De situatie is hier complex. Het is zelfs moeilijk om het van hieruit uit te leggen voor jullie in België. Veel mede-activisten moeten vertrekken omdat hun verlof erop zit.

Ook voor mij is het geen gemakkelijke keuze. Naar huis naar mijn familie en mijn werk en dan hier alles in de steek laten. Maar als ik de boot nu zou verlaten, ga ik met een onvoldaan gevoel naar huis. Er is zoveel inspanning gedaan, door zoveel mensen. En het feit dat ik dokter ben, geeft de anderen een beetje vertrouwen. Het is moeilijk hen nu in de steek te laten.

De situatie blijft snel veranderen. De volgende dagen zullen cruciaal zijn. In principe zouden we kunnen uitvaren als de inspectie van de boot na de reparatie van vandaag gunstig is. Onze zeer ervaren en gemotiveerde kapitein ziet geen probleem, maar er is ook nog de politieke druk, en de burocratie…

We krijgen heel veel steun van de Grieken. We worden erg aangemoedigd en onze T-shirts zijn erg in trek. Hoewel we een klein landje vertegenwoordigen, is onze Belgische delegatie toch nog mooi vertegenwoordigd hier met 3 op 4 deelnemers. Het doet mij deugd dat we daarmee in de wereldpers (ocharme Vlaanderen) de criminele politiek van Israël dag in dag uit in hun blootje kunnen zetten.

De dokters, verpleegsters, onthaalmedewerkers én vrijwilligers op de praktijk van Geneeskunde voor het Volk in Hoboken, steunen ons om door te gaan. Ze steken allen een tandje bij om mijn medisch werk op te vangen.