Opinie, Nieuws, België - Hasna Ankal

Gedachten over een anti-homofobie congres

Op 29 juni organiseerde Cavaria, de Vlaamse koepel van holebi- en transgenderverenigingen, een congres over homofobe en transfobe agressie. Hasna Ankal mocht een debat modereren, maar deed dat uiteindelijk niet. "Het aspect van geweld leek toch een item over vooral allochtonen te worden, ook al was dat misschien niet de bedoeling. Hun cultuur en religie zou weer centraal staan terwijl de cultuur en religie van blanke homofoben geen aandacht krijgt."

woensdag 3 juli 2013 12:32
Spread the love

Eind mei werd ik door Merhaba, een organisatie voor allochtone holebi’s, uitgenodigd om een panelgesprek over homofobie te modereren dat zaterdag in Brussel plaatsvond. De tekst die ik kreeg als omschrijving van het panelgesprek:

Homofoob geweld is een sterk gemediatiseerd fenomeen. Door die aandacht komt het belang van homoacceptatie steeds meer op de voorgrond. De politieke wil en concrete acties om homofoob geweld aan te pakken staan hoog op de agenda.

Homofoob geweld vraagt meer dan een mediatieke oplossing: een gediversifieerde aanpak waarin zowel geweld ten aanzien van vrouwen als van mannen evenwichtig aan bod komt en waar plaats is voor dialoog tussen en binnen de verschillende gemeenschappen.

Het gesprek op zich leek me een herhaling te worden van eerdere discussies, maar gewelddadige homofobie was belangrijk genoeg om nog eens te bespreken en dus ging ik akkoord. Ik wist dat het een onderdeel was van een congres maar had het volledige programma ervan nog niet bekeken. Een link ernaar had ik niet bij de uitnodiging.

Toen ik de website bekeek, kreeg ik onmiddellijk een oncomfortabel gevoel. Het aspect van geweld leek toch een item over vooral allochtonen te worden, ook al was dat misschien niet de bedoeling. Hun cultuur en religie zou weer centraal staan terwijl de cultuur en religie van blanke homofoben (waarover minder of geen artikels verschijnen) niet op dezelfde wijze aandacht krijgen.

Daarnaast waren er twee onderdelen die opmerkelijk waren. Ten eerste de verkenningsmarsen in Brussel bedoeld voor holebi’s die zich niet veilig zouden voelen in bepaalde buurten. Het tweede deel gaat over de deelname van de politie in het congres. De ‘Rainbow Cops’ geven daar onder meer een uitleg over hoe je een klacht kan indienen.

De debatten, maatregelen en events met als doel de acceptatie van de seksuele diversiteit en de bestrijding van homofobie staan al langer in fel contrast met de inspanningen van het middenveld en vooral de politiek om culturele en religieuze diversiteit te bevorderen en racisme te bestrijden.

Hoofddoekverboden, een zeer duidelijke vorm van het weigeren van diversiteit, gelden in bijna alle scholen die tegelijk jongeren aanmoedigen om hun homoseksualiteit te ‘outen’. Hoe verwachten we dat homofobie ‘over verschillende gemeenschappen’ heen bestreden kan worden als de ene diversiteit aandacht krijgt en de andere verboden wordt? Als bij de ene de politie als vriend wordt voorgesteld terwijl kinderen zeer vroeg weten dat mensen met een bruine en zwarte huidskleur beter uit de buurt blijven van de politie en door die politie gecontroleerd worden enkel omdat hun uiterlijk hen altijd verdacht maakt?

Zal het Minderhedenforum, die ook deelneemt aan het congres rond homofobie, verkenningsmarsen voor ongedocumenteerde personen organiseren? Het geweld waarmee zij te maken krijgen durven ze niet eens aangeven omdat ze dan een deportatie riskeren.

Hoe moeten gekleurde holebi’s de Rainbow Cops vertrouwen als ze deel uitmaken van een racistische politie?

Na deze vragen en twijfels besloot ik mijn deelname als moderator te annuleren omdat ik niet zeker ben of er genoeg ruimte is om al deze punten tijdens het panelgesprek te bespreken. Het gaat me niet enkel om dit congres, maar ik trek hierbij voor mezelf een lijn. Er is in heel het discours rond homofobie geen kritische kijk op de rol van de politie, op de heersende visie van de dominante witte meerderheid en op de wijze waarop de aangeboden middelen en oplossingen geen rekening houden met de ervaring van allochtonen en zeker mensen zonder papieren. Dat organisaties als Merhaba en het Minderhedenforum hieraan deelnemen betekent niet meteen dat het congres inclusief is. En dit zeg ik terwijl ik de inspanningen van beide organisaties ken en waardeer.

Ik hoop mijn bijdrage tegen homofobie in de toekomst bij een andere bijeenkomst te leveren, een waar de complexiteit van onderdrukking niet vergeten wordt.

Voor de rest heb ik deze tip: Egbert Alejandro Martina heeft een zeer interessante blog waar hij schrijft vanuit zijn ervaringen als Zwarte homo in Nederland. Deze blog bespreekt de blinde vlekken in onze discussies over zowel homofobie als racisme. Hij is ook te vinden op Tumblr.

Deze tekst verscheen eerst op haar blog.

take down
the paywall
steun ons nu!