Zonet het goede nieuws gekregen dat de tweede Franse boot uit Marseille vertrokken is naar Griekenland met als doel de Free Gaza 2 vloot te vervoegen. De eerste Franse boot vertrok vanuit Bretagne. Ook de Zweedse boot is onderweg en de Italianen. Wat ons betreft: de Tahrir zal zeker varen … maar we weten nog niet exact wanneer en waar we de zee kiezen.

De druk op de organisatoren van de flotilje is enorm. De situatie in Griekenland is zeer gespannen. Maandag is er algemene staking tegen de verpaupering van de bevolking. Als we dan nog hier zijn kunnen we mee opstappen als we kunnen en mogen. De meeste mensen van de groep zouden dat graag doen.

De Grieken worden van overal onder druk gezet om te verbieden dat er vanuit Griekenland boten op zee gaan naar Gaza. Chantage met geen leningen meer geven, inschakelen van madam Clinton die zegt dat de vloot een provocatie is etc. Er wordt werkelijk alles aan gedaan om alsnog de vloot te verhinderen. Dat gaat van letterlijke bedreigingen met extreem geweld tegen de organisatoren van de vloot – die de terroristenvloot – genoemd wordt, tot het bombarderen met haatmails van de gekende deelnemers.

Op Israelische websites In Israel wordt de foto van Sandra Ruch verspreid met de vermelding dat zij een van de organisatoren is van de aanval op de veiligheid van Israel. Voor ons is het leuk te zien hoeveel aandacht de Israëli’s hebben voor deze solidariteitactie. Dat op zich is al een enorm succes. Het internationaal karakter van de aktie en de grote pers daarrond is voor hen een nachtmerrie. Ze hebben maar één reactie – zoals altijd: chantage, intimidatie en dreigen met geweld.

Daarentegen krijgen we vanuit Gaza prachtige boodschappen om ons te ondersteunen. Als we er zouden geraken…..dat zou de kers op de taart zijn…..

but it will not happen.

De aktievoerders van de Tahrir – zoals op alle andere schepen – zijn een internationaal gezelschap. Mensen van Quebec, Ontario, Vancouver, Montreal, waaronder een ‘rasechte’ indiaan-John Lovelanse, een ongelooflijk wijze kerel van 70 jaar, als die spreekt valt ieders mond open.

Dan is er een australische groep, jonge mensen en de Denen, ook allen heel jong. Gisteren zijn twee Turken ons komen vervoegen, waarvan de ene journalist is voor Al Jazeera, en de andere normaal met de Maavi Marmaara meegereisd was. Er is ook de Palestijns-Israelische Amara Hada van Haaretz, zij wordt bedreigd met tien jaar ontzetting uit haar burgerrechten als ze meevaart. Ze was reeds 5 jaar in de gevangenis. Verder een ploeg van CBS, een Duitser en een Australiër. Al deze mensen moeten mee de voorbereiding volgen en hebben dus massa’s beelden van de opleiding in vreedzaam protest.

Onder de Canadezen zijn er 2 mensen van Joodse afkomst, één ervan woonde in Israël en is ge-emigreerd omdat hij het racisme en de bezetting niet meer kon aanzien. Op de Amerikaanse boot zal bijna de helft bestaan uit mensen met Israelisch-amerikaanse nationaliteit.

De lastercampagne van antisemitisme is dus lachwekkend.  Als er geweld zal gebeuren….dan komt dat ZEKER niet van onze zijde. Iedereen weet, ook de regering van Israël, dat er op geen enkel schip iets zal zijn dat lijkt op een wapen. Behalve de camera’s. Toch worden de paracommando’s opgefokt dat ze het moeten opnemen tegen gevaarlijke terroristen.

We weten ongeveer hoe ze ons zullen aanvallen. Ze doen dat liefst bij nacht. Vanuit helikopters schieten ze de boot vol traangas en een soort kogels die een lichtgevende verf bevatten (niet de gekende paintballkogels). Dit schijnt pijnlijk te zijn maar niet dodelijk tenzij in uw oog bvb. Veel kleren aantrekken helpt de inslag te beperken. Ondertussen komen een zestal snelle zodiacs met soldaten die getraind zijn om op enkele minuten lijk een buldozer alles en iedereen plat te walsen.

We worden heel intensief getraind in de mogelijke vormen van geweldloos verzet. Alle mogelijke scenarios worden doorgenomen. Elke deelnemer moet een document ondertekenen dat we alleen passief verzet plegen. De pers heeft die documenten integraal.

Training is niet alleen in wat er opde boot kan gebeuren, maar ook als we aan land komen in Ashdod waarschijnlijk en dan mogelijk gevangenis van Beersheeva.We trainen ook de ondervragingstechnieken en de intimidatietechnieken in die we mogen verwachten. We leren hoe ons te redden in situaties waarin ze u proberen extreem te vernederen of te belonen als ge meewerkt. Deze training wordt gegeven door echte ervaringsdeskundigen. Er worden realistische rolspelen gedaan.

We verwachten dat we dan kortelings vertrekken-afhankelijk van de positie vd andere boten en het weer. We verwachten dan drie dagen minstens op zee te zullen zijn en weinig contactmogelijkheden te hebben. Dus we kunnen verwachten dat ze de schepen zullen overvallen donderdag of vrijdagnacht. Allemaal speculaties natuurlijk.

Eens de soldaten het commando van de boten overnemen zijn er diverse scenario’s: ze kunnen ons enkele dagen op dat schip laten in ellendige condities, zoals ze deden met de Rachel Corie een maand geleden….of direct aan land brengen (enfin dat is nog minstens zes uur varen). Daarna enkele dagen gevang en uitzetting. Men verwacht dat de Israëli’s ons enkele dagen zullen vasthouden om in die periode hun versie van de feiten de wereld rond te sturen. Ze verklaren dat de ‘terroristen’ deze keer niet de kans zullen krijgen om zelf beelden te maken en de IDF in slecht daglicht te stellen. Ze gaan proberen beelden te tonen dat alles rustig verlopen is.

Zo worden ook zogezegd vanuit Gaza nu ongelooflijke beelden verspreid waaruit zou blijken dat gaza een grote club-med is. Allemaal pure propaganda. Wij hopen dat er toch voldoende beelden zullen uitlekken van wat er op zee zal gebeuren. In elk geval hebben de Free-Gaza mensen hun best gedaan om ons goed voor te bereiden.

We weten nu dat de leefomstandigheden de boot zeer, maar dan ook zeer rudimentair zullen zijn. Slapen zal heel moeilijk zijn-in shiften en op drie cm dikke ‘matrasjes’.

Ik ben vooral bezig buiten de infosessies met medische kit samen te stellen. Dit samen met een syrische dokter uit Canada en met ‘onze’ Yannick Vanonckelen uit Charleroi. Zij is heel tof, verpleegster, erg ondernemend en vakbondsvrouw. We hebben vandaag nog eerste hulpkoffers moeten klaarmaken voor twee andere schepen, waaronder het US-schip: The audacitie of hope genaamd, naar de titel van een boek van Obama !

Met Asmaa en Josy hebben we vanuit belgie een heel sterke delegatie. Josy krijgt meermaals per dag telefoonintervieuws vooral met Le Soir. Asmaa is een duivel doet al. Ze spreekt vlot diverse talen en doet ook heelwat intervieuws en organisatiewerk.  We doen het prima tot hiertoe. We kunnen fier zijn zovele landgenoten te vertegenwoordigen. We ervaren ook veel respect voor wat we in België doen van de organisatoren….maar zeker niet stilvallen!!!

Er wordt goed voor ons gezorgd. Er zit een heel vastberaden en toch toffe sfeer in de groep. Maar de geldinzamelingen blijven nodig. Nog een nieuws: onze kapitein is de zoon van de kapitein die in 1982 Arafat evacueerde vanuit Beirout. Hij is de zaak van de Palestijnen erg genegen.

Veel van de mensen op de Tahrir zijn nog kortelings in de westbank geweest en enkelen in Gaza. Schrijnende verhalen over de situatie vooral van de kinderen en de jongeren. Ook reeds veel geleerd over de technieken en de omvang van de zionistische lobby wereldwijd.

Het voornaamste is natuurlijk eisen stellen aan onze eigen politici. Want wij moeten dit enkel doen omdat onze regeringen in daden de meest flagrante onderdrukkers en schenders van mensenrechten steunen.