn voor het verzet tegen het asociale beleid van de rechtse regeringen?
Een actiecomité dat open staat voor iedereen die de strijd mee wil voeren kan bouwen aan een krachtsverhouding in alle scholen voor sociaal werk, onder studenten aan universiteiten, in de wijken, … Met een petitie kunnen we de vermarkting en het verzet ertegen bekendmaken en steun voor onze strijd opbouwen. Dan kunnen we naar nog grotere acties gaan en waarom niet naar een referendum in de stad Antwerpen? Laat ons niet wachten tot volgende verkiezingen (zonder garantie op een ander resultaat) maar de strijd meteen organiseren met een zo breed mogelijke betrokkenheid. Op de actie zagen we het potentieel hiervoor.
Voor een sector in publieke handen die preventief kan werken
We mogen ons niet beperken tot een defensieve houding tegen de uitbesteding van één of enkele delen van het sociaal werk. Waarom niet klaar en duidelijk maken dat er een alternatief is: investeringen in een degelijke toekomst voor iedereen door de uitbouw van publieke diensten die vooral preventief en structureel werken. Zo zouden we het emancipatorisch doel van het sociaal werk om zich op termijn ‘overbodig’ te maken, kunnen realiseren.
Een samenleving waar niemand uit de boot valt vereist een ander systeem. Vandaag wordt gezegd dat er geen middelen zijn voor meer sociale huisvesting, wijkcentra, meer publieke sport- en ontspanningsmogelijkheden, … Er is nochtans geld genoeg in de samenleving, maar we zullen die middelen niet krijgen door het vriendelijk te vragen. We zullen moeten strijden voor een goede toekomst voor iedereen.
Zoals de oude slogan het stelde: ‘We willen niet alleen brood, maar we willen ook rozen.’ Om iedereen een degelijk leven te kunnen aanbieden, is een breuk met het huidige systeem nodig.
