Speciale eenheden van de USA en het Verenigd Koninkrijk zijn sinds weken in Libie om een grondoffensief tegen het regime voor te bereiden. . Volgens een Katholieke bisschop te Tripoli zijn er reeds tientallen burgerslachtffers gevallen door de “humanitaire” bombardementen van de “Coalitie der bereidwilligen”.

Zogezegd is niemand bezig met de gedachte grondtroepen naar Libie te sturen. Donderdag werd echter vanuit regeringskringen uit de VS bevestigd dat de Verenigde Staten op dit moment reeds meerdere CIA – agenten in het land laten opereren, om de opstandelingen en de luchtaanvallen te ondersteunen.

Volgens de “militaire analisten” is dit omdat de rebellen zonder deze hulp niet in staat zouden zijn het gevecht tegen het reguliere Libysche leger te winnen. Experten gaan ervan uit, dat de echte sterkte en de uitrusting van de rebellen opnieuw geanalyseerd moeten worden om president Obama “beter met advies te kunnen bijstaan”.

Ondertussen kwam via meerdere persbronnen aan het licht dat tientallen leden van de Britse SAS al weken, indien niet maanden, in Libie aktief zijn. volgens de New York Times sturen zij de luchtaanvallen, en geven ze informatie over de tank- en artillerie opstellingen van het reguliere Lybische leger.

Tot nu toe werd de inzet van grondtroepen altijd ontkend, net als de wapenleveringen aan de rebellen. Toch moest men, na de verklaringen van Obama en de Britse premier Cameron, niet al te veel geloof meer hechten aan de verklaringen van de Westerse mogendheden over “het beschermen van burgers”.

Hoe deze bescherming er in de praktijk uitziet, weet  ons de Apostolische Katholieke  Bisschop van Tripoli via een verklaring aan het persbureau van het Vaticaan (fides)  mee te delen: “De zogenaamde humanitaire aanvallen hebben in Tripolis in woonwijken tientallen  mensen om het leven gebracht.” Duidelijker kan niet.

De Deense linkse eenheidslijst  (Enhedslisten) , die haar steun uitsprak voor de interventie, zich daarbij beroepend op propagandaleugens “dat geen woonwijken gebombardeerd werden” moest haar steun aan de interventie terugtrekken na massieve interne druk en protest. De partij veranderde haar standpunt , en kwam tot de conclusie “dat het karakter van de missie zich veranderd had, en nu één zijde ondersteunde in het conflict”.

De Chinese president Hu Jintao veroordeelde de aanval op Libye, en veegde Sarkozy in een intern onderhoud de mantel uit voor zijn onbesuisd gedrag. “Wanneer de militaire operatie meer mensen in het ongeluk stort, en een nog grotere humanitaire crisis uitlokt, staat dat in tegenspraak tot de eigenlijke VN – resolutie 1973.”

De wereld staat erbij en kijkt ernaar, zo lijkt het althans: Weer eens een roofoorlog van de USA en zijn geallieeerden. Opnieuw onder het voorwendsel, dat het een humanitaire verplichting is, in te grijpen. De waarheid is echter dat Libie over enorme olievoorraden beschikt, waarover het Westen de controle wil verwerven. Frankrijk loopt natuurlijk op de voorste rij, omdat het France aardolieconcern TOTAL zijn belangen in Libie wil doordrukken. Met TOTAL loopt ook SUEZ – GAZ De FRANCE – ELECTRABEL mee, en daarmee ook de Belgische politieke klasse.

Het argument aanwenden “dat er een democratische ontwikkeling aan de gang is” in de Lybische oppositie, is zonder meer grotesk: het is heel erg onwaarschijnlijk dat er ten gevolge van deze oorlog een democratische ontwikkeling in gang gezet of “versneld” kan worden.

Bovendien roept het slechte herinneringen op aan Nepal 2002, waar het reactionaire feodale regime met behulp van Belgische FN wapens een democratische opstand wou neerslaan. De wapens werden toen, ook weer met de steun van de Vlaamse en Waalse groenen en socialisten , aan het repressieve regime geleverd onder het motto “Nepal is een ontluikende democratie”.  De democratische revolutie kwam er ondanks het door de Nepalese koning met Belgische wapens aangerichte bloedbad. Ook was er geen olie te vinden en dus geen “humanitaire” interventie.

Een verder “argument” voor deze interventie is, dat het Westen niet mag toekijken, terwijl Gadhafi zijn eigen bevolking ombrengt. In Libye vinden er ongetwijfeld gewelddaden tegen de bevolking plaats, aan twee zijden van het conflict. Vast staat echter, dat elke vorm van oorlog exact het tegenovergestelde bereikt dan een vermindering van het leed van de burgers: het leidt niet tot minder, maar tot meer slachtoffers. We moeten ons er op voorbereiden, dat dit een conflict van erg lange duur gaat worden, en dat men het Libysche regime met economische sancties zal willen doodwurgen, bovenop de bombardementen. Dit soort politiek heeft in Irak meer dan 1 miljoen slachtoffers gemaakt, en zo zou het ook in Libye kunnen aflopen.

Deze selectiever morele verontwaardiging die telkens weer de kop opsteekt wanneer er grote economische belangen van het Westen op het spel staan, leidt er steeds weer toe het echt bestaande imperialisme te verdedigen , dat elk jaar wereldwijd miljoenen slachtoffers maakt. Het is inderdaad niet mekkelijk het hoofd koel te houden wanneer de massamedia in koor over “massamoorden” berichten – maar dan nog zou men zich op een politiek moeten richten die het imperialisme bestrijdt.

Er is op geen enkel moment gezocht naar een diplomatische oplossing door de oorlogsdrijvende partij, namelijk de rebellen. Nog voor het begin van de gevechtshandelingen waren twee voorstellen op tafel gelgd door de Afrikaanse Unie en door de Latijns-Amerikaanse statenbond ALBA. In het ene geval werd de Zuidafrikaanse President als bemiddelaar voorgeslagen, in het tweede geval de Venezolaanse president Chavez. De Lybische regering ging met beide voorstellen akkoord, het waren de rebellen, die alles afwimpelden.

Belgie had zich moetten inzetten voor een diplomatieke oplossing, via bemiddeling, in plaats van haar wagentje blind aan de USA – FRA – GB trein te hangen. In Libye heerst een burgeroorlog. Bemiddelen en onderhandelen zijn de enige opties. Kant kiezen in een  burgeroorlog is dat niet.

Een veelgehoord argument is ook de “steun” van de Arabische Liga. Waarbij men vergeet te vermelden, dat van de 22 staten die lid zijn van deze liga slechts 11 over het vliegverbod hebben gestemd. Drie waren er tegen, acht daarvoor. Onder die acht regimes vinden we de hardcore- dictaturen van het Midden Oosten, onder andere Saudi – Arabie, dat nu in Bahrain ertoe bijdraagt dat elk verzet tegen het Soennitisch emiraat daar tezamengeschoten wordt door het Saudische Leger.

Steun aan “rebellen” is het laatste waar deze staten in geinteresseerd zijn. Om nog te zwijgen van Egyptenaar Amr Mussa, “Secretaris Generaal” van de “Arabische Liga” , 20 jaar lang door de Egyptische ex – president en dictator Moebarak als schoothondje gebruikt. Het mandaat van Mussa loopt nog altijd verder van tijdens de Mubarak – periode. Ook de Arabische liga zelf was nooit meer dan een comateuze nep- instelling , die nooit iets te zeggen heeft gehad op het grondgebied van één van de lidstaten die ertoe behoorden.  Uiteindelijk gebruikt het Westen dus haar mannetjes van vroeger  om nu, in het vacuüm dat door de Arabische lente is ontstaan, de kaarten nieuw te tekenen en een volledig misplaatst beeld op te hangen van de werkelijke situatie.

Het is zondermeer  absurd wanneer een besluit, doorgedrukt door een verzameling reactionaire staten in het Midden – Oosten,als rechtvaardiging voor deze militaire operatie geldt. 

Uiteindelijk is ook de rol van de VN als loopjongetje voor de imperialistische belangen geen primeur: Het VN mandaat is zeer elastisch opgevat, – niets wordt gezegd over WIE de no fly zone controleren moet en hoe lang dit gaat duren – waardooor uiteindelijk de USA, Frankrijk en Groot – Brittanie op het terrein beslissen, wat er gebeurt.