Bij een militaire operatie is er sprake van overwinning als
de doelstellingen volledig of grotendeels bereikt worden en als dit
gebeurt met relatief weinig kosten of verliezen. Bij een nederlaag geldt het
omgekeerde: de doelstellingen worden niet of nauwelijks bereikt en de kosten of
verliezen zijn relatief hoog.

Dat laatste is voor Israël duidelijk het geval bij ‘Operatie
Beschermende Rand’. We overlopen zowel de doelstellingen die Israël zich stelde
als de kosten en verliezen die de huidige oorlog met zich meebrengt. 

Doelstellingen

De eerste doelstelling voor Israël was een einde te maken
aan de raketbeschietingen vanuit Gaza. De vorige militaire operatie ‘Pijler van
defensie’ was daar niet in gelukt. Ook de huidige militaire operatie slaagt
daar niet in en zal daar ook niet in slagen. De raketten worden geassembleerd
en opgeslagen op geheime plaatsen in de zeer dichtbevolkte wijken van de steden
in Gaza. Dat kan ook niet anders. In Gaza wonen 1,8 miljoen mensen op amper 150
km². Dat is in verhouding bijna tweemaal zoveel als in het Brussels
hoofdstedelijk gewest. Om al de sites van waaruit raketten aanwezig zijn te vernietigen moet in principe elk
huis grondig doorzocht worden. Zo’n grootschalige operatie ter plaatse zou aan
Israëlische zijde heel veel slachtoffers met zich meebrengen en is dus niet
direct een optie.

Tegen Gaza is sinds 2013 – na de val van de Egyptische
president Morsi – een ‘volledige’ blokkade van kracht. Zo werd althans gedacht. Dat Hamas de afgelopen weken in
staat was om honderden raketten af te schieten toont aan dat die blokkade helemaal
niet waterdicht is. Daarbij moet vooral gedacht worden aan smokkelroutes
via de Sinaï-woestijn. Dat betekent eveneens dat in de toekomst nog
gevaarlijker en meer precieze raketten kunnen worden binnengesmokkeld.
Bovendien toont de raket die neerkwam vlakbij de luchthaven van Tel Aviv aan
dat het rakettenschild van Israël ook al niet waterdicht is.

De tweede doelstelling was de vernietiging van de tunnels.
Dit doet denken aan de Vietnamoorlog. In de lucht was de VS toen superieur en
daarom verplaatste de Vietcong de strijd naar de grond en de ondergrond. Hamas doet vandaag
precies hetzelfde. De tunnels zijn vooreerst noodzakelijk voor de overleving
van Gaza, zowel voor de invoer van voedsel en andere levensnoodzakelijke middelen als ter
bescherming van de kopstukken van Hamas tegen raketaanvallen. Daarnaast vormen tunnels
een prima terrein voor guerrillaoorlogsvoering. Ze laten de Hamasstrijders toe om
te infiltreren in Israël.

De tunnels doen denken aan de
Vietnamoorlog. In de lucht was de VS toen superieur en daarom verplaatste de
Vietcong de strijd naar de grond, meer zelfs, naar de ondergrond.

Tot op heden zijn lang niet
alle tunnels vernietigd. Dat zou ook een penetratie in de stedelijke
gebieden vergen, iets wat het Israëlisch leger kennelijk niet waagt. Tunnels
graven is relatief eenvoudig. Je kan er vandaag een vernietigen, maar een week
later zijn er bij wijze van spreken tien nieuwe gegraven. Een definitieve vernietiging
van alle tunnels in de toekomst zou een permanente militaire bezetting vergen
van de hele Gazastrook. Ook dat is niet haalbaar.

De derde doelstelling was de verzwakking van Hamas door
terreur te zaaien bij de bevolking, kopstukken te vermoorden (met
raketten) en te hopen dat de recente toenadering met Fatah zou omslaan in
verdeeldheid.

De Israëlische terreuraanvallen
veroorzaken precies het tegenovergestelde. De moslimbroeders in Egypte waren
een belangrijke bondgenoot van Hamas. Sinds de val van president Morsi was de
organisatie fel verzwakt. Maar de huidige agressie heeft Hamas sterker
gemaakt dan ooit. De Palestijnse bevolking ziet in Hamas – meer dan ooit – de
verdediger van haar rechten en waardigheid. Het onbuigzaam verzet en de
slagkracht van Hamas hebben de vijand verrast en zijn een morele
opsteker voor de Palestijnen.

De blinde terreur van het Israëlisch leger tegen de
burgerbevolking heeft een averechts effect en versterkt de positie van Hamas. Deze
collectieve strafcampagne bestaat niet alleen uit verbijsterende oorlogsmisdaden,
het is een strategische militaire blunder van jewelste.

Deze collectieve strafcampagne
bestaat niet alleen uit verbijsterende oorlogsmisdaden, het is een strategische
militaire blunder van jewelste.

Van verdeeldheid tussen Fatah en Hamas is geen sprake.
Integendeel, in de West Bank, waar Fatah sterk staat, kwamen duizenden mensen
op straat in solidariteit met Hamas. Er waren harde confrontaties met het
Israëlische leger, met doden als gevolg. De sfeer is zeer gespannen en er
dreigt een
nieuwe intifada. Indien dat gebeurt, zou het conflict zich niet langer
beperken tot Gaza maar zich
uitbreiden tot regio’s waar Israëli’s wonen, met inbegrip van Jeruzalem en
de kolonies.

Voor Hamas is een voorwaarde voor een staakt het vuren de
beëindiging van de blokkade. Elke toegeving van Israël in die richting zal in
Gaza maar ook in de West Bank beschouwd worden als een overwinning van Hamas en
zijn positie nog meer versterken.

Kosten en verliezen

Een mensenleven heeft voor Israël niet veel waarde tenzij
het om een joodse staatsburger gaat. In
2006 werd één gevangen genomen Israëlische soldaat geruild voor meer dan
duizend Palestijnse gevangenen. Sinds de bezetting van Palestina werden 7.000
Palestijnen geruild voor 19 Israëli’s.

Israël doet er bij militaire operaties dan ook alles aan om
enkel slachtoffers te maken bij de Palestijnen of Arabieren. Bij de huidige
operatie kwamen tot op heden al 60 Israëli’s om, waaronder vier burgers. Op
zich is dat al een belangrijke nederlaag voor de joodse staat. Ter
vergelijking, bij de invasie in
2008-9 waren dat er 19 en in 2012
slechts 4. In de oorlog tegen Hezbollah in 2006 kwamen 121 Israëlische soldaten
om het leven. Die oorlog kwam voor Israël toen aan als een harde nederlaag.

Op lange termijn is de grootste kost van deze invasie het
verlies aan legitimiteit bij de publieke opinie wereldwijd. Het doelbewust
treffen van burgers en het bombarderen van een school, een kliniek, een markt,
enz. maakt van Israël een
pariastaat. Nog nooit stond Israël zo geïsoleerd als vandaag. Volgens een
recente peiling, doorgevoerd in 23 landen, vindt 50 procent van de ondervraagden dat Israël een slechte
invloed heeft op de wereld en slechts 24% dat het een positieve invloed heeft.
Israël scoort daarbij slechter dan Rusland en net iets beter dan Noord-Korea. Belangrijk is dat deze peiling werd uitgevoerd meer dan een maand voor de huidige invasie.

Nog nooit stond Israël zo geïsoleerd
als vandaag. In een recente poll die peilt naar de invloed op de wereld scoort
Israël slechter dan Rusland en net iets beter dan Noord-Korea.

Nog belangrijker is de afgekalfde steun in de VS.
Traditioneel kan Israël rekenen op heel wat goodwill in de States. Zonder de
steun van Washington zou Israël niet lang standhouden. De recente
slachtpartijen hebben de goodwill doen keren. Ondanks de eenzijdige
pro-zionistische berichtgeving kant 39 procent van de VS-burgers zich tegen de militaire operatie en 42 procent is voorstander.
De voorstanders bevinden zich voornamelijk bij de vijftigplussers. Bij de
jongeren spreekt zelfs 51 procent zich uit tegen deze invasie tegenover 25 procent die zich voor de invasie uitspreken. Ook
binnen de regeringspartij is er toenemende dissidentie te horen. 47 procent van de leden van de Democratische Partij is tegen de invasie tegenover 31 procent voor. Deze peiling werd afgenomen een
week vóór het bombardement op het schooltje.

In Israël zelf is er een belangrijk politiek-democratisch deficit. Sinds
de invasie wordt elke vorm van protest hardhandig de kop ingedrukt. Sinds begin
juli werden zo’n 600
Arabische inwoners van Israël gearresteerd. Anderen kregen huisarrest. Het
Berufsverbot doet ook stilaan zijn intrede. Verschillende personen die meededen
aan manifestaties tegen de invasie zijn hun job kwijtgespeeld. Betogers, zowel
joden als Arabieren worden bekogeld met stenen en flessen terwijl
de politie laat begaan of zelfs een handje toesteekt.

Ook parlementaire dissidentie wordt de mond gesnoerd. Het
Arabisch parlementslid Hanneen
Zoabi werd zes maanden het zwijgen opgelegd in de Knesset. Ze had het gedurfd
om vragen te stellen bij de officiële versie van de kidnapping van de drie Israëlische jongeren.

De hele Arabische bevolking van Israël, zo’n vijfde van de totale bevolking, wordt in toenemende mate geïntimideerd. Palestijnse studenten aan
de Ben-Gurion
universiteit kregen deze maand een boodschap op hun kamerdeur: “de enige
goede Arabier is een dode Arabier, en jij bent de volgende”. Waar hebben we dat
nog gezien?

Decennialang aan grote bevolkingsgroepen elementaire rechten
ontnemen en ze als untermenschen behandelen kan niet anders dan zijn tol eisen.
Elke staat die gegrondvest is op etnische zuivering, racisme, kolonisering en
oorlog kan niet anders dan te neigen naar fascisering.

Elke staat die gegrondvest is op
etnische zuivering, racisme, kolonisering en oorlog kan niet anders dan te
neigen naar fascisering.

Tenslotte is er nog de economische kost, en die begint
serieus op te lopen. De vorige invasie van Gaza duurde twintig dagen en kostte
toen ongeveer 3 procent van het Israëlische bnp. De huidige invasie duurt al bijna dertig dagen. Elke week die
erbij komt vergroot de aderlating van de economie.  

Onhoudbaar  

De politiek die Israël voert is immoreel en onhoudbaar. In
de twintigste eeuw was er al geen plaats meer voor apartheidsregimes. In de
eenentwintigste eeuw is dat nog minder het geval. Het regime in Pretoria is
uiteindelijk ten onder gegaan aan een economisch embargo en een smadelijke
militaire nederlaag, toegebracht door het Cubaanse leger. Hopelijk is
Israël verstandiger en probeert het zo’n scenario te voorkomen.

Lees ook:

Israël beducht voor apartheidslabel; https://www.dewereldmorgen.be/blogs/karama-belgium/2013/08/19/israel-beducht-voor-apartheidslabel 

Dossier: Wist je dit al over Palestina & Israël?; https://www.dewereldmorgen.be/dossiers/wist-je-dit-al-over-palestina-israel