Om te beginnen zijn de oude kwalen niet verholpen en soms zijn ze nog verergerd. Staatssecretaris Bogaert gaat er prat op dat er 1400 personeelsleden minder zijn bij het federale openbaar ambt. Hij vergeet evenwel dat ongeveer de helft van die ambtenaren voor Financiën werken en dus niet meer kunnen zorgen voor extra inkomsten voor de staat. Toch heb ik bij minister Van Ackere gehoord dat de Belgische staat dringend op zoek is naar geld.

Bij de huidige stand van zaken personeel laten afvloeien op plaatsen waar al volk te weinig is, is contraproductief. Het legt een nog zwaardere last op de weinige schouders die overblijven en dat leidt thans tot grote demotivatie. Daarenboven leiden minder controles tot minder inkomsten voor de staat.  Meer nog, het afschrikkingseffect verdwijnt. De sfeer van “we worden toch niet meer gecontroleerd” heeft zich meester gemaakt van het land. Dat leidt automatisch tot minder inkomsten.

Thans wordt opnieuw een poging ondernomen om de herstructurering op te starten. Er zijn uiteraard heel veel gevolgen voor het personeel. De periode die vooraf ging is wel niet erg positief verlopen.

Tijdens de zomer en nog tot september werd er op alle vlakken gepraat over vergoedingen met de duidelijke bedoeling ze te verminderen. Uiteindelijk werd alles ingetrokken, maar de negatieve sfeer blijft natuurlijk hangen. Dat is uiteraard een slecht uitgangspunt bij zo’n belangrijke besprekingen.

Uit de gesprekken die we hebben gehad, blijkt dat de overheid zelf niet weet wat er precies moet gebeuren. Vooral op het vlak van kadaster en registratie is het zonder meer duidelijk dat men echt niet weet waarheen. Bij het personeel van de hypotheken blijft het dossier dat deze mensen volwaardig ambtenaar doet worden, hangen. De eerste gesprekken hierover waren in … 1994. We hebben al heel wat beloftes gehad maar de definitieve fase is er nooit gekomen.

Bij de douane zijn er een reeks projecten aan de gang. Deze zijn nooit officieel gemaakt. Willekeur en ongenoegen bij het personeel zijn het logisch gevolg.

Bij Directe Belastingen en BTW wist men ons niet te vertellen of de ambtenaren nu beide belastingen moeten controleren in de toekomst of dat het gesplitst blijft. Als men dat niet weet, wat weet men dan wel?

De administrateur-generaal van de Invordering moest de fusie bewerkstelligen van de ontvangkantoren, BTW en Directe Belastingen. Op 10 jaar tijd zijn we geen stap verder, maar de brave man is met pensioen.

De overheid gaat ook de loopbaan van de ambtenaren van niveau A aanpakken (universitair niveau). Wij vrezen dat de loopbaan in de toekomst een stuk minder voordelig zal zijn. Tot op heden was alles gebaseerd op examens en objectieve criteria. Kennis van zaken wordt stilaan vervangen door willekeur en op termijn wellicht politisering. Het is dan ook opvallend dat de centra van Beroepsopleiding drastisch worden afgebouwd. Dit is het begin van de definitieve ondergang van Financiën.

En van de hele hoop zaken die al lang disfunctioneren, wil ik het nog hebben over de informatica. Er werden en worden schatten uitgegeven hiervoor en toch loopt alles mank. Waarom zoekt men niet naar de oorzaken?

De reorganisatie van Financiën is nog steeds voor een groot deel in handen van dezelfde ‘managers’ die hun onkunde al bewezen hebben ten tijde van Reynders. Voor het overige probeert men alles te regelen met de achterhaalde principes van Copernicus. En minister Van Ackere laat zich niet zien.

Hoe zou het bij Financiën dan kunnen beteren?

Marc Nijs is secretaris ACV Openbare Diensten