Aan een kostprijs die per persoon gemiddeld ongeveer één vijftiende deel bedraagt van de gezondheidszorg in de VS bereikt Cuba een gelijkwaardig gezondheidsniveau en levensverwachting. In de Filipijnen stelt de overheid dat er geen geld voorhanden is voor openbare gezondheidszorg en dat alleen privé-initiaitief een oplossing kan bieden.

De organisatie Geneeskunde voor de Derde Wereld ging in beide landen kijken en maakte een vergelijking. Lokale gezondheidswerkers in Cuba en in de Filipijnen werken in een totaal andere context. In Cuba woont de dokter in de wijk waar hij/zij werkt en bezoekt iedereen op regelmatige tijdstippen. In de Filipijnen zijn er alleen gezondheidswerkers die na een opleiding een rudimentaire vorm van beperkte gezondheidszorg bieden.

Gezondheidszorg als een recht

De verschillende aanpak in beide landen valt niet te verklaren door de financiële mogelijkheden van de overheid. Die zijn in beide landen dezelfde. Uiteindelijk blijkt het verschil alleen te verklaren door de politieke keuzes die men maakt. In Cuba beschouwt de overheid gezondheidszorg als een recht, in de Filipijnen is het een koopwaar als een ander. Het komt neer op een verschil in politieke keuzes en prioriteiten.

In deze eigen documentaire (onderaan dit artikel) gaan leden van Geneeskunde voor de Derde Wereld op stap met gezondheidswerkers in de hoofdsteden Havana en Manilla. In Manilla bezochten ze collega’s van hun lokale partnerorganisatie Council for Health and Development (CHD). Die leidt ter plaatse lokale mensen op tot gezondheidswerker. In Havana volgden ze een dokter op haar ronde door een stadswijk.

De Filipijnse overheid weigert niet alleen elke steun aan deze initiatieven. Ze worden tevens repressief aangepakt, zogenaamd omdat ze onwettig zouden zijn. Meerder gezondheidswerkers werden al aangehouden door de overheid. 

Bron: Gezondheidszorg in Cuba en de Filipijnen: wat zijn de verschillen?