Vorige woensdag werd in het Filippijnse parlement een resolutie ingediend om een onderzoek te openen naar een contract waarbij twee Belgische bedrijven betrokken zijn: de baggerfirma Baggerwerken Decloedt & Zn en Fortis Bank NV. Het contract laat Decloedt toe om baggerwerken uit te voeren in Laguna Lake, een gigantisch meer van 94.000 hectaren in de buurt van de Filippijnse hoofdstad Manilla. De Filippijnse overheid sloot een lening van € 272 miljoen af bij Fortis om de werken te betalen. Deze lening kan genieten van een Belgische overheidsgarantie via de Delcrederedienst.

De lening was één van de laatste contracten die werden afgesloten door de regering van Gloria Macapagal-Arroyo, die geen al te beste reputatie heeft op het vlak van corruptie. De nieuwe president, Ninoy Aquino, heeft beloofd dat alle verdachte contracten van de vorige regering door een ‘waarheidscommissie’ onderzocht zullen worden.

Wat het contract verdacht maakt is dat het direct aan Decloedt werd toegewezen, zonder dat er een openbare aanbesteding werd uitgeschreven. Dat wordt gerechtvaardigd door een uitzondering in de Filippijnse wetgeving die zegt dat openbare aanbestedingen niet nodig zijn indien het gaat om contracten in het kader van officiële ontwikkelingssamenwerking. Hoewel de Filippijnen geen partnerland is voor de officiële Belgische samenwerking en er geen Belgisch overheidsgeld in het spel schijnt te zijn, is de garantie van de Delcrederedienst voor de Filippijnse overheid voldoende om het hele project als ontwikkelingssamenwerking te beschouwen.

Het is niet moeilijk te begrijpen waarom dit contract vragen oproept. Een Belgische bank financiert op deze manier rechtstreeks een Belgisch bedrijf om een project uit te voeren op de Filippijnen. Uiteindelijk is het natuurlijk de Filippijnse overheid die de rekening betaalt door de terugbetaling van de lening aan Fortis.

Het is niet alleen omwille van mogelijke corruptie dat het project protest uitlokt. Ook de gevolgen voor het milieu en de lokale bevolking staan ter discussie. De resolutie in het Filippijnse parlement werd ingediend door boerenleider en volksvertegenwoordiger Rafael “Ka Paeng” Mariano op aangeven van Pamalakaya, een organisatie van kleine vissers, die ook actief is in de Save Laguna Lake Movement.

De vissers van Pamalakaya waarschuwen al sinds vorig jaar tegen dit project omdat ze vrezen dat de lokale vissers door het hele project vergeten zullen worden. Erger nog, ze vermoeden dat de arme gezinnen plaats moeten maken voor de commercialisering van het Laguna Lake. Het project voorziet immers ferry-diensten op het water en ontwikkeling van de oevers van het meer. Daardoor zouden zo’n 400.000 armen die op de overs wonen moeten verhuizen. De kleinschalige vissers zouden hun bron van inkomsten verliezen.

Pamalakaya vreest dat de overheid investeerders wil aantrekken voor toeristische projecten aan de oevers van het meer. In elk geval werd de lokale bevolking nooit geconsulteerd over de toekomst van het meer. Ook verschillende lokale gezagsdragers, waaronder de gouverneur van de provincie Rizal, spreken zich nu uit tegen het project.

Bron :

WimDe Ceukelaire

“In brightest day, in blackest night,
No evil shall escape my sight.
Let those who worship evil’s might
Beware my strength, Green Lantern’s light.”

Luc Schrijvers is lid van Intal.