Film ‘Tyrannosaur’: over goed en kwaad in elk mens

Film ‘Tyrannosaur’: over goed en kwaad in elk mens

maandag 11 maart 2013 15:10
Spread the love

Vergis u niet, verwacht je niet aan een film als Jurassic Park, de film heeft geen uitstaans met dit genre van lichtvoetig popcornvertier. Integendeel, Tyrannosaur ontleent zijn titel aan de weinig complimenteuze nickname die één van de protagonisten aan zijn vrouw geeft ( grappig detail: de inspiratie is wel  de film Jurrasic Park).

Het is het hondsbrutale regiedebuut van de Engelse acteur Paddy Considine, zelf een geliefkoosd acteur van één van de jeune premiers van Britse hedendaagse Britse cinema, Shane Meadows. Met éénzelfde grinta als hij karaktervertolkingen neerzet in undergroundfilms als Dead Man’s Shoes en My Summer of Love, schildert hij hier een messcherp portret van enkele getormenteerde zielen in Leeds, een traditioneel industrieel bastion, dat anno 2011 zwaar af te rekenen heeft met hoge werkloosheidscijfers, verpaupering en sociale deprivatie. Het sombere beeld dat hij ophangt is emblematisch voor de Engelse maatschappij tout court. Belangrijk detail is dat de cineast heel wat biografische elementen in de film stopte, wat de authenticiteit alleen maar verhoogt.

We maken enerzijds kennis met Joseph (Peter Mullan), een cynische weduwnaar en notoir alcoholicus die zijn innerlijke demonen na de dood van zijn vrouw maar niet kan bezweren, wat regelmatig uitmondt in gewelduitbarstingen en scrabeuze toestanden. In de troosteloze en grauwe arbeidersbuurt waar hij woont is het enig lichtpunt een kleine buurjongen over wie hij zich ontfermt. Hij lijkt niets gemeen te hebben met Hannah (Olivia Colman) , een op het eerste gezicht naïeve en diepgelovige inborst die resideert in één van de chiquere villawijken. Zij draagt haar steentje bij aan een betere maatschappij als uitbaatster van een tweedehandswinkel. Het lijken twee tegenpolen die zich onweerstaanbaar tot mekaar aangetrokken voelen, maar dat is slechts schijn. Achter haar masker gaat een vrouw schuil die de psychologische en fysieke terreur van haar man James ( Eddie Marsan) lijdzaam ondergaat. Tussen deze tragische figuren ontstaat dan ook een merkwaardige en wederzijdse verstandhouding die echter niet zonder slag of stoot vorm krijgt. De vraag rijst of ze hun leven op het juiste spoor krijgen?

Actrice Olivia Colman, die vooral naam maakte in komische reeksen als Peep Show, the Green Wing en Rev, is erg geloofwaardig. De Schotse klasbak Mullan met zijn pokdalige ruwe kop, op wiens gezicht zijn getroubleerde jeugd staat gegrift, is tevens in grote doen. Mullan zelf kende een miserabele jeugd met een tirannieke en drankzuchtige vader. Hij wist hieraan te ontkomen door drama te gaan studeren. Recent was hij nog te bewonderen in de misdaadreeks The Fixer( op de zender Acht) als Lenny Douglas, een schimmig figuur die zijn crew vuile klusjes laat opknappen in de criminele sfeer. Zijn rol als reclasseringsambtenaar in het schitterende kleinood Boy A uit 1995, een film gebaseerd op de moordzaak op Jamie Bulger, staat me ook nog scherp voor de geest. Hij kroop ook al meermaals in de regiestoel en met succes. Onder meer voor The Magdalena Sisters, over de duistere era in de Ierse geschiedenies van misbruik in katholieke kloosters van duizenden jonge meisjes waardoor de abortuskwestie hoog oplaaide. Last but not least is de vertolking Eddie Marsan als echtgenoot James van een duizelingwekkende intensiteit en akelig realistisch.

Je moreel kompas raakt danig in de war door het genuanceerd beeld dat de cineast in deze prent ophangt van de morele categorieën goed en kwaad. Het zet je aan tot zelfreflectie. In iedere mens schuilt er goed en kwaad, niemand heeft morele wijsheid in pacht. Tyrannosaur sluit aan bij een lange traditie van het sociaal-realisme in de Britse cinema maar de cineast voegt er een introspectieve component aan toe. Daar waar in de meeste films in dit genre de nadruk ligt op de sociale omstandigheden die het individu conditioneren legt Considine de essentie in de menselijke drijfveren bloot. Hoe hard de film ook is, toch bevat het de boodschap dat liefde en wederzijdse erkenning onmisbaar zijn in een mensenleven.

take down
the paywall
steun ons nu!